Επιστολή επισκέπτου:

Κύριε Δήμου

Όπως σας έχω ξαναπεί, συμφωνώ με το 99% των απόψεων σας. Όμως κύριε Δήμου κατά την άποψη μου επαρχιώτης και στενοκέφαλος είναι ο ατάλαντος φωτογράφος που δεν έχει να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο και προσπαθεί να δημιουργήσει σκάνδαλο με το να φωτογραφίζει τον εαυτό του να συνουσιάζεται με ένα καρπούζι. Αυτό είναι το άνθος της παγκόσμιας εικαστικής πρωτοπορίας;

Γιατί αν είναι, η τέχνη έπιασε πάτο. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως έπρεπε να «ξηλωθεί» η συγκεκριμένη φωτογραφία. Αλλά δαπανήσαμε τόσο χρήματα για να δούμε κάτι τόσο φθηνό; Από την άλλη με το θέμα του σταυρού ίσως θα έπρεπε να εκτεθεί σε ειδικό χώρο εντός της έκθεσης βέβαια, αφού είναι σίγουρο πως προσβάλλει το θρησκευτικό συναίσθημα κάποιων.

Πάντως τα όρια μεταξύ ελευθερίας και ασυδοσίας είναι λίγο δυσδιάκριτα σε αυτές τις περιπτώσεις και για να σας πω την αλήθεια μπερδεύομαι λίγο. Γιατί για παράδειγμα αν δεχτούμε τις απόψεις σας θα πρέπει να καταργήσουμε και το ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο. Η εγώ έχω το δικαίωμα να φτιάξω ένα Site όπου θα εκθέσω φωτογραφίες στις οποίες θα εκσπερματώνω, για παράδειγμα, πάνω στα βιβλία σας. Θα μου το επιτρέπατε; Ειλικρινώς το παραπάνω δεν το είπα ειρωνικά απλά θα ήθελα να ακούσω την άποψη σας.

Φασίστας και ακροδεξιός είναι αυτός που επιβάλει στον άλλον τις απόψεις του με τη βία. Όπως επίσης φασιστικό είναι να θεωρεί κάποιος τον εαυτό του ελίτ και τις απόψεις του μεγαλύτερης ισχύος απo των άλλων. Ειλικρινά για πρώτη φορά κύριε Δήμου με απογοητεύσατε γράφοντας πως και μόνο που το είπε ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ δεν έπρεπε να καθαιρεθεί. Γιατί αυτό κύριε Δήμου, συγχωρέστε με, αλλά είναι φασιστικό άσχετα αν με χωρίζουν για παράδειγμα έτη φωτός με το συγκεκριμένο άτομο. Ελπίζω βέβαια πως δεν το εννοούσατε αλλά το είπατε με κάποια δόση υπερβολής.

Αυτό το συγκεκριμένο με έκανε να σας γράψω. Ελπίζω να μην ξεχάσατε το Βολτέρο... Μπορεί οι απόψεις σας στο μυαλό μου να ζυγίζουν 300 κιλά και του κυρίου Καρατζαφέρη πέντε αλλά οφείλουμε νομίζω να τους σεβόμαστε όλους ακόμα και αν διαφωνούμε μαζί τους ή ακόμα και αν δεν τους συμπαθούμε.

Φιλικά Δ. Σ.

Αγαπητέ κύριε Σ.

Η τέχνη δεν είναι ποτέ αυτό που δείχνει - είναι αυτό που εννοεί. Η συνουσία με το καρπούζι ή η εκσπερμάτωση στον σταυρό, εκφράζουν κάτι. Κάτι που μπορεί να είναι πολύ βαθύ και ιερό. Πρόκειται (κατά την γνώμη μου) και στις δύο περιπτώσεις για τελετουργικές θρησκευτικές πράξεις. Με μία πανάρχαια συμβολική γλώσσα που εύκολα αποκρυπτογραφείται.

Η τηλεόραση, στην οποία αναφέρεστε, είναι ένα μέσο μαζικό που μπαίνει σε κάθε σπίτι. Αντίθετα μία έκθεση αφορά μόνον αυτούς που επιλέγουν να την επισκεφθούν. Και υποτίθεται ότι αυτοί είναι άνθρωποι με ανοιχτό μυαλό και ευαισθησία αρκετή για να καταλάβουν ή έστω να προβληματισθούν - και όχι απλώς να καταδικάζουν αυτό που δεν εννοούν (και δεν προσπάθησαν καν να ερμηνεύσουν).

Η αποστασιοποίηση από κάποιον ακροδεξιό ολοκληρωτικής αντίληψης (αν σας ενοχλεί ο όρος φασίστας) είναι απαραίτητη διότι υιοθετώντας την απαίτησή του για λογοκρισία είναι σαν να υιοθετώ όλη του την ολοκληρωτική νοοτροπία.

Θα τρίζουν τα κόκαλα του Βολτέρου αν τον επικαλείστε για να υπερασπιστείτε απαγορεύσεις. Υπερασπίζομαι την αντίθετη άποψη δεν σημαίνει ότι υπερασπίζομαι το δικαίωμα στην απαγόρευση και την λογοκρισία - διότι τότε αντιφάσκω με τον εαυτό μου.

Προσωπικά υπερασπίζομαι (μαζί με τον Βολτέρο) την δυνατότητα να εκφράζονται απόψεις με τις οποίες δεν συμφωνώ. Απλώς αδυνατώ να το κάνω όταν περιέχουν απαγορεύσεις έκφρασης. Είναι θέμα κοινής λογικής (νόμος αντίφασης και αποκλεισμού του τρίτου): όταν υπερασπίζομαι το δικαίωμα της έκφρασης δεν μπορεί ταυτόχρονα να υπερασπίζομαι και την απαγόρευση της έκφρασης!

Φιλικά,

Ν. Δ.