Μύθοι και λήθη

Παίρνοντας αφορμή από το άρθρο μου για τους «τοξικούς μύθους» (Lifo: http://www.ndimou.gr/articledisplay.asp?cat_parent=45&time_id=565&cat_id=45) o φίλος Τάκης Αλεβαντής μου έστειλε ένα βιβλίο που το ζήλεψα. «Les Grands Mythes de lHistoire de Belgique» είναι ο τίτλος του και το έχουν γράψει 23 ιστορικοί κάτω από την εποπτεία της Anne Morelli. Σε 312 πυκνοτυπωμένες σελίδες αποδομούνται 22 μύθοι της βελγικής ιστορίας αρχίζοντας από τους αρχαίους Βέλγους, που ο Ιούλιος Καίσαρ είχε αποκαλέσει τους γενναιότερους πολεμιστές, και φτάνοντας μέχρι την Ενωμένη Ευρώπη των Βρυξελλών. Τεκμηριωμένο με πλήθος σημειώσεις και εξαντλητική βιβλιογραφία απομυθοποιεί πλήρως την Βελγική ιστορία γκρεμίζοντας όλους τους εθνικούς μύθους που δημιουργήθηκαν για να στηρίξουν την έννοια του Βελγικού έθνους.

Σκέπτομαι πως ένα ανάλογο βιβλίο για την πολύ μακρύτερη και πιο πολύπλοκη Ελληνική ιστορία θα είχε πολλαπλάσιες σελίδες και μάλλον αβέβαιη τύχη. Αν κρίνω από τις αντιδράσεις σε ανάλογα έργα, μάλλον το βλέπω να καίγεται σε πανηγυρική τελετή στην Πλατεία Συντάγματος.

Κι ωστόσο κανένας λαός δεν θα ωριμάσει αν δεν γνωρίσει τις (έστω πικρές) αλήθειες για το παρελθόν του και δεν μάθει να βλέπει την ιστορία του χωρίς ψιμύθια.  

Αλλά η λήθη είναι πάντα πιο βολική.