Διαβάζω το άρθρο του Νίκου Μουζέλη  «Υπάρχει Θεός;» (Το Βήμα της Κυριακής, 16.12.2007 http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=15241&m=B59&aa=1).

Δύο παρατηρήσεις:

Γράφει: «…οι θρησκευτικές δυσλειτουργίες δεν αποδεικνύουν την ανυπαρξία του θείου».

Αλλά από πότε αποδεικνύεται η ανυπαρξία;

Λογικά (και πραγματολογικά) μόνον η ύπαρξη μπορεί να αποδειχθεί. Αυτό που δεν υπάρχει, δεν αποδεικνύεται, επειδή ακριβώς δεν υπάρχει. Μπορείτε να μου αποδείξετε ότι δεν υπάρχει ένας ροζ ελέφαντας στον πλανήτη Άρη;

Πολλοί θεολογούντες υποπίπτουν σε αυτό το λογικό ατόπημα. Ωστόσο το βάρος της απόδειξης πέφτει στους ώμους των πιστών. Αυτοί που ισχυρίζονται πως υπάρχει Θεός, είναι που – αν τεθεί θέμα – οφείλουν να αποδείξουν την ύπαρξή του.

Ίσως εδώ χρησιμοποιήθηκε μία λάθος λέξη: «αποδεικνύουν». Από τον καιρό του Καντ ξέρουμε πως η ύπαρξη του Θεού δεν αποδεικνύεται. Είναι θέμα πίστης.

Δεύτερη παρατήρηση: ο όρος «μαχητικός (ή και επιθετικός) αθεϊσμός» είναι παραπλανητικός και μεροληπτικός.  Αλίμονο: στην διάρκεια της ιστορίας πολλοί έχουν επιτεθεί «στο όνομα του Θεού (Αλλάχ, κλπ.)», πολλοί πιστοί έχουν κατασφάξει ή βασανίσει τους μη πιστεύοντες – αλλά ουδέποτε συνέβη το αντίθετο.  Ο φανατισμός και η μαχητικότητα είναι βασικά γνωρίσματα των πιστών.