Σήμερα είναι η μέρα όπου ό,τι και να κάνω θα λυπηθώ γι αυτά που δεν θα κάνω (και, σε ορισμένες περιπτώσεις,  θα λυπήσω).

Σήμερα έχω προσκληθεί στις εξής πέντε εκδηλώσεις:  Ομιλία Bill Gates. Ομιλία Διονύση Γουσέτη και (αλλού) Θανάση Τριαρίδη. Εγκαίνια της έκθεσης Κατζουράκη-Κάραμποτ στο Μουσείο Μπενάκη. Παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του Νίκου Νικολαΐδη. Αν εξαιρέσει κανείς τον Gates, που είναι νωρίτερα – όλες οι άλλες εκδηλώσεις γίνονται ταυτόχρονα. Κι όλοι (πλην Gates) είναι ή ήταν φίλοι μου.

Θα κάτσω σπίτι.

________________________________________

Y.Γ. Έγραφα χαράματα, πριν μάθω ότι "εκοιμήθη Χριστόδουλος". One of those days.

Με τον θανατό του κατόρθωσε εκείνο που δεν μπόρεσε - ή δεν θέλησε - να πετύχει στην ζωή του. Έστω και προσωρινά, να μας ανεβάσει από την καθημερινότητα στις πνευματικές διαστάσεις της ύπαρξης.

Για τον ασθενή Χριστόδουλο http://doncat.blogspot.com/2007/06/blog-post_21.html

Αλλά 4 ημέρες εθνικό πένθος; Ούτε στο Ιράν! (Ας όψεται ο Ζαχόπουλος...).