Οποιαδήποτε στάση εκφράζεται με το όνομα ενός λαού και ένα πρόθεμα αντί- με βρίσκει αντίθετο. Διότι πρόκειται πάντα για μία γενίκευση που εκτός από ψευδής (όπως κάθε γενίκευση) είναι και ρατσιστική.

Βέβαια κανείς δεν διακηρύσσει ευθέως ότι «είμαι αντί-τάδε». Το βλέπεις όμως στη στάση του. Ό,τι προέρχεται από μία κατεύθυνση, είναι πάντα σκάρτο. Ακόμα κι όταν οι περισσότεροι λένε ότι είναι σωστό, ο «αντί-» επιμένει δογματικά να το βγάλει σκάρτο.

Βλέπω την απελπισμένη προσπάθεια των αντιαμερικανών να βγάλουν σκάρτο τον Ομπάμα πριν καν αρχίσει να κυβερνά. Η πιο αστεία αντίδραση ήταν η άποψη γνωστού πολλαπλά φανατικού αντί- (που όμως ουδέποτε παραδέχεται τις μεροληψίες του) ότι η ομιλία του Ομπάμα μετά την ορκωμοσία ήταν «παιδαριώδης».

Θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν θλιβερό...