Send As SMS

nikosdimou

Τα "Επίκαιρα" από το ndimou.gr σε άλλη παράλληλη έκδοση. The "Epikaira" posts from ndimou.gr in a parallel publishing format.

My Photo
Name:Nikos Dimou
Location:Athens, Greece

This blog belongs to my cat Don. I am his guest. I am now posting not only from my computer doncat but also from my mobile phone! doncatmobile

Παρασκευή, Ιανουάριος 20, 2006

Ανεκπλήρωτο όνειρο



Θεός μου, στα πολύ παιδικά μου χρόνια ήταν ο Ιούλιος Βερν. Έχω γράψει γι αυτόν στους «Δρόμους»: «Ήταν για μένα το μυθικό, το ρομαντικό στοιχείο, η αποθέωση της φαντασίας και της περιπέτειας. Πολλά από τα πράγματα που με συνοδεύουν σε όλη μου την ζωή - π. χ. η μανία μου για τις μηχανές, η αγάπη μου για τα ταξίδια, η αέναη επινόηση της περιπέτειας (που με κάνει να μεταμορφώνω και την πιο πεζή εκδρομή μου σε εξερεύνηση) πρέπει να κατάγονται από τον γενειοφόρο θεό της παιδικής μου ζωής».

Γιατί θεό; Γιατί, πριν καλά-καλά μάθω να διαβάζω, κοιτώντας τις εικόνες μπέρδευα τον Ιούλιο Βερν με τον Θεό (ίδια γενειάδα, ίδιο ύφος στις χαλκογραφίες, όπου εμφανιζόταν περιτριγυρισμένος από τους ήρωές του και τον κόσμο του). Ήθελα να γίνω κι εγώ συγγραφέας (δηλαδή θεός).

Από τον Ιούλιο Βερν (διαβάστε και την Αναφορά στον Πλοίαρχο Νέμο) και από τα χρόνια εκείνα, κατάγεται και το ανεκπλήρωτό μου όνειρο. Που προϋποθέτει ανεξάντλητα χρήματα (το μεγαλύτερο τζακ ποτ).


Ναυπηγώ λοιπόν ένα σκάφος. Τόσο μεγάλο ώστε να χωράει όλα μου τα υπάρχοντα: βιβλία, δίσκους, πίνακες – όλο μου τον κόσμο. Τόσο μεγάλο ώστε να μπορεί να διαπλέει ωκεανούς, αλλά τόσο μικρό ώστε να χωράει και στο λιμάνι της Ύδρας.

Αυτό το σκάφος, εξοπλισμένο με την τελευταία τεχνολογία (που συνεχώς αναβαθμίζεται) είναι το σπίτι μου. Εκεί ζω όλη μου τη ζωή. Απλώς την ζω σε διάφορα μέρη του κόσμου: Έξη μήνες σε ένα έρημο ατόλ της Πολυνησίας, τρεις στο λιμάνι του Μόντε Κάρλο, τέσσερις στις εκβολές του Ρίο ντε λα Πλάτα και μετά Γροιλανδία, Βόρνεο, Αμβούργο... Πλάνητας. Καλώ φίλους για συντροφιά στο ένα ή στο άλλο ταξίδι, αλλά εγώ περνάω όλη τη ζωή μου στον πλωτό οίκο μου.

Κάτι σαν τον Ναυτίλο του πλοίαρχου Νέμο – αλλά όχι υποβρύχιο (θα με έπιανε κλειστοφοβία...). Και φυσικά θα έκανα ταξίδια στην ξηρά, θα είχα γνωστούς σε διάφορα λιμάνια και όρμους, θα παρακολουθούσα τον υπόλοιπο κόσμο (μικρός δεν τολμούσα να ονειρευτώ το Internet ή την Δορυφορική – αλλά υπήρχε ήδη το ραδιόφωνο). Πάντα όμως θα ξαναγύριζα στο σκάφος μου.

Και θα είχα και ένα κρυφό νησάκι καταφύγιο, σαν το άσπρο της φωτογραφίας.

Αυτό θα απαντούσα εγώ στην κλασική ερώτηση: «τι θα κάνατε αν...». Εσείς;

134 Comments:

Γεωργία Μ. said...

Ωραίο το όνειρο του οικοδεσπότη!Αλλά,όταν πάω να το σκεφτώ,μου έρχεται ταυτόχρονα και εκείνο το πικρό ''Η πόλις πάντα θα σε ακολουθεί'',του Καβάφη.Κι έτσι μένω λίγο σκεπτική...

Εγώ θα ήθελα κάτι πιο ''πεζό''.Να κάνω κάποια πράγματα που δεν μπορούν ακόμα να πραγματοποιηθούν.
Μια που μάλλον είμαι η πρώτη που γράφω στο blog σήμερα,εύχομαι σε όλους μια καλημέρα!

Παρ Ιαν 20, 10:18:50 πμ 2006  
Nibelungen said...

Ο Πλοίαρχος Νέμο με συγκινούσε και εμένα –όπως εκατομμύρια ίσως αγόρια στον κόσμο...Και όταν είδα και την κλασική ταινία με τον James Mason στο σινεμά, ταύτισα τον ηθοποιό τελείως με την ιδανική αποτύπωση του Πλοιάρχου. Αγαπημένη σκηνή, εκείνη με το εκκλησιαστικό όργανο, τοκάτα και φούγκα , βιταμινούχα μοναξιά εντός του υποβρυχίου...

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που κυριαρχούσε η κλασική μουσική και πρωταγωνιστούσε ο Wagner. Θυμάμαι, δεν θα ήμουν πάνω από 12 χρόνων, που περίμενα τις Κυριακές στο Π. Φάληρο για να φύγουν οι γονείς για βόλτα, ώστε να πραγματοποιήσω την φαντασίωσή μου, να βουτήξω στο όνειρό μου, όνειρο που έμεινε ανεκπλήρωτο μα τόσο ζωντανό, που αν υπάρχει αυτό που λένε «΄μετενσάρκωση» θαρρώ πως θα μου προκύψει εξαιρετικά απαιτητικό πια...

1η κίνηση: τοποθέτηση καθισμάτων στο σαλόνι, ημικυκλικά. Αριστερά τα μικρά έγχορδα βιολιά και βιόλες, στη μέση τα πνευστά , δεξιά τα τσέλα και τα κοντραμπάσα. Πίσω, μια καρέκλα για τον «κρουστό». Η ...ορχήστρα ήταν βέβαια αφαιρετική, καμιά δεκαριά θέσεις όλες κι όλες αλλά σωστά μοιρασμένες. Αναλόγιο δεν χρειαζόμουν, ήμουν Μαέστρος που ήξερε την παρτιτούρα απ’ έξω, νότα τη νότα!

2η κίνηση, η μπαγκέτα, ένα πινέλο ζωγραφικής του πατέρα μου και,

3η κίνηση η τοποθέτηση του δίσκου στο πικάπ , ένα Phillips της εποχής-είμαστε κάπου στα 1969-70. Ο δίσκος, πάντα ο ίδιος. Εισαγωγή Tannhäuser...

Εκτοξευόμουν στο... Podium πριν αρχίσει να παίζει η μουσική, έκλεινα τα μάτια, σήκωνα τα χέρια.... πάμε.

Που και που τα μισάνοιγα για να δω τις καρέκλες μου, που με τα μισάνοιχτα μάτια μου γεννούσαν και σκιές, τους μουσικούς. Ξέχασα να πω πριν, πως βέβαια έκλεινα και τις κουρτίνες, ώστε στο δωμάτιο να υπάρχει ένα μαγικό ημίφως...

Το κομμάτι, το ήξερα κυριολεκτικά απ έξω. Έτσι, ήμουν έτοιμος για κάθε legato για κάθε fortissimo για κάθε φράση του μεγάλου Ριχάρδου με τον οποίον μέσα μου συνομιλούσα σα να ήταν ο κολλητός μου ο Γρηγόρης από το σχολείο...

Οι εκτελέσεις μου, ήταν συγκλονιστικές, μιας που βοηθούσε στο πικάπ ο Θεός μου, Otto Klemperer..

Ακόμα και τώρα, πολλές φορές στο studio του ραδιοφώνου, σαν βάζω Wagner στο cd player, αν είμαι τελείως μόνος μου ,είμαι σχεδόν έτοιμος να κάνω το ίδιο. Ίσως και να το κάνω...κι ας έχουν περάσει από τα 13-14 μου, κοντά 35 χρόνια.... Ναι, το όνειρό μου ήταν να γίνω Μαέστρος. Ασφαλώς , δεν ήταν το τζακ ποτ που με εμπόδισε. Ίσως, το γεγονός πως στο σπίτι υπήρχε ο μεγάλος μου αδελφός, που ήταν μουσικός , είχε δώσει τη διάσταση πως ο «μουσικός του σπιτιού είναι άλλος»...ίσως πάλι, δεν είχα ποτέ την πειθαρχία να φέρω το όνειρό μου στη ζωή, Εντός μου πάντως, ζει ακόμα σε κάποια μεγάλη γωνιά της ψυχής μου.

Α...Κύριε Δημου, με πήγες τόσα χρόνια πίσω...Νάσαι καλά!

Καλημέρα σε όλες και όλους.

Παρ Ιαν 20, 10:32:46 πμ 2006  
mice and a pipe said...

