Έτσι ή αλλιώς, οι εκλογές πλησιάζουν. Τι πρέπει να κάνει το Ποτάμι;
Παρόλο που ήμουν μέσα στην ιδρυτική ομάδα, αυτή τη στιγμή δεν είμαι στέλεχος, ούτε καν μέλος. Απλός συνομιλητής. Η θέση αυτή μου δίνει χρήσιμη απόσταση.
Δημοσκοπικά το Ποτάμι παραμένει σταθερό γύρω στο 6%. Αξιοθαύμαστο ποσοστό για ένα νεοπαγές παρθένο κόμμα χωρίς δάνεια και καταβολές. Αλλά χαμηλότερο από το διψήφιο που στοχεύει ο ιδρυτής και επικεφαλής του – και το οποίο χρειάζεται για να υπάρξει ειδικό βάρος στις διαπραγματεύσεις. Και φυσικά, όσο πλησιάζουμε στις εκλογές και εντείνεται ο διπολισμός, τα πράγματα δυσκολεύουν.
Τι μπορεί να κάνει τώρα το Ποτάμι; Μερικές απόψεις κάποιου που είναι έξω από τον χορό.
Παρόλο που ο ηγέτης του δεν ανήκει στους δογματικούς και απόλυτους (είναι χαρακτηριστικό ότι ζητάει γνώμες και τις ακούει) λόγω της προβολής που είχε από πριν και της δημοφιλίας του, το Ποτάμι εμφανίζεται σαν αρχηγικό κόμμα. «Και με ποιους θα κυβερνήσει;» είναι μία μόνιμη ερώτηση.
Το Ποτάμι έχει περισσότερα και καλύτερα στελέχη από άλλα κόμματα – ακόμα και τα μεγάλα. Έχουν δύο μειονεκτήματα: δεν έχουν «πολιτική» πείρα (διοικητική έχουν, πολλά από αυτά) και δεν είναι γνωστά στο κοινό.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι η δήθεν «έλλειψη θέσεων». Παρόλο που έχουν διατυπωθεί θέσεις, σαφείς και συγκεκριμένες, οι αντίπαλοι επιμένουν. Διότι με θέσεις εννοούν πολιτικές τοποθετήσεις – δηλαδή το ξεπερασμένο δίπολο Δεξιά-Αριστερά – που δικαίως το αποφεύγει ένα νέο και σύγχρονο κόμμα.
Για το πρώτο θέμα είναι εμφανές ότι πρέπει το ευρύτερο κοινό να γνωρίσει το ανθρώπινο δυναμικό του Ποτάμι (το προτιμώ άκλιτο). Κι επειδή η τηλεόραση αποτελεί το 80% της δημοσιότητας, αυτονόητο είναι ότι πρέπει να προωθηθούν όσο γίνεται προς τα εκεί τα στελέχη του. Όμως η ΤιΒι δεν είναι το παν. Θυμάμαι ακόμα πώς ο άγνωστος τότε Στέφανος Μάνος εκλέχτηκε πανηγυρικά για πρώτη φορά μοιράζοντας μονόφυλλα με την φωτογραφία της οικογένειας του. Σήμερα υπάρχει το Facebook, που είναι και τζάμπα.
Για την «έλλειψη θέσεων» προτείνω, να γραφτεί μία ενάριθμη περίληψη των βασικών αρχών του κόμματος, που να χωράει σε μία σελίδα Α4. Οι 99 θέσεις να συρρικνωθούν σε 10-15 (και να παραπέμπουν). Να γίνουν φέιγ βολάν, αφισέτα και αφίσα – και μόνιμη αρχική σελίδα σε όλες τις Διαδικτυακές παρουσίες. Έτσι που να είναι αδύνατο να την αποφύγει κανείς.
Και μία τολμηρή πρόταση. Το Ποτάμι να καλέσει μερικά μικρά αξιοπρεπή κόμματα, που αιωρούνται στην άκρη της μονάδας, να συνταχθούνε μαζί του. Όχι τόσο για να μαζέψει μονάδες – όσο για να φέρει κοντά του μερικά αξιόλογα άτομα που υπάρχουν εκεί. Να δημιουργηθεί ένα «Μέτωπο Λογικής» (όπως το είχαμε κάποτε ονομάσει) για να αντιμετωπίσει αυτό που κυρίως λείπει από την χώρα μας.
