Μία φράση στο τελευταίο μου κείμενο γέννησε απορίες. Άλλες μου ήρθαν τηλεφωνικά, άλλες με email - μία με φαξ.
Χαίρομαι όταν τα γραπτά μου προκαλούν αντιδράσεις - ακόμα και αρνητικές. Το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί, όταν δημοσιογραφείς, είναι η σιωπή.
Ποια ήταν η επίμαχη φράση; Την επαναλαμβάνω: Το ιδανικό μου αυτοκίνητο πρέπει να έχει πίσω κίνηση, δύο πόρτες και έξι κυλίνδρους.
Η αντίδραση ήταν απλή: "Γιατί;". Αυτοί που ρωτούσαν ήταν νεαροί αναγνώστες. Οι μεγάλοι ξέρουν (ή, τουλάχιστον, κάνουν πως ξέρουν).
Ας αρχίσουμε από τα εύκολα. Οι δύο πόρτες είναι καθαρά για λόγους αισθητικής. Δεν ξέρω γιατί οι τέσσερις πόρτες ασχημαίνουν έναν αυτοκίνητο, αλλά είναι σχεδόν κανόνας. Πάρετε ένα παράδειγμα. Το Audi A3, στην αρχική του μορφή, ήταν ένα από τα ωραιότερα σχέδια στην κατηγορία του. Μόλις πρόσθεσε άλλες δύο πόρτες έγινε τόσο πεζό και βαρετό, που δεν γυρίζεις να το κοιτάξεις. Αλλά και το ξαδέρφι του το Golf, χάνει πολύ ως τετράθυρο. Το κομψότατο Peugeot 206 επίσης. Γενικά είναι ελάχιστα τα όμορφα τετράπορτα. Η Alfa 156 γλιτώνει, επειδή ξεγελάει και κρύβει τις πίσω πόρτες της.
Βέβαια, οι τέσσερις πόρτες κουβαλάνε μαζί και την ρετσινιά του "οικογενειακού". Το κλασικό κλισέ θέλει αυτά τα μοντέλα να τα οδηγεί ο φαλακρός με την κοιλίτσα, που, στην Εθνική Οδό, κρατάει την αριστερή λωρίδα με ογδόντα. Ενώ το δίθυρο είναι "κουπέ" και "σπορ". Αυτές δεν είναι μόνο προκαταλήψεις - έχουν μία ιστορική βάση. Ελάχιστα είναι τα τετράθυρα σπορ αυτοκίνητα (μέχρι που το γράφουν και στο σήμα τους σαν παραξενιά, όπως τα Maserati Quattroporte). Και ένα καθαρόαιμο με τέσσερις πόρτες είναι πάντα κάτι οξύμωρο - έστω κι αν είναι παντοδύναμο σαν την Μ5 ή τις διάφορες μεγάλες AMG.
Ευτυχώς (ή δυστυχώς) δεν είχα ποτέ μεγάλη οικογένεια - κι έτσι δεν μου χρειάστηκαν οι πίσω πόρτες. Άλλωστε πολλά από τα αυτοκίνητα της ζωής μου δεν είχαν καν …πίσω κάθισμα. Αλλά και όσα είχαν, σπάνια φιλοξένησαν επιβάτες.
Το δεύτερο "πίσω", μετά τις πόρτες, αφορά την πίσω κίνηση. Σε έναν κόσμο όπου το 95% (ίσως και περισσότερα) των αυτοκινήτων που παράγονται, έχουν μπροστινή κίνηση, είναι δύσκολο να εξηγήσεις την γοητεία του να σε σπρώχνουν αντί να σε τραβάνε. Πρέπει να το έχει νιώσει κανείς - και δυστυχώς (γι αυτούς) το 95% των οδηγών δεν το έχει ζήσει.
Η μπροστινή κίνηση έχει πραγματικά πολλά πλεονεκτήματα - είναι ασφαλής (το βάρος του κινητήρα πάνω στους κινητήριους τροχούς δίνει καλύτερη πρόσφυση), εξοικονομεί χώρο (λείπει το τούνελ του κεντρικού άξονα μετάδοσης) είναι οικονομικότερη στην κατασκευή. Αλλά, ακόμα και η πιο σωστά στημένη εμπρόσθια κίνηση υπολείπεται σε ισορροπία και κινητικότητα από την πίσω.
Η απόδειξη της πουτίγκας γίνεται στο φάγωμα, λένε οι Αγγλοσάξονες. Έχετε δει καθαρόαιμο σπορ αμάξι με την κίνηση στους μπροστινούς τροχούς; Ποια Porsche, ποια Ferrari, ποια Lamborghini; Ακόμα και η Chevrolet Corvette έχει την κίνηση πίσω. Ούτε ακριβό σουπερλούξ εμπροσθιοκίνητο έχετε συναντήσει: Mercedes, BMW, Jaguar, Rolls Royce…
Οι παλιοί είχαν ένα αξίωμα, που, σαν όλα τα αξιώματα, δεν έχει ποτέ διαψευσθεί: οι τροχοί που κινούν δεν πρέπει να είναι ίδιοι με αυτούς που κατευθύνουν. Σε ένα αυτοκίνητο με πίσω κίνηση οδηγείς και με το τιμόνι και με το γκάζι.
Το αποτέλεσμα φαίνεται στις στροφές. Έστω κι αν τα σημερινά πισωκίνητα δεν έχουν πια (ευτυχώς για τους πολλούς - δυστυχώς για τους λίγους "χεράδες") την έντονη υπερστροφή (επί το λαϊκότερον: την τάση να "πετάνε κώλο") και πάλι η αποτελεσματικότητα τους στην αλλαγή κατεύθυνσης είναι μοναδική. Αντί για το φρενάρισμα της υποστροφής (το εμπροσθιοκίνητο "μπρουμουτίζει" όπως λένε οι ειδικοί) το οπισθοκίνητο ισορροπεί υπέροχα στην αιχμή και μετά με μία γκαζιά καθαρίζει την στροφή, φεύγει, εκτοξεύεται σαν βέλος. Αυτή είναι η ομορφιά του. Και στο κάτω-κάτω, οδήγημα σημαίνει στροφές. Στις ευθείες είναι όλοι Σουμάχερ.
Τώρα για το τρίτο σκέλος - τους εξακύλινδρους - δεν χρειάζεται να πω πολλά. Κι εδώ βέβαια είναι θέμα πείρας. Όποιος δεν έχει ζήσει το γουργουρητό και την ποιότητα των πολλών κυλίνδρων, δεν θα καταλάβει - μπορεί όμως να φανταστεί κάτι βελούδινο, απαλό και αθόρυβο. Κι αυτό, όπως και η πίσω κίνηση, δημιουργεί εθισμό. Κολλάς στο εξακύλινδρο - ιδιαίτερα όταν δεν έχεις τα μέσα να αγοράσεις οκτακύλινδρο…
