Από: Νίκο Δήμο

Προς: Συνέλληνες

Αντίγραφο: Αναγνώστες του Έθνους

Θέμα: Ζητείται νηφαλιότητα

Σχολιάζοντας το τελευταίο μου κείμενο, μου γράφει (με email κι αυτός) ο αναγνώστης Βασίλης Σαρρής: «…ονόματα αθλητών, ποιητών, μουσικών, ζωγράφων ή στρατηλατών... Eίναι άραγε δικό μας ψεγάδι που τους θέλουμε άσπιλους, αγνούς, αμόλυντους, ή ανάγκη ύπαρξης του ίδιου του μύθου τους;»

Η απάντηση: και τα δύο. Ο μύθος έχει ανάγκη την υπερβολή (και την μονομέρεια) διότι την χρειάζεται η ψυχή μας. Που, όπως κάθε ψυχή, τρέφεται με ποίηση, φαντασία και μύθους.

Το «δικό μας ψεγάδι» είναι πως εμείς, σαν λαός, έχουμε γίνει μυθομανείς, πρεζάκηδες, εξαρτημένοι. Τρεφόμαστε σχεδόν αποκλειστικά με μύθους. Τους καταναλώνουμε βουλιμικά. Μόλις ξεφτίσει ο ένας, δημιουργούμε τον επόμενο. Μόλις απογοητευθούμε, ξαναγοητευόμαστε. Και τελικά χάνουμε την επαφή με την πραγματικότητα.

Όπως και το κρασί, και ο μύθος δεν είναι κακό πράγμα. Σε σωστές δόσεις ομορφαίνει τη ζωή. Όταν όμως γίνεται κατάχρηση, τότε παραπαίουμε από τοίχο σε τοίχο, βρίζοντας «το κακό το ριζικό μας».

Σκεφθείτε – τι δεν είναι μύθος στην σύγχρονη Ελλάδα; Ο τρόπος που βλέπουμε την ιστορία μας, τους εαυτούς μας, τους ξένους – όλα είναι μυθοποιημένα, μονόπλευρα, υπερβολικά. Το ένδοξο παρελθόν (μόνον ένδοξο;) οι κακοί γείτονες (μόνο κακοί;) οι ξύπνιοι Έλληνες…

Τελευταίος μας μύθος, μετά τον Κάραζιτς: ο Οτσαλάν. Άλλη μία αντιφατική προσωπικότητα που στην Ελλάδα ηρωοποιήθηκε χωρίς επιφυλάξεις. (Μόνο και μόνο επειδή είναι εχθρός του εχθρού μας… ). Αν μιλήσετε με Κούρδους (εκτός από τους φανατικούς οπαδούς του) θα σας πουν ότι με την σκληρότητα, τον Σταλινισμό του, την παρανοϊκή καχυποψία, την άσκοπη βία (και προς τους δικούς του), μάλλον είχε οδηγήσει τον δίκαιο αγώνα του λαού του σε αδιέξοδο. (Δεν λεω να εκδοθεί στην Τουρκία. Δεν με ενδιαφέρει εδώ ο Οτσαλάν, αλλά η άκριτη μυθοποίηση του που είναι το δικό μας πρόβλημα).

Περισσότερη νηφαλιότητα δεν θα μας έβλαπτε. «Νήφε και μέμνησο απιστείν» ήταν το ρητό που μας κληροδότησε ο Επίχαρμος. Να μένεις νηφάλιος και να θυμάσαι να δυσπιστείς.

Φιλικά,

Νίκος Δήμου