καλημέρα. κι εγώ λάτρευα τον Ιούλιο Βερν στα παιδικά μου χρόνια. επίσης, ήταν και για μένα το ταξίδι, η περιπέτεια , η γνωριμία με άγνωστα , εξωτικά μέρη.
τι θα έκανα αν...
σίγουρα θα παρατούσα τη δουλειά μου την ίδια στιγμή. μετά , ταξίδια οπωσδήποτε σ΄'όλο τον κόσμο, κυρίως εκτός Ευρώπης.
τώρα όμως πρέπει να φύγω... έχω δουλειά.

Παρ Ιαν 20, 10:33:08 πμ 2006  
newlens said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 10:37:27 πμ 2006  
Nibelungen said...

...τώρα που το βλέπω, μάλλον άστοχο ήταν το κατεβατό μου, μιας που η συζήτηση που βάζει ο οικοδεσπότης, είναι «τι θα κάνατε αν»....

Αν είναι πολύ άσχετο , διαγράψτε το...

Προσωπικά λοιπόν, αν....τότε θα αγόραζα ένα σπίτι στο αγαπημένο μου Κάστρο της Σίφνου και ένα ιστιοφόρο ίσαμε 35 πόδια. Είναι και τα δυο, σχεδόν εξ ίσου επίμονες εμμονές. Αντιπαθώ τα μηχανοκίνητα σκάφη, τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει το φρρρρ του ανέμου στο πανί, σε μια νυχτερινή πλεύση και τη χαρά σαν δεις μέσα στη νύχτα το επόμενο φανάρι που σου επιβεβαιώνει το ορθό της ρότας...<

Παρ Ιαν 20, 10:41:14 πμ 2006  
Regina said...

Θα μου άρεσε και εμένα να γυρίσω τον κόσμο και ίσως κάποτε το κάνω.Αλλά με ποδήλατο,να κουβαλώ μόνο τα απολύτως απαραίτητα και να μη με νοιάζει τίποτα άλλο παρά μόνο πως θα γνωρίσω περισσότερα μέρη,πως θα παρατηρήσω περισσότερο κόσμο.Ή να γίνω κάτι σαν μητέρα Τερέζα.Κάπου διάβασα πως έχουμε γεννηθεί την ίδια ημερομηνία,με διαφορά βεβαίως εξήντα χρόνων και.
Πάντα θαυμάζα και θαυμάζω τους ανθρώπους που αφιερώνονται στο γενικό καλό και ναι,σίγουρα ανήκει στα ονειρά μου να μπορέσω να γίνω και εγώ έτσι,ή κάπως έτσι.

Καλημέρα σε όλους.

Παρ Ιαν 20, 10:50:30 πμ 2006  
Regina said...

nibelungen¨:

Μηπως είμαι και εγώ εκτός θέματος;Η μισοτελειωμένη ερώτηση είναι ''τι θα κάνατε αν κερδιζατε το λαχείο'' ή ''τι θα κάνατε,αν είχατε την ευκαιρία να το κάνετε'';
Μοιάζουν βέβαια.

Παρ Ιαν 20, 10:53:59 πμ 2006  
A.F.Marx said...

Nibelungen...
Έγραψες ενα από τα καλύτερα σχόλια που έχουν γραφεί στο blog αυτό.
Eιλικρινά.

Άκου και μένα που έχω όνειρο να γίνω στη ζωή μου "σχολαστικός σχολιαστής σχολίων " και μάλλον θα τα καταφέρω.

Παρ Ιαν 20, 11:07:52 πμ 2006  
Don Pasha said...

Και τα δικά μου όνειρα με ταξίδια έχουν να κάνουν. Αλλα μιας και είμαι γνωστό UFO, τα δικά μου ταξίδια πάν πολύ παραπέρα.
Ήταν ένα καλοκαιρινό πρωινό του 1970 και είχα ξυπνήσει πολύ νωρίς εξ' αιτίας ενός από τους συνηθισμένους εφιάλτες που τυραννούσαν το τετραετές μυαλό μου με φαντάσματα και απόκοσμα τερατώδη όντα, όταν αυτό που αντίκρισα να με περιμένει στο ημίφως του δωματίου έκανε την καρδιά μου να χτυπήσει δυο φορές δυνατότερα: Απλωμένο προσεκτικά σε μια καρέκλα ήταν ένα κατάλευκο διαστημικό σκάφανδρο, με την αρματωσιά του οξυγόνου και την κάσκα από πλέξι-γκλας με τον λογότυπο της NASA! Όπως οι πιθηκάνθρωποι στην Οδύσσεια του Διαστήματος, άρχισα να κάνω βόλτες γύρω του, και που και που, να απλώνω διστακτικά το χέρι μου για να το αγγίξω... "Δεν είναι δυνατόν..." έλεγα από μέσα μου, "Ακόμη ονειρεύομαι..." Το επίμονο όνειρό μου γινόταν άραγε αληθινό? Επρόκειτο να περιληφθώ στο πλήρωμα της επόμενης αποστολής Apollo? Είχαν συνεννοηθεί οι γονείς μου με την NASA και την είχαν ενημερώσει για την απόφασή μου να γίνω αστροναύτης "όταν μεγαλώσω"?... Κι ύστερα... το πρόσφατο ταξίδι του θείου μου στις Η.Π.Α... υπέροχα ύποπτα όλα αυτά... Μα... φυσικά! Το ταξίδι του θείου! Πως δεν το είχα σκεφτεί αμέσως? Εκείνες τις μέρες τον περιμέναμε να επιστρέψει! Προφανώς το προηγούμενο βράδυ, ενώ εγώ κοιμόμουν (νωρίς, όχι όπως τώρα), είχε επισκευθεί το σπίτι φέρνοντας μαζί του το πολύτιμο δώρο! Δεν πείραζε και τόσο που η διαστημική στολή δεν ήταν αληθινή, θα μπορούσε να μην είναι καν τόσο πιστό αντίγραφο. Τη φόρεσα άτσαλα με γρήγορες κινήσεις και το ταξίδι ξεκίνησε. Για χρόνια το παιδικό δωμάτιο του πατρικού σπιτιού στο Παγκράτι ήταν ο θάλαμος επιχειρήσεων του ΑΡΧΙΜΗΔΗ (έτσι είχαμε βαφτίσει με την παρέα της γειτονιάς το σκάφος μας, επειδή εκινήτο με τη χρήση ηλιακής ενέργειας, -μικροί Ιούλιοι Βερν- lol!) ο οποίος εξερευνούσε τις εσχατιές του Σύμπαντος. Το όνειρό μου το έζησα σα να ήταν πραγματικό. Δεν έχω παράπονο. Μόνο που η διαστημική στολή, δανειζόμενη δεξια κι αριστερά, σε φίλους τελικά εξαφανίστηκε. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάπου σήμερα, κουρελιασμένη, με την κάσκα ξεχαρβαλωμένη... Θα είναι σπάνιο συλλεκτικό κομμάτι.

Παρ Ιαν 20, 11:11:59 πμ 2006  
CESAR said...

Θα ήθελα να συμμετείχα κι εγώ στην "κιβωτό" σας, οψέποτε σαλπάρατε στις θάλασσες στον μικρό & μέγα αυτόν πλανήτη μας ! βίρα τις άγκυρες λοιπόν

Παρ Ιαν 20, 11:18:26 πμ 2006  
ViSta said...

Oνειρο;
Ισως αυτο καποιου παλιου post μου...

Την καλημερα μου.

Παρ Ιαν 20, 12:05:32 μμ 2006  
Yannis H said...

Δεν έχω ‘ένα’ όνειρο που να υπερισχύει των άλλων... Οπότε, θα ήθελα να έχω έλεγχο του χρόνου και των συμβάντων – και θα εκπλήρωνα ΟΛΑ μου τα όνειρα, ανάλογα με την περίπτωση.

Και μετά, κάτι μου λέει ότι επειδή δεν μου πάει ο ρόλος του μικρού θεού και θα δημιουργούσα έναν κόσμο αβάσταχτα τέλειο για μένα και γεμάτο προσωπικά στερεότυπα, (κι ένας μεγάλος θεός ξέρει τι σόι κόσμο για τους άλλους), θα πατούσα κοσμική όπισθεν. Και θα άρχιζα να ονειρεύομαι κάτι... όχι όμοιο, αλλά μάλλον παραπλήσιο σ’ αυτό που είμαι, έχω και σκέφτομαι σήμερα...

Αλήθεια, σκεφτήκατε ποτέ ότι η ευτυχία που ονειρευόμαστε προϋποθέτει, σαν κόκκο της άμμου στο μαργαριτάρι, την ανάμνηση της δυστυχίας που ζούμε;

Παρ Ιαν 20, 12:19:02 μμ 2006  
harry said...

Αυτο μαλιστα,ειναι θεμα-βασιλιας & ονειρο...πριγκηπικο. Για να παραφρασω τον Νταλαρα ...Εχω ενα σπιτι,ενα παλιορημαδι / αχ νατανε καραβι...

Παρ Ιαν 20, 12:23:28 μμ 2006  
Dormammu said...

Ακριβώς τα ίδια με εσας κύριε Δήμου... Ίσως όμως στο Διάστημα, με ένα ιδιωτικό διαστημόπλοιο εξερευνώντας το τελυταίο σύνορο.. Στα σκοτεινά φεγγάρια του Ποσειδώνα, στις φωτιές της Ιούς, στις λίμνες μεθανίου του Τιτάνα... Και ακόμα πιό πέρα. Στο ε(ψιλον) του Ηριδανού, στον εγγύτατο του Κενταύρου, οπουδήποτε... Αν και διάβασα μικρός όλον τον Βέρν απο τις εκδόσεις "Αστέρος" και αργότερα τον άφησα για πιό "σοβαρά" αναγνώσματα, αυτός είναι που θυμάμαι περισσότερο όταν ταξιδεύω. Αν θέλετε πάντως δεύτερο καπετάνιο να αγναντεύει τον ορίζοντα κάθε μέρα και να σας λέει "Νότρον ρέσποκ λόρνι βίρσχ" (ήταν τελικά οι μοναδικές λέξεις του ύπαρχου πράγματι ινδική διάλεκτος?), ευχαρίστως μπαρκάρω μαζί σας!

Παρ Ιαν 20, 12:40:05 μμ 2006  
ElectroNikos said...

Δεκάδες ανεκπλήρωτα όνειρα... μιας ζωής που τελικά δεν ζω. Κάθε μέρα σχεδόν πλάθω και μια φανταστική ιστορία, κάθε μέρα σκέφτομαι τις πιθανές 'εναλλακτικές πραγματικότητες' στις οποίες θα μπορούσα να ζω. Δεν έχω λοιπόν ένα ανεκπλήρωτο όνειρο, έχω πολλά.

Ξέρω καλά όμως πως όσο κυλά ο χρόνος η λίστα περιορίζεται, στριμώχνεται στο καλούπι του εφικτού.

Πόσο ταυτίζομαι με την φυγή που -κατά καιρούς- περιγράφεις ΝΔ! Την έχω ονομάσει 'Νικοδήμεια Φυγή' και είναι αυτή που αποτελεί την βάση και τον σκελετό του δικού μου Ονείρου.

Καλημέρα.

Παρ Ιαν 20, 12:40:12 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

Ωραίο σχόλιο Nibelungen. Με οδηγεί κατευθείαν στο δεύτερο ανεκπλήρωτο όνειρό μου - να γίνω μαέστρος ή πιανίστας. Άρχισα νωρίς στο Bechstein της μητέρας μου (πουλήθηκε στην Κατοχή για ένα ντενεκέ λάδι). Αλλά δεν συνέχισα διότι ο πατέρας πρέσβευε πως η μουσική δεν ταιριάζει στους άντρες. Έβγαλα το άχτι μου αργότερα με την μουσικολογία.

Το τι ορχήστρες έχω διευθύνει και σε πόσα κομμάτια δεν λέγεται. Και Βάγκνερ βέβαια και Μπετόβεν - αλλά ο πιο αβανταδόρικος για σκιώδεις μαέστρους είναι ο Ροσίνι...

Αχ φίλοι - είστε όλοι προσκεκλημένοι στην αέναη κρουαζιέρα μου ανά τη γη. Αρκεί να μου δοθούν ένα-δύο δις ευρώ (κόστος αγοράς και συντήρησης σκάφους) και μερικές δεκαετίες ζωή...

Παρ Ιαν 20, 01:13:18 μμ 2006  
mary said...

nibelungen: με κατασυγκίνησες!

νίκο.. με δυσκολεύεις σήμερα.. είναι όλα τόσο όμορφα κι ονειρικά εδώ μέσα..

Παρ Ιαν 20, 01:23:11 μμ 2006  
newlens said...

@nikos dimou: Α, εσείς ήσασταν εκείνος ο μεσήλικας φιλόμουσος με το καφέ πουλόβερ, τότε που το Παλλάς στη Βουκουρεστίου είχε συναυλίες κλασικής, και ο οποίος έλεγε συνέχεια στους θαμώνες "θα διευθύνω τον επόμενο μήνα το τάδε έργο" ενώ δεν διηύθυνε ποτέ κανένα;

Παρ Ιαν 20, 01:24:12 μμ 2006  
Blue Oji said...

Εφιάλτης η εκπλήρωση ενός ονείρου?
Εγώ διακρίνω μία τάση φυγής.
Πριν καλά-καλά γνωρίσετε τον κόσμο, τρέπεστε προς νέα μέρη.
Μάλλον θα έλεγα, η λέξη κλειδί είναι «όνειρο».
Ο Ιούλιος Βερν σας έμαθε να ονειρεύεστε, όχι να ταξιδεύετε.

Εγώ προτιμώ τα βουνά.
Ένας περίπατος στα λαγκάδια, ένα αέναο βλέμμα πάνω από τις βουνοκορφές.
Αυτός είναι ο παράδεισος. Παραξενευτήκατε ποτέ γιατί τα ξωκλήσια προτιμούν τις βουνοκορφές?

Παρ Ιαν 20, 01:30:13 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

A newlens, δείχνεις την ηλικία σου (και την δική μου). Όταν πήγαινα εγώ στην Κρατική οι συναυλίες δεν δίνονταν στο Παλλάς αλλά στον Ορφέα, στην Σταδίου. Μετά την επιστροφή μου από την Γερμανία (1960) κακομαθημένος, δεν άντεχα τον ήχο (ιδιαίτερα τα πνευστά) της ΚΟΑ και την άκουγα πολύ σπάνια.

Άλλος ήταν λοιπόν ο επίδοξος μαέστρος...

Παρ Ιαν 20, 01:35:03 μμ 2006  
mary said...

για να μην παρεξηγηθώ.. η δυσκολία μου είναι στο να μιλήσω για τα δικά μου όνειρα.. γιατί το πιο μεγάλο απ'τα όνειρα μου είναι να σεβαστώ τα όνειρα μου..

Παρ Ιαν 20, 01:36:26 μμ 2006  
Titika said...

Ένα σπίτι πάνω στη θάλασσα και κάθε πρωί να κατεβαίνω στην παραλία, να βουτάω στο γαλάζιο και να κολυμπάω με ένα δελφίνι. Αισθάνομαι οτι αν ζούσα αυτή την επαφή... δε θα χρειαζόμουν να ζήσω κάτι άλλο. Θα ήμουν πλήρης από ζωή...

Παρ Ιαν 20, 01:41:41 μμ 2006  
newlens said...

@nikos dimou: ε, ναι, με την ακουστική οι Γερμανοί είναι ως γνωστό ψείρες. Αλλά γιατί δείχνω την ηλικία μου; Δεν θα μπορούσα την ιστορία αυτή να την έχω ακούσει από άλλον;

Παρ Ιαν 20, 01:42:26 μμ 2006  
the resident said...

Ολα καλα.Αλλα που ειναι τα κοριτσια η τα αγορια;Λιγοs ερωταs στα ονειρα δεν βλαπτει.θα μου πειτε οτι δεν χρειαζετε τζακποτ γι αυτο.Iσωs..

Παρ Ιαν 20, 01:49:11 μμ 2006  
takis vasilopoulos said...

Η ζωη εμπεριέχει και το ανεκπληρωτο και το εκπληρωμένο.Κάποιοι άνθρωποι προσκολλώνται μόνο στο πρώτο και βυθίζονται σε ένα άλλο κόσμο,της μελαγχολίας και του ονείρου.Κάποιοι άλλοι προσκολλώνται μόνο στο δεύτερο και γίνονται ψυχροι,πεζοι,ανέραστοι.
Επιλέγω τη ζωή σημαίνει ζώ και το ανεκπλήρωτο και το εκπληρωμένο,πιάνω το χώμα,το μυρίζω και λέω αυτο υπάρχει ( εκπληρωμενο ) αλλά ονειρεύομαι να αγγίξω και τα αστέρια ( ανεκπληρωτο ) .
Διπλή η φύση του ανθρώπου,πραγματικότητα και ονειρο

Το ανεκπλήρωτο είναι τόσο βαθεια ριζωμένο μέσα μας που μερικές φορές με προβληματίζει.Κάποιες στιγμές το αισθάνομαι σαν μια νοσταλγία κάποιου ονείρου,κάποιου ονείρου κάποιας ζωης που κάποτε έζησα.

Το ανεκπληρωτο μπορει να έχει 2 ρόλους.Το ρόλο του κινήτρου( δεν το έχω πετύχει ακόμα αλλά παλεύω να το πετυχω,με συνέπεια να καλυτερεύω τη ζωη μου ) και το ρόλο του σαρακιού,του εν τω βαθει πόνου(για παραδειγμα ο πόνος του ερωτευμενου ή της γυναικας που δεν μπορει να κάνει παιδι).Πόλλες φορές πονά και πονα πολύ.

Τώρα στο θέμα τι θα έκανα αν.....σίγουρα μια απο τις επιλογές θα ήταν τα ταξίδια.Το
<< η πόλις θα σε ακολουθει.... >> που λέει η αγαπητη ΓΕΩΡΓΙΑ Μ. το φοβάμαι πολύ.Ναι ίσως να με ακολουθει αλλά ελπίζω ότι κάποτε θα την ξεγελάσω και θα χάσει τα ίχνη μου.Τα ταξίδια(πραγματικά ή μεταφορικά) αλλάζουν τον άνθρωπο,του ανοίγουν το μυαλό,είναι επικοινωνία.

Α και σίγουρα τα χρήματα βοηθούν στην ευτυχία(δεν την εξασφαλίζουν αλλά βοηθουν)

Κύριε Δήμου μια ερωτηση.Όσο περνουν τα χρόνια τα ανεκπλήρωτα αυξάνονται ή μειώνονται? ( για να δω αν αυξάνεται ο πόνος που τα συνοδευει ) .Μήπως όσο μεγαλώνουμε μαθαίνουμε να συμβιβαζόμαστε ? ( για μένα η λέξη συμβιβάζομαι δεν έχει αρνητικη έννοια,η ζωή για να συνεχιστει θέλει συβιβασμους,σε λογικο πλάισιο βεβαια ,μέχρι έκει που δεν σε αλλοιώνουν )
To ρωτώ αυτο γιατι είμαι 21 και ίσως θέλω πολλά!

Παρ Ιαν 20, 01:53:16 μμ 2006  
Nibelungen said...

Ορφέας! Α...σήμερα η κατάσταση είναι εκρηκτική, κάθε τόσο ένα σχόλιο πυροδοτεί μνήμες και αυτές σκάνε σαν πυροτεχνήματα....Και βέβαια, τα εξόχως προβληματικά πνευστά της Κρατικής τότε. Και είμαστε εκεί με τον καλό μου φίλο Γιώργο Ζερβό που εξελίχθηκε αργότερα σε σπουδαίο μουσικολόγο και συνθέτη, μαθητής των Παπαϊωάννου , Βασιλειάδη και Ξενάκη στο Παρίσι. Εξελίχθηκε και σε ακραιφνή Καστοριαδικό, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Δευτέρα βράδυ λοιπόν, στον Ορφέα.

Το πρόγραμμα ξεκινά με το γνωστό κονσέρτο για πιάνο του Τσαϊκόφσκι . Η ορχήστρα κάθεται, έρχεται και ο Παρίδης ο μακαρίτης πια τότε μόνιμος διευθυντής της Κρατικής (το παρατσούκλι του ήταν Λουί Ντε Φινές , έμοιαζε πολύ στον γνωστό γάλλο κωμικό) σηκώνει τα χέρια ο Παρίδης, ξεκινάει το έργο και...όλοι κοιταζόμαστε μεταξύ μας αμήχανα.

Με απροκάλυπτη (ας την πω έτσι) ειλικρίνεια, ορχήστρα και Μαέστρος, έχουν αφήσει τη βροντερή εισαγωγή στην οποία επικρατούν τα πνευστά –κυρίως τρομπόνια και κόρνα νομίζω- και το έργο ξεκινάει κατευθείαν από το ...πιάνο!

Βέβαια, καλύτερο το έργο λειψό, παρά κατακρεουργημένο με φάλτσα πνευστά κακαρίσματα και μάλιστα από τα πρώτα μέτρα, αλλά....

Παρ Ιαν 20, 02:03:09 μμ 2006  
skoumas said...

Το δικό μου (πραγματικά) ανεπλήρωτο όνειρο είναι να μπορέσω να πετάξω, να βγω απο το σώμα μου και να κάνω ταξίδια στην γη και να γυρνάω στο σώμα μου όποτε θέλω και να λέω τις εμπειρίες μου! Ίσως φταίει το ίντερνετ για αυτό το όνειρο! :Ο

Παρ Ιαν 20, 02:10:14 μμ 2006  
Yannis H said...

@ Nibelungen
Αφιέρωση στο παιχνίδι του μαέστρου που μας χάρισες: Πριν χρόνια στην αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, παίζει η τοπική ορχήστρα κλασικής μουσικής (διευθυντής ο Μπαλτάς). Σε μια στιγμή, ένας υπέργηρος μουσικός χάνει τα μέτρα και γυρίζει με αγωνία στο διπλανό του. Ο τελευταίος, του δείχνει την παρτιτούρα με το δοξάρι του βιολιού και συνεχίζει να παίζει. Ο υπέργηρος μουσικός παίζει, σταματάει, γυρίζει και τον κοιτάζει έκπληκτος. Ο άλλος σκάει στα γέλια.

Ο ίδιος σκανταλιάρης, στη γνωστή φράση του Γουλιέλμου Τέλλου που θυμίζει καλπασμό, σταματάει να παίζει, κάνει ότι καλπάζει πάνω στην καρέκλα του (τακα-τακ-τακα-τακ) και μετά συνεχίζει το κομμάτι.

Ήταν βέβαια βραδιά για παιδιά και χάρηκα, ιδίως τη φάση του καλπασμού – αλλά δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν το ίδιο ταιριαστά σε κοινό μεγάλων... Τους έτρωγαν τα συνδικαλιστικά, η απουσία αιθουσών, τα λίγα κονδύλια, η μικρομανία των διευθυντών...

Παρ Ιαν 20, 02:14:49 μμ 2006  
newlens said...

Βρήκα φωτογραφία του Παρίδη:

Ανδρέας Παρίδης

Αυτός σίγουρα δεν είναι ο φιλόμουσος στο Παλλάς!

Παρ Ιαν 20, 02:15:36 μμ 2006  
newlens said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 02:18:24 μμ 2006  
newlens said...

@skoumas: έχω και εγώ την ίδια επιθυμία διακτίνισης. Επίσης θα ήθελα ευτυχία χωρίς hangover.

Παρ Ιαν 20, 02:22:19 μμ 2006  
HardRain said...

Μμμμ τα κορίτσια Κύριε δεν τα ονειρεύομαστε, τα γευόμαστε πρώτα καλά σε κάθε λεπτομέρεια και μετά, αν αξίζει τα τοποθετούμε και στα όνειρά μας. Τι θα έκανα λοιπόν αν κέρδιζα το τζοκερ; όλα τα βρόνταγα κάτω και θα αφιερωνόμουν σύγκορμα και σύψωλα στην Κυρία μου, όσο θα άντεχα. Αν και το Καλό Γαμήσι έχει πολλούς τρόπους για να γίνει και πέραν εκείνου το θαυμαστού οργάνου που ωστόσο αποκτά μια ιδιαίτερη σχέση με τις δυνάμεις της βαρύτητας από ένα σημείο και πέρα. Αδημονώ το monitor να με ανακοινώσει,'ώστε πλέον να σας γράφω συχνά τας εγκαύλους εμπειρίες της ζωής μου.
Να συνεχίσω δηλαδή, γιατί έχω αρχίσει.

Λοιπόν, αυτό. Αν είχα τα λεφτά, θα αφιέρωνα τη ζωή μου στο προσκύνημα: Του Αιδοίου της Κυρίας μου. (από ποικιλία χόρτασα,τώρα πια θέλω να εξειδικευθώ)

Παρ Ιαν 20, 03:02:43 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@hardrain:
Αγαπητέ,όχι επειδή είπαμε χθες στον κύριο που σαλτάρει στο κενό και στο κενοτάφιο ότι θυμίζει λίγο από Εμπειρίκο,τώρα εσείς να το μιμηθείτε και να μας θυμίσετε λίγο από Μεγάλο Ανατολικό!ΈΛΕΟΣ!

@newlens:προσπαθούσα να γράψω εκεί που μου είπατε αλλά φαινόταν απενεργοποιημένο.Περιμένω όταν θα μπορείτε πάλι.

Παρ Ιαν 20, 03:10:28 μμ 2006  
HardRain said...

Για όνομα του Θεού -που λένε- Γεωργία...πρώτον δεν παρακολουθώ τους διαλόγους με αυτόν που σαλτάρει στο κενό...δεύτερον από πότε ο Ανδρέας Εμπειρίκος μονοπωλεί την ευλάβεια στο Μουνί; Την αποδέχεστε μόνο από εκείνον γιατί έχει τ όνομα; Και ίσως είχε και τη χάρη; Αν μία διάθεση κομψότητας στη γλώσσα (μιλώντας τε και γλείφοντας) σας θυμίζει τον ποιητή, με γειά σας κα χαρά σας. Αλλά μην γίνεστε περιοριστική. Και συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου κ.Δήμου-σας έβαλα και στους δεσμούς, αν δεν σας αρέσει ωστόσο η παραπομπή, να την αλλάξω.

Παρ Ιαν 20, 03:34:53 μμ 2006  
epikairos said...

Αρκεί να μου δοθούν ένα-δύο δις ευρώ (κόστος αγοράς και συντήρησης σκάφους

Ούτε το Pelorius του Αμπράμοβιτς δεν στοιχίζει τόσο. Την κιβωτό του Νώε θα ναυπηγήσεις;

Παρ Ιαν 20, 03:34:59 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

hardrain δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να κερδίσετε το τζακποτ για να αφιερωθείτε στο αιδοίον της Κυρίας σας. Είναι το μόνο όνειρο που εκπληρώνεται χωρίς δύσκολες προϋποθέσεις. Αρκεί να την έχετε βρει.
Το σεξ παραμένει το φθηνότερο σπορ...

epikairos: Το κόστος της θαλαμηγού δεν είναι τόσο
pelorious - αλλά της συντήρησης... πλήρωμα, καύσιμα, φιλοξενία, για μία ζωή...

Takis Vassilopoulos με τα χρόνια συμβαίνουν δύο αντίθετα πράγματα: αυξάνονται τα ανεκπλήρωτα (γιατί προστίθενται και πράγματα εύκολα που έχουν γίνει δύσκολα λόγω ηλικίας) αλλά και οι παραιτήσεις. Με την έννοια πως σε καίνε λιγότερο. Σου φτάνει να επιβιώνεις.

Παρ Ιαν 20, 03:47:21 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

Kοιτάξτε,να σας απαντήσω μια που μια απορία την έχετε - και συγγνώμη προκαταβολικά από τους αναγνώστες για το άσχετο θέμα:
Δεν είπα ότι ο ποιητής μονοπωλεί την ευλάβεια,όπως αναφέρατε - ωστόσο ο Μεγάλος Ανατολικός είναι ένα μεγάλο έργο και σε σημασία και σε έκταση.Γι αυτό και το ανέφερα.
Επίσης:εκείνο το''εγκαύλους εμπειρίες΄'' που γράψατε,εγώ φταίω αν,συνειρμικά,πήγε το μυαλό μου στον Μεγάλο Ανατολικό και την ''έγκαυλον μανία'' του Ανδρέα Σπερχή καθώς και άλλων,αρρένων ταξιδιωτών πάνω στο καράβι;
Όσο για την ''χάρη'' για την οποία με ρωτάτε,αν πιστεύω ότι την είχε ο Εμπειρίκος,δεν είμαι αρμόδια να σας απαντήσω.
Για την ευλάβεια στο...ακατανόμαστο πάλι(!),δεν νομίζω να ήταν αποκλειστικό γνώρισμα του Ανδρέα Εμπειρίκου σε αυτή τη ζωή - δόξα τω Θεώ,την έχουν πολλοί άνθρωποι.
Συνελόντι ειπείν,θα σας απαντήσω με κάτι σχετικό με τον Ιούλιο Βερν και το σημερινό μας θέμα καθώς και με τον Εμπειρίκο:''Ω,υπερωκεάνειο,τραγουδάς και πλέκεις..."!
Να στε καλά και συνεχίστε το όμορφον έργο σας.

Παρ Ιαν 20, 03:49:51 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

Απαντούσα προηγουμένως στον hardrain - ξέχασα να γράψω το όνομά του.

Παρ Ιαν 20, 03:54:17 μμ 2006  
HardRain said...

Κύριε Δήμου, μίλησα για ολοκληρωτική αφοσίωση, να απαλλαγούμε αμφότεροι από τις δουλειές μας τουλάχιστον με τους ρυθμούς που έχουμε και να κάνουμε εαυτούς Κέντρο του Κόσμου. Αχ δεν μιλώ για sex αλλά για λατρευτική εμπειρία διαρκείας. Χωρίς άλλες ευθύνες. Κοστίζει αυτό Κύριε Δήμου.Και ναι, την έχω βρει.Αλλιώς δεν θα είχα και τ όνειρο.

Ευχαριστώ Γεωργία. (ε!όχι και...ακατανόμαστο το Θαύμα!!!!)

Παρ Ιαν 20, 04:01:23 μμ 2006  
JustAnotherGoneOff said...

Α, μνήμες του Παλλάς που μου θυμίσατε Νιμπελούγκεν, να κάτι από την ανάποδη του Τσαϊκόφκσυ. Μια φορά καθυστερούσε πολύ να ξεκινήσει η συναυλία και με τα πολλά ξεκίνησε τελικά με ένα έργο ενός έλληνα συνθέτη. Αλλά όσο το άκουγα, κάτι δεν μου πήγαινε καλά, όχι επειδή ήταν μέτριο ή κακό, αλλά κάτι του έλειπε, δεν μπορούσα ακριβώς να καταλάβω τι, να έφταιγε η μετριότητά του ή κάτι άλλο; Περνάνε κάπου δέκα λεπτά και προς μεγάλη έκπληξη του κοινού, μπαίνει "άνετος" ο τυμπανίστας ο Μαρινάκης, κάθεται στη θέση του, πιάνει με επαγγελματισμό τις μπαγκέτες και παίζει τη μουσική χωρίς να διακόψει η ορχήστρα...!
(νομίζω τότε μαέστρος ήταν ο - μακαρίτης κι αυτός νομίζω - Αλέξανδρος Συμεωνίδης)

Παρ Ιαν 20, 04:03:44 μμ 2006  
JustAnotherGoneOff said...

Και μου φαίνεται ότι ήμαστε πολλοί εδώ πέρα οι επισκέπτες του Παλλάς, δεν γράφουμε και τις αναμνήσεις (τα ανέκδοτά μας δηλαδή) απο κει;

Παρ Ιαν 20, 04:05:48 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@hardrain:
Μα,χαριτολογώντας το είπα!Ένα θαύμα δεν είναι ποτέ ''ακατανόμαστο''.
Εύχομαι κάθε σας μέρα να είναι θαυμαστή.
:-))

Παρ Ιαν 20, 04:08:45 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

nibelungen εσείς δεν θα προλάβατε τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη αρχιμουσικό και διευθυντή της ΚΟΑ (δεύτερος τότε ο Θόδωρος Βαβαγιάννης και μόλις πρωτοεμφανιζόμενος ο Παρίδης).

Ο Οικονομίδης πρέπει να ήταν ο χειρότερος μαέστρος που έχω ακούσει. Είχε πλήρη αδυναμία να ελέγξει την ορχήστρα. Στο Μπολερό του Ραβέλ είχε ήδη φτάσει στο απόλυτο crescendo στην μέση του έργου και μετά... diminuendo...

(Sorry για τις εκτός θέματος μουσικές αναμνήσεις αλλά η μία πυροδοτεί την άλλη... ένα από τα επόμενα posts θα είναι μουσικό).

Παρ Ιαν 20, 04:09:01 μμ 2006  
σαλτάρω στο υπερωκεάνειο said...

Γεωργία μου! έχουμε και το ίδιο όνομα. φιλί. δασκάλους ήθελα να είχα. τίποτ' άλλο.

Παρ Ιαν 20, 04:14:49 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@σαλτάρω...
Χαίρετε,Γεώργιε!Σας βλέπω ήδη να έχετε ανεβει στην πλώρη του υπερωκεανείου!Mην σαλτάρετε μόνο!

Παρ Ιαν 20, 04:19:32 μμ 2006  
NP said...

Τώρα που το λέτε νομίζω ότι και εμένα με επηρρέασε πολύ ο Βερν. Πραγματικά θεός. Να φεύγεις, να ταξιδεύεις αλλά ταυτόχρονα να επιδιώκεις και το ακατόρθωτο.

Παρ Ιαν 20, 04:30:46 μμ 2006  
newlens said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 04:41:56 μμ 2006  
newlens said...

@JustAnotherGoneOff: Η πιο εντυπωσιακή εμπειρία που έχω από το Παλλάς, ήταν όταν έσκασε μια μεγάλη λάμπα δεξιά-πάνω από την ορχήστρα κατά την διάρκεια εκτέλεσης μιας συμφωνίας (δε θυμάμαι ποια ήταν).
Ήταν ένα αρκετά τρομακτικό γεγονός επίσης, γιατί η λάμπα έσκασε με μεγάλο κρότο, πέταξε θραύσματα κυρίως προς το δεξιό μέρος της ορχήστρας. Θυμάμαι επίσης ένα κοντραμπάσο να εγκαταλείπει σιχτιρισμένο την ορχήστρα, όντας κάτασπρο από τα θραύσματα της έκρηξης. Δεν αστειεύομαι...

Παρ Ιαν 20, 04:42:51 μμ 2006  
Nibelungen said...

Α! Το επεισόδιο που διηγείστε JustAnotherGoneOff το ξέρω. Έχει φτάσει σε μένα, με τη μορφή ιστορικού ανεκδότου! Ο Συμεωνίδης ωστόσο αν δε με απατά η μνήμη μου, ήταν πολύ καλός percussionist.

Κύριε Δήμου τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη τον έχω υπόψη μου, μόνο σαν όνομα. Οι ερμηνείες του-ευτυχώς υποθέτω- δεν έφθασαν ποτέ μέχρι τ’ αυτιά μου.

Η κατά Οικονομίδη άποψη (!) στο Ραβελικό Μπολερό πάντως, έτσι όπως την περιγράψατε, μοιάζει με οδηγίες για να δει κάποιος τον κόσμο ακριβώς ανάποδα...

Παρ Ιαν 20, 04:48:40 μμ 2006  
tsakmpoum said...

Η ιστορία του ανεκπλήρωτου περί ναυπήγησης ενός πανάκριβου σκάφους με όλα τα υπάρχοντά σας μέσα προκειμένου να ταξιδέψετε ανά τον κόσμο, μου θυμίζει ένα συμφοιτητή μου πού είχε πάει ένα χρόνο στην Αγγλία για μάστερ και δεν μπορούσε να φλερτάρει με κοπέλες (ανεκπλήρωτος πόθος) γιατί δεν είχε αυτοκίνητο για να τις πάει μετά στο σπίτι!
Ποτέ άλλοτε τα ταξίδια δεν ήταν πιό φτηνά και εφικτά από ότι στην εποχή μας, κ. Δήμου.
Μήπως το όνειρό σας δεν είναι η περιπέτεια του ταξιδιού, αλλά οι αυτοκρατορικές απολαύσεις του (χλιδή σκάφους, περιποιήσεις πληρώματος, φιλοξενούμενες συντροφιές...);
Αφήστε που οι συντροφιές βρίσκονται και τσάμπα....
υγ. Το νησάκι της φωτο είναι στην Ελούντα

Παρ Ιαν 20, 04:53:45 μμ 2006  
tassos_papadakis said...

Έχω πολλά όνειρα -άλλα προϋποθέτουν χρήματα, άλλα όχι- αλλά μόλις προέκυψε νέο:

Να βγει αληθινό το όνειρο του ΝΔ και να με προσλάβει ύπαρχο στην υπερπολυτελή θαλαμηγό του.

Και βόλτες και παραδάκι!

Παρ Ιαν 20, 04:55:17 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

Όσοι κουβεντιάζετε για το Παλλάς και τα διάφορα γεγονότα,σε ποια εποχή ακριβώς αναφέρεστε;(χρονολογία)

Παρ Ιαν 20, 04:56:18 μμ 2006  
tassos_papadakis said...

@γεωργία μ: π.Χ.(...)

Παρ Ιαν 20, 04:59:09 μμ 2006  
Nibelungen said...

Εγώ μιλάω για τις Δευτέρες στον Ορφέα, στις αρχές της δεκαετίας του 70. Το Παλλάς, είναι μεταγενέστερο. Και για μια μεγάλη περίοδο δεν είχε καν θέρμανση, ούτε στα παρασκήνια για τους έρμους τους μουσικούς...Εκεί να δείτε όνειρα ανεκπλήρωτα, για μια καριέρα μουσικού, με Αξιοπρέπεια...

Παρ Ιαν 20, 05:01:15 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@nibelungen:
Ευχαριστώ για την απάντηση - δεν γνωρίζω κι ούτε θα μπορούσα να παρίσταμαι τότε.

Παρ Ιαν 20, 05:06:24 μμ 2006  
hem said...

όνειρα είναι αυτά που βλέπουμε με τη φαντασία μας και όχι αυτά που εκπληρώνουμε . δηλαδή το ένα εξαρτάται από αυτά που σκεφτόμαστε και το άλλο από αυτά που πράττουμε. αυτά που φανταζόμαστε κανοναρχούνται από την ιδέα μας για τον κόσμο όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. αυτοί οι κανόνες , είναι δε τόσο ισχυροί έτσι ώστε τα όνειρά μας πάντα καταλήγουν να "μεγαλώνουν και να ωριμάζουν" στα ηθικά πλαίσια που έχουμε μεγαλώσει. δηλαδή η υλική τους μετουσίωση γυρνάει πίσω σε αυτά που έχουμε θεωρήσει ότι είναι δικά μας από τότε που υπάρχουμε σαν νοήμονες συνδαιτυμόνες της εξουσίας . ακόμα και αυτή η περιγραφή θα μπορεί να κατανοηθεί μόνο από μερικά άτομα γιατί περιγράφει μια πτυχή του φαντασιακού . το μεγαλύτερο ταξίδι γίνεται με εισιτήριο που γράφει" καρδιά του άλλου" και είναι χωρίς επιστροφή. στο ταξίδι θα σερβιριστεί μόνο χυμός γιατί το προσωπικό κάνει απεργία για το επίδομα αστρικού ταξιδιού.

Παρ Ιαν 20, 05:12:14 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@hem:
Εις επίρρωσιν των όσων λέτε για την ''καρδιά του άλλου'',ένας Ελυτικός στίχος:
''Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί/Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα''...

Παρ Ιαν 20, 05:17:52 μμ 2006  
harry said...

Εχοντας καποιες γνωσεις απο σκαφη,βεβαιωνω οτι το ονειρο κοστιζει μινιμουμ 1 εκ. Με λιγωτερα,δεν ειναι live-in-able & θαλασσοπορο. Το αυτοκινουμενο ειναι οντως προσιτο.

Παρ Ιαν 20, 05:22:25 μμ 2006  
raffinata said...

Δεν είχα διαβάσει Βερν. Είχα "όνειρα". Έχω "εφιάλτες".

Παρ Ιαν 20, 05:25:50 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

tsakmpoum δεν κατάλαβες τίποτα! Γράφεις:

Ποτέ άλλοτε τα ταξίδια δεν ήταν πιό φτηνά και εφικτά από ότι στην εποχή μας, κ. Δήμου.
Μήπως το όνειρό σας δεν είναι η περιπέτεια του ταξιδιού, αλλά οι αυτοκρατορικές απολαύσεις...


Με εγώ δεν θα ταξίδευα. Θα ΖΟΥΣΑ μέσα στο σκάφος. Με όλο μου τον κόσμο μαζί. Θα ήταν το σπίτι μου. Στα ταξίδια αφήνεις πίσω το σπίτι σου...

Πως το έλεγε ο Νέμο: Mobilis im mobili - κινητός εν κινητώ

hem - ωραίο σχόλιο!

Παρ Ιαν 20, 05:27:52 μμ 2006  
the resident said...

Ωραια σπιτια σε ωραια μερη του κοσμου,ενα καλο αυτοκινητο να ταξιδευω.Ακριβα ρουχα και οτι αλλο χρειαζεται καποιοs για να ειναι ομορφοs, νεοs και επιθυμητοs στιs γυναικεs.(ΘΥΜΗΘΗΤΑΙ ΤΟΝ ΝΤΟΡΙΑΝ ΓΚΡΕΥ ΚΑΙ ΤΙ ΕΛΕΓΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ)Eπισηs σπανια 45αρια δισκακια,και πινακεs του van gogh.Tα υπολοιπα τα εχω και τωρα νομιζω.

Παρ Ιαν 20, 05:32:04 μμ 2006  
tsakmpoum said...

K. Δήμου γράψατε:
"Μα εγώ δεν θα ταξίδευα. Θα ΖΟΥΣΑ μέσα στο σκάφος. Με όλο μου τον κόσμο μαζί. Θα ήταν το σπίτι μου. Στα ταξίδια αφήνεις πίσω το σπίτι σου..."
Κάτι σαν τις χελώνες δηλαδή...
Αλήθεια, δεν ταξιδεύουν;

Παρ Ιαν 20, 05:47:39 μμ 2006  
Blue Oji said...

Κ. Δήμου, αν θυμάμαι καλά, είχατε γράψει μία σάτιρα για το χιόνι και το χειμώνα. Γιατί δεν γράφετε κάτι ανάλογο και για τη θάλασσα? Για να μην δυσκολευτείτε, χρησιμοποιήσετε την ίδια σάτιρα, μόνον αλλάξτε τα δεδομένα, π.χ. για πάγους και κρύο, βάλτε θαλασσοταραχές και φουρτούνες 8 μποφόρ. Να δούμε ποιος θα αντέξει....

Φοβάμαι ότι έχετε στο νου σας μία ρομαντική γαλήνια θάλασσα, η οποία δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ξέχωρα που θα σας λείψουν και οι συναυλίες.

Παρ Ιαν 20, 06:10:43 μμ 2006  
Kaneis said...

Και εγώ λοιπόν «αν...», θα ναυπηγούσα ένα ιστιοφόρο και θα ταξίδευα, αν όχι σε όλον τον κόσμο, τουλάχιστον στην Μεσόγειο, μετά απέναντι στην Καραϊβική, τις ακτές της Βραζιλίας, Αργεντινή, Στενά του Μαγγελάνου και πάλι βόρια μετά, κόστα-κόστα την Χιλή (είχα μια φίλη κάποτε από το Valparaíso, νά ‘ναι ακόμα εκεί;) και μετά... μετά όπου βγάλει.

Το ονειρεύομαι συχνά το ιστιοφόρο μου, ένα Bahamian smack των 45 ποδών με πανιά σε σχήμα cat ketch. Το όνομά του ίσως Lucia, από το υπέροχο τραγούδι του Lucio Battisti (santa πάντως δεν θα είναι!)

Όσο για την πόλη... μα δεν θα ψάχνω για άλλη, δεν θα τρέχω να ξεφύγω από τα «ερείπια μαύρα της ζωής μου». Αν και εδώ που τα λέμε, την πρώτη φορά που έφυγα από την πόλη μου, ναί, την ένιωθα να με ακολουθεί. Αλλά από τότε έχω γυρίσει πολλές φορές, έχω κάνει την ειρήνη μου μαζί της, και τώρα όποτε την νιώθω μαζί μου είναι σαν να συναντώ παιδική φίλη σε τόπο ξένο (ταξιδεύω συχνά μόνος). Και έτσι που την ζωή μου έστησα εκεί, νιώθω πως σε όλην την γή την έχτισα (συγχωρέστε την παράφραση).

(Και μια που είναι το πρώτο μου post σε αυτό το blog, καλησπερα σε όλους και καλώς σας βρήκα!)

Παρ Ιαν 20, 06:54:40 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

Noμίζω πως δεν θα ήταν ευγενικό,μια που μας απηύθυνε τους θερμούς του χαιρετισμούς ο καινούριος στην παρέα,να μην τον καλωσορίσει ούτε ένας από εδώ μέσα...Δεν μπορώ να φανταστώ ότι όλοι λείπουν.
Οπότε,θα το κάνω εγώ - αν μου επιτρέπετε / αι.
@κανέναν:
Καλώς όρισες,λοιπόν!

Παρ Ιαν 20, 07:39:19 μμ 2006  
newlens said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 07:46:35 μμ 2006  
newlens said...

Μια και η συζήτηση είναι (και) γύρω από τη θάλασσα, θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πια έργα ή τραγούδια ανεξάρτητα μουσικής κατεύθυνσης συνδέουμε περισσότερο με ένα ταξίδι στη θάλασσα.

Παρ Ιαν 20, 07:47:53 μμ 2006  
Blue Oji said...

Ο στεριανός θάλασσα ονειρεύεται,
Και ο θαλασσινός στεριά.

Πάντως τα νησιωτικά τραγούδια δεν στέκονται ευνοϊκά προς την θάλασσα.
Μόνο που δεν καταριούνται.

Παρ Ιαν 20, 07:55:52 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

Blue Oji said...
Κ. Δήμου, αν θυμάμαι καλά, είχατε γράψει μία σάτιρα για το χιόνι και το χειμώνα.

Βέβαια και είναι εδώ
Εναντίον του χειμώνα

Αλλά δεν έχω λόγο να γράψω εναντίον της θάλασσας - την αγαπώ. Άλλωστε, το σκάφος των ονείρων μου θα είναι καλοτάξιδο και θα μπορεί να τα βγάλει πέρα με κάθε καιρό. (Ας αφήσουμε που υπάρχει πια καλή μετεό και μπορείς να αποφεύγεις τα πολύ άγρια).

The resident: αυτά που ζητάς δεν είναι κανένα δυσκολοεκπλήρωτο όνειρο - μία καλή ζωή, που ήδη την απολαμβάνουν πολλοί άνθρωποι. Μιλάμε για εκείνα τα όνειρα που μένουν όνειρα...

Χαιρετώ κι εγώ τον kaneis. Ναι το ιστιοφόρο είναι απόλαυση, το έχω ζήσει - αλλά δεν χωράει όλα μου τα πράγματα, ακόμα κι αν είναι τρι- και τετρακάταρτο...

Παρ Ιαν 20, 08:04:11 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

the resident: Δεν πρόσεξα τους πίνακες του Van Gogh - αυτοί κοστίζουν λίγο παραπάνω, αλλά υπάρχουν τόσο καλές reproductions...

Περιμένω κι άλλα ανεκπλήρωτα όνειρα - αλλά θα μου πείτε, έρχεται Σαββατοκύριακο και ελπίζετε να σας εκπληρωθούν...

Παρ Ιαν 20, 08:09:11 μμ 2006  
newlens said...

Πάντως θάλασσα και χειμώνας μαζί θα είναι κάτι για πολύ γερές κράσεις και όχι για ντακότες όπως εμείς...

Παρ Ιαν 20, 08:10:51 μμ 2006  
newlens said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 08:12:30 μμ 2006  
Μαύρος Γάτος said...

Καλησπέρα και από εμένα...

Δεν θα με πιστέψετε, αλλά θα το πω. Δεν μού λείπει απολύτως τίποτα ( που να αγοράζεται με χρήματα...) Αγαπώ την δουλειά μου, αν είχα άπειρα χρήματα και πάλι θα δούλευα όπως τώρα. Αγαπώ το σπίτι μου, δεν είναι δικό μου, δεν είναι μεγάλο, αλλά είναι εκεί που το θέλω, είναι πανέμορφο, και το νοίκι δεν μού πέφτει βαρύ. Το καλοκαίρι έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ( και μέχρι στιγμής το εφαρμόζω) να πηγαίνω τουλάχιστον τρεις εβδομάδες στο Αιγαίο. Τα υπόλοιπα Σ-Κ χάνομαι στις κοντινές παραλίες, συχνά σε μια ερημική ακτή, σε ένα αντίσκηνο, που το λέω " το εξοχικό μου"... Το φθθινόπωρο και την άνοιξη στα γύρω βουνά, και το χειμώνα για σκι. Τα μεσημέρια αν προλαβαίνω με το ποδήλατό μου βόλτες στην παραλία (της Θεσσαλονίκης) ή στα βουνά και τον κάμπο της ... . Αν ήθελα να πάω στην Ιαπωνία ή στο Περού, θα ζοριζόμουν λίγο, αλλα΄όχι πολύ, και θα πήγαινα.

Ειλικρινά, λοιπόν, δεν χρειάζομαι λεφτά για να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου. Τα όνειρά μου , δεν τα αγοράζω, τα ζω...

Παρ Ιαν 20, 08:14:01 μμ 2006  
newlens said...

@nikos dimou: αφήστε τα reproductions του Van Gogh. Είδα πριν μερικά χρόνια τα αυθεντικά στο Amsterdam και κόντεψα να λιγοθυμήσω. Καμία σχέση!

Παρ Ιαν 20, 08:16:04 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@newlens:
Γέλασα πολύ με τις ''ντακότες'' που είπατε!
Αν και δεν γνωρίζω την ηλικία σας,νομίζω ότι υπερβάλλετε!

Παρ Ιαν 20, 08:33:17 μμ 2006  
newlens said...

@γεωργία μ: συχνή έκφραση στον ελληνικό στρατό...

Παρ Ιαν 20, 08:46:18 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

Χαίρε ολιγαρκέστατε Μαύρε Γάτε! Για τον Βουδισμό συζητήσαμε βέβαια σε περασμένο post, αλλά μας επιστρέφεις εκεί...

Newlens τους κακούς καιρούς θα τους περνάγαμε σε κανένα κλειστό κόλπο της Πολυνησίας... γιατί να βγούμε στον ωκεανό χειμωνιάτικο; (Άσε που στους τροπικούς δεν έχει εποχές...)

Δεν θα ξόδευα ποτέ δισεκατομμύρια για πίνακες. Μετά από λίγο καιρό δεν τους βλέπεις πια.

Παρ Ιαν 20, 08:50:54 μμ 2006  
newlens said...

nikos dimou said:
Δεν θα ξόδευα ποτέ δισεκατομμύρια για πίνακες. Μετά από λίγο καιρό δεν τους βλέπεις πια.

Το κλασσικό πρόβλημα με την όραση. Ενώ με την αφή δεν συμβαίνει το ίδιο.

Παρ Ιαν 20, 08:58:28 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@newlens:
Μες στις πονηριές είστε,όλες οι ντακότες...

Παρ Ιαν 20, 09:02:27 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 09:02:54 μμ 2006  
the resident said...

καλα λεει η γεωργια.Kαι γω θα αγοραζα τουs πινακεs για να ριχνω τιs ΄΄ψαγμενεs''γκομενεs.

Παρ Ιαν 20, 09:07:50 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

Τώρα είναι η σειρά του newlens να βάλει ένα site για τον Ροίδη ''για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθα΄λινουν οι καινούριοι''...
(θυμηθείτε πώς απάντησε σε μια αντίστοιχου ύφους ερώτηση - Θεοδωράκης,Χατζιδάκις.

Παρ Ιαν 20, 09:08:10 μμ 2006  
newlens said...

Εμμανουήλ Ροΐδης

Παρ Ιαν 20, 09:11:49 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

Βουλωμένο γράμμα διαβάζω...

Παρ Ιαν 20, 09:13:29 μμ 2006  
newlens said...

@γεωργία μ: απλά είστε ευφυής...

Παρ Ιαν 20, 09:15:56 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 09:39:59 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

diamandis ένα κείμενό μου για τον Ροΐδη:
Ο Ευφυής και οι Ξύπνιοι

Παρ Ιαν 20, 09:40:25 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 09:46:13 μμ 2006  
newlens said...

@diamantis: έχετε μεγάλη φαντασία, με την γεωργία είμαστε απλά... ανυπόχρεοι συνεργάτες.

Παρ Ιαν 20, 09:47:25 μμ 2006  
Μαύρος Γάτος said...

Δεν νομίζω πως τείνω να συγγενέψω πνευματικά με τον Σιντάρτα Γκαουτάμα, βασικά γιατί δεν θεωρώ την ζωή βάσανο... αντί για βουδιστής, νομίζω θα μου πήγαινε πιό πολύ το γατιστής...

Σ:))))

Παρ Ιαν 20, 09:50:53 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 09:52:59 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

Δοκιμαστικό.
Θέλω να δω αν μπόρεσε να ανεβει μια εικόνα που ήθελα.
@markall:
Αν είστε εδώ σήμερα και,μια που ρωτούσατε,με παίδεψε πάαααρα πολύ!

@diamantis:έχετε πολλή φαντασία αλλά δεν κάνει καθόλου κακό!
(Θα σας εξηγήσω σε λίγο)

Παρ Ιαν 20, 09:55:15 μμ 2006  
newlens said...

@diamantis: πώς μπορείτε με ένα γ..... να διαβάζετε την ψυχή μου -:)

Παρ Ιαν 20, 09:56:26 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 09:58:38 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@diamantis:
Προτρέχετε,diamantis,και λέγετε ''ουκ αχάριστα'' - όπως θα έλεγε και ο Σωκράτης τώρα...
Περιμένετε να εξηγήσω.

Παρ Ιαν 20, 10:01:50 μμ 2006  
Μαύρος Γάτος said...

Να προσθέσω πως ένα παιδικό μου όνειρο, που λίγο μετά ξεχάστηκε τελείως, μέσα στην δίνη του επεισοδιακού χωρισμού των γονέων μου, ήταν ακριβώς αυτό που περιγράφει ο Δον Γάτος, μόνο λίγο πιό extreme: Αντί για ένα σπίτι-σκάφος, ονειρευόμουν ένα αιωρούμενο σπίτι, ένα ιπτάμενο νησάκι, ένα σπίτι στα σύννεφα, που θα με πήγαινε παντού...

Παρ Ιαν 20, 10:03:00 μμ 2006  
Blue Oji said...

ND said: "Αλλά δεν έχω λόγο να γράψω εναντίον της θάλασσας - την αγαπώ.Άλλωστε, το σκάφος των ονείρων μου θα είναι καλοτάξιδο και θα μπορεί να τα βγάλει πέρα με κάθε καιρό."

Και εγώ αγαπώ τη θάλασσα, όμως μόνο από την παραλία, κολυμπώντας στα ρηχά νερά, ή αγναντεύοντας τον ορίζοντα, το θαυμάσιο ηλιοβασίλεμα και όταν θέλω να πάω στο απέναντι νησί. Αλλά να ζω πάνω σε μία βάρκα, όσο και ασφαλής να είναι, ας μου λείψει καλύτερα. Πολύ γρήγορα θα καταντήσει ένα μαρτύριο.

Είναι σαν να λεει κάποιος ότι του αρέσουν τα χιόνια και ο χειμώνας, αρκεί γι’ αυτόν να κάνει ζέστη, οι δρόμοι να είναι καθαροί από το χιόνι και να μην έχει πάγους ή ομίχλη. Με άλλα λόγια ας χιονίσει στο διπλανό βουνό, ώστε να το αγναντεύω από το ζεστό μου τζάκι.

Παρ Ιαν 20, 10:04:22 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 10:05:30 μμ 2006  
harry said...

Ενδιαφερον στοιχειο,ακριβως λογω της αφραγκιας ημων & της απιθανοτητας πραγματοποιησης του ονειρου,οι περισσοτεροι τυρβαζουν περι πολλα ...άλλα.

Παρ Ιαν 20, 10:07:27 μμ 2006  
CESAR said...

"Ο ευφυής και οι ξύπνιοι" πολύ χρήσιμο και ενδιαφέρον το αφιέρωμά σας κ.ΝΔ στον Εμ. Ροϊδη !

Παρ Ιαν 20, 10:08:44 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

Προς όλους:
Νιώθω να καταχρώμαι τον χώρο και το βήμα τούτο σήμερα ΑΛΛΑ...

Θα ήθελα να ευχαριστήσω δημοσίως τον αγαπητό newlens(δεν γνωρίζω τίποτε γι αυτόν) - πέραν του ότι ισχυρίστηκε πως πρόκειται για...ντακότα(sic!) - γιατί όλο αυτό το απόγευμα και σχεδόν μέχρι τώρα,αγαπητέ diamantis,ναι,πράγματι βγάζαμε τα μάτια μας στον υπολογιστή,αλλά με διαφορετικό τρόπο από τον προφανή:προσπαθώντας να με βοηθήσει
να ανεβάσω την εικόνα που ήθελα.Νόμιζα πως θα παραιτηθεί κάποια στιγμή,έτσι που φαινόμουν ανεπίδεκτη,αλλά εκείνος προσπαθούσε να μου δώσει να καταλάβω με οδηγίες από τον δικό τοθ υπολογιστή.
Newlens,σας ευχαριστώ θερμά!Δεν έχω λόγια...

Παρ Ιαν 20, 10:11:51 μμ 2006  
newlens said...

@γεωργία μ.: νά 'στε καλά, ήταν σαν να παίζαμε τόση ώρα τάβλι.
Η φωτογραφία σας πάντως ονειρική, δεν έχω να πω τίποτα άλλο!

Παρ Ιαν 20, 10:15:43 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 10:22:13 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

diamandis στο site μου ndimou θα βρείτε πολλά κείμενα για όλα τα θέματα που αναφέρατε. Έχω ανεβάσει πάνω από τα μισά μου βιβλία στο Δίκτυο για να είναι προσιτά. Αρκετά χρήματα κέρδισαν οι εκδότες από μένα...

Παρ Ιαν 20, 10:25:46 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@newlens:
Έτσι όπως έπεφταν βροχή τα μηνύματα,θα το παρομοίαζα και με μια καλή παρτίδα tennis!

Στο θέμα μας,μη μας μαλώσει και ο οικοδεσπότης:
Μιλώντας για ταξίδια και όλα αυτά,θα μου άρεσε να ταξιδεύω σε ιστιοφόρο,να είναι καλοκαίρι και να ακούω το moonlight serenade...
Όλες οι ντακότες,απανταχού γης,το ξέρουν αυτό το κομμάτι!

Παρ Ιαν 20, 10:25:52 μμ 2006  
newlens said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 10:29:18 μμ 2006  
newlens said...

diamantis said:
Ο newlens είναι γαμώ τα παιδιά. Φίλοι από παλιά στο στρατό. Ρε που τι θυμήθηκες την ντακότα ρε μπαγάσα.

Διαψεύδω βέβαια. Έχετε πράγματι πολλή φαντασία...

Παρ Ιαν 20, 10:30:15 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

harry η αφραγκιά είναι η ρίζα όλων των ονείρων...

Θυμήσου τον Καραγκιόζη πoυ τραγουδάει (στον ύπνο του):

Βλέπω στον ουρανό
ένα ψωμί διπλό

Παρ Ιαν 20, 10:30:19 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 10:35:38 μμ 2006  
newlens said...

Και να μην μπαίνεις σήμερα φυλακή αν κλέψεις ένα ψωμί... Το πολύ-πολύ να σου πετάξει ο φούρναρης ένα ακόμη στο κεφάλι...

Παρ Ιαν 20, 10:37:35 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@diamantis:
Από τον τρόπο πάντως που γράφετε,μάλλον μοιάζει να είστε ηλικιακά γιος του newlens.
Και,σας προλαβαίνουμε,δεν τσιμπάμε!

Παρ Ιαν 20, 10:38:44 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 10:41:23 μμ 2006  
newlens said...

Τόσα χρόνια να βλέπεις τον ίδιο πίνακα δεν είναι βαρετό;

Παρ Ιαν 20, 10:45:00 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 10:46:01 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@diamantis:
Μέχρι την Πάμελα,καλά - άντε να το διαβάσουμε.Αλλά αυτό με τους ''άσπρους τοίχους'',τι το θέλατε;;;
:-)
Έχουμε κι εμείς φαντασία,diamantis!
Πόσο νέος είστε!

Παρ Ιαν 20, 10:48:58 μμ 2006  
newlens said...

@γεωργία μ: ο diamantis ταξιδεύει στον χρόνο. Είπαμε, πολλή φαντασία...

Παρ Ιαν 20, 10:51:33 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@diamantis:
Αγαπητέ μου,είμαι πιο κοντά στην ηλικία σου απ όσο νομίζεις...
Kαι,πίστεψέ με,όσα γράφω είναι καλοπροαίρετα...

Παρ Ιαν 20, 10:52:01 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 10:57:46 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@diamantis:
Είμαι 36 ετών.
Σημασία έχει πράγματι και πώς νιώθεις όμως,σωστό.

Παρ Ιαν 20, 11:00:42 μμ 2006  
diamantis said...

This post has been removed by the author.

Παρ Ιαν 20, 11:05:30 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

@diamantis:
Γεια σου,ρε Διαμαντή,φιλάρα!
Να σαι κι εσύ καλά!

Παρ Ιαν 20, 11:13:25 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

γεωργία μ, newlens, diamandis - εδώ είναι blog και σχολιάζουμε θέματα - δεν είναι κέντρο διασκεδάσεως: "Γεια σου,ρε Διαμαντή,φιλάρα!" "Άντε Γεωργία με τα ωραία σου!". Μερακλώσατε μου φαίνεται..., γράφετε, σβήνετε... συζήτηση δεν γίνεται... θα μας κράξουν οι μπλογκάνθρωποι!

Παρ Ιαν 20, 11:27:37 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

Κάποιος έσβησε τα μηνύματα του Διαμαντή,πάντως.
Εντάξει όσον αφορά αυτό που λέτε,ΝΔ.Έχετε δίκιο!
Απλώς,ήθελα να απαντήσω στο ίδιο μήκος κύματος στο μήνυμα γεμάτο ενθουσιασμό του Διαμαντή.

Παρ Ιαν 20, 11:32:08 μμ 2006  
harry said...

Μου 'ρθε εμπνευση α λα Καβαφης, η αποσταση απο τα ονειρα μεχρι τη πραγματοποιηση τους ονομαζεται ζωη.

Παρ Ιαν 20, 11:38:22 μμ 2006  
Nikos Dimou said...

Καληνύχτα από μένα...

Παρ Ιαν 20, 11:56:10 μμ 2006  
Γεωργία Μ. said...

Καληνύχτα!
(μια που άνοιξα απαντώντας,στο σημερινό θέμα,ας το κλείσω κιόλας!)

Παρ Ιαν 20, 11:59:15 μμ 2006  
πιτσιρίκος said...

Επειδή εγώ "αν", πάλι ρουφιάνος θα γινόμουν, θέλω να πληροφορήσω τον newlens, πως ο κ. Δήμου πήγαινε και στο Παλλάς της Βουκουρεστίου. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις βέβαια, όπως για παράδειγμα για να παρακολουθήσει μια συναυλία του Λου Ριντ. Εντελώς συμπτωματικά καθόμουν δίπλα του και οφείλω να ομολογήσω, πως όταν η συναυλία διεκόπη λόγω απειλητικού τηλεφωνήματος για βόμβα, επέδειξε υποδειγματική ψυχραιμία. Επίσης θέλω να καταγγείλω πως ο Λου δεν τραγούδησε το "Vicious". Καλημέρα.

Σαβ Ιαν 21, 01:36:31 πμ 2006  
alombar42 said...

Για να... συνεισφέρω κάτι, πολύ θα ήθελα μεταξύ άλλων να σκορπίσω ένα δις (ευρά ή ευρώα ή ευρώ) - όχι να τα ξοδέψω όμως αλλά να τα σκορπίσω, να τα "κάψω". Σε μια βδομάδα και πιο γρήγορα, αν γίνεται.

Σαβ Ιαν 21, 01:51:24 πμ 2006  
ioulia said...

Τα όνειρα είναι η πιο αυθεντική πραγματικότητα.Η πραγματικότητα είναι συνήθως μια εικασία.
Τα όνειρα δίνουν την έμπνευση('πνοή δημιουργίας') στην πραγματικότητα.Γι αυτό μη σταματήσετε να ονειρεύεστε θαλαμηγούς και κρουαζιέρες,σκάφανδρα,υποβρύχια,ορχίστρες,συναυλίες κ όσα δεν πρόλαβα ν αφουγκραστώ στη σύντομη ματιά μου απόψε...
Ονειρεύομαι κ εγώ συχνά κ ονειροπολώ αλλά είναι αργά κ νομίζω άλλωστε όλοι έχουν πάει για ύπνο.Ονειