Η δική μου Αριστερά - Κυριακή 13/6/99

Από: Νίκο Δήμου

Προς: Αριστερούς

Αντίγραφο: Αναγνώστες του Έθνους

Θέμα: Η δική μου Αριστερά

Στην δεκαετία του εβδομήντα οι αριστεροί με αποκαλούσαν δεξιό. Κι όμως εγώ ενδόμυχα ένιωθα ότι ήμουν πιο αριστερός από αυτούς.

Στην δεκαετία του ογδόντα η αριστερά άρχισε να αλλάζει. Έπαψαν να με κατηγορούν και μερικοί αριστεροί άρχισαν να υποψιάζονται ότι ίσως ήμουν πιο αριστερός από αυτούς.

Στα τέλη της δεκαετίας του ενενήντα, τώρα που η άκρα αριστερά αγκάλιασε την ακροδεξιά, τους ελληνορθόδοξους και τους εθνικιστές, τότε βεβαιώθηκα ότι σίγουρα ήμουν πιο αριστερός από αυτούς.

Τι σημαίνει - για μένα - αριστερός;

Αριστεροί ονομάστηκαν αυτοί που πριν την Γαλλική Επανάσταση κάθονταν στα αριστερά έδρανα της Εθνοσυνέλευσης. Το κοινό τους γνώρισμα: αναζητούσαν μία καλύτερη τάξη πραγμάτων. Αντίθετα με αυτούς που κάθονταν δεξιά, που, σαν συντηρητικοί, ήθελαν τα πράγματα να μείνουν όπως ήταν.

Πρώτο χαρακτηριστικό του αριστερού ή αναζήτηση και δεύτερο η βούληση για ανατροπή. Βέβαια αυτός που ψάχνει, δεν αποδέχεται δόγματα, τσιτάτα, ιδεολογίες, έτοιμες λύσεις. (Αυτά ανήκουν στους συντηρητικούς). Είναι ανοιχτός σε όλες τις σκέψεις. Σαν τον επιστήμονα μελετάει, δοκιμάζει, αναθεωρεί. Αποδέχεται το λάθος.

Από αυτό προκύπτει ότι, αντίθετα στην καθιερωμένη άποψη, η αριστερά δεν είναι ιδεολογία - είναι στάση ζωής. Ανησυχία και ευαισθησία. Αυτός που πιστεύει σε μία ιδεολογία (ακόμα και τον Μαρξισμό) δεν μπορεί να είναι αριστερός. Όπως αποδείχθηκε, ο αγώνας του αποσκοπεί στην εγκαθίδρυση επί γης της ιδεολογίας του και όχι στην απελευθέρωση και την ευτυχία των ανθρώπων.

Ο πραγματικός αριστερός δεν πιστεύει σε δόγματα αλλά σε αξίες. Πιστεύει στην αλήθεια. Στην δικαιοσύνη. Σίγουρα ενδιαφέρεται για ισότητα - αλλά ισότητα εν ελευθερία. (Αν χαθεί η ελευθερία, η ισότητα δεν έχει νόημα). Μάλιστα η πραγματική ελευθερία οδηγεί στην πιο ουσιαστική ισότητα. Διότι στο εύρος της έννοιας εμπεριέχεται και η ελευθερία από ανάγκη, από πόνο, από καταναγκασμό.

Αλλά εγώ θα έθετα στην κορυφή των αξιών την έννοια αξιοπρέπεια. Κι ας μοιάζει «αστική» (και η αριστερά αστική προέλευση έχει). Το να δώσεις σε κάθε άνθρωπο αξιοπρέπεια σε κάθε στιγμή - να ο δικός μου ορισμός της αριστεράς.

Με αυτό το κριτήριο ψηφίζω αριστερά σε όλες τις εκλογές. Όποιο κόμμα επαγγέλλεται λιγότερη συντήρηση και περισσότερη αξιοπρέπεια.

Φιλικά,

Νίκος Δήμου