Φαντασία και εξουσία - Κυριακή 2/4/00

Από: Νίκο Δήμου

Προς: Αρχηγούς

Αντίγραφο: Αναγνώστες του Έθνους

Θέμα: Φαντασία και εξουσία

Αγαπητέ Κύριε Σημίτη - Αγαπητέ κύριε Καραμανλή

Θερμά σας ευχαριστώ και τους δύο που είχατε την καλοσύνη να με προσκαλέσετε στις ειδικές συγκεντρώσεις για τον πνευματικό κόσμο της χώρας. Το γεγονός ότι βρισκόμουν και στις δύο λίστες επιβεβαιώνει την υπόσταση και το κύρος μου ως πνευματικού ανθρώπου και με βοηθάει να συνεχίσω το αχάριστο έργο του γραφιά.

Τελικά επέλεξα να μην παραστώ στις συγκεντρώσεις σας. Δεν νομίζω ότι το προσέξατε. Είμαι βέβαιος ότι η απουσία μου πέρασε εντελώς απαρατήρητη.

Αισθάνομαι όμως την ανάγκη να σας πω γιατί δεν ήρθα. Ίσως οι λόγοι της απουσίας μου να είναι πιο ενδιαφέροντες από την ενδεχόμενη παρουσία μου. Για τους ίδιους λόγους δεν πήγαινα όταν με καλούσαν οι προκάτοχοί σας στις ηγεσίες των κομμάτων σας.

Το ενδιαφέρον των πολιτικών αρχηγών για τον πνευματικό κόσμο της χώρας είναι πραγματικά συγκινητικό. Ωστόσο, όλως τυχαίως, εκδηλώνεται πάντα τρεις εβδομάδες πριν από τις εκλογές. Δεν λεω - ενδιάμεσα πάνε και κανένα θέατρο (συνήθως συνοδευμένοι από κάμερες). Αλλά αυτό μπορεί να είναι και ψυχαγωγία (εκτός από αυτοπροβολή).

Στην πραγματικότητα εξουσία και δημιουργία δεν παντρεύονται. Είναι πράγματα αντίθετα (για να μην πω αντιφατικά). Ο άνθρωπος που πολιτεύεται, έστω κι αν είχε κάποτε πνευματικά ενδιαφέροντα, πρέπει να απαρνηθεί ενδοστρέφεια και ευαισθησία. (Και δεν τον σώζει ούτε η παρέα με τον Βέλτσο).

Η πρόσκλησή σας δεν γίνεται επειδή θέλετε να στηρίξετε τους δημιουργούς - αλλά επειδή επιθυμείτε να σας στηρίξουν εκείνοι. Για να δημοσιευθεί την άλλη μέρα η λίστα των ονομάτων που «πρόσκεινται». (Έτσι και εμφανιστείς, θεωρείσαι «δικός μας»). Μερικά ονόματα θα εντυπωσιάσουν - κι όλο και κάποιον ψηφοφόρο θα παρασύρουν.

Αλίμονο. Το άγχος της δημιουργίας και η μοναξιά του πνευματικού ανθρώπου δεν εξαργυρώνονται με ψήφους! Τι δουλειά έχουν οι καλλιτέχνες με την εξουσία; Ο πραγματικός δημιουργός είναι από την φύση του αναρχικός, ανατροπέας, αντιεξουσιαστής. Η εποχή των «αυλικών» καλλιτεχνών τελείωσε. Ένα από τα καλά της αστικής κοινωνίας είναι ότι έκανε τους δημιουργούς ανεξάρτητους από προστάτες και πάτρωνες. Όσους βέβαια θέλουν και αντέχουν να παραμένουν ελεύθεροι...

Φιλικά,

Νίκος Δήμου