Άγκρι και Τίγκρι και Νέγκρι
-ασπρόγκριζος, τιγρένιος, κατάμαυρος-
πάνε τώρα και οι τρείς.

Ηταν ωραίος γάτος ο Νέγκρι.

Πάει και το Παπιόν -μαύρο με άσπρο φιογκάκι-
και ο Αλέκος που πάντα πεινούσε
και το Γατσατσόνι το ταχύ.

Πόσο απλά πεθαίνουν οι γάτοι.
Να -κάποια μέρα δεν είναι εδώ.
Ούτε κηδείες, ούτε μοιρολόγια.

Απ΄την παλιά γενιά έμεινε η Μύτω.
Γεννάει τέσσερα τέσσερα τα γατάκια,
διατηρώντας την ισορροπία της φύσης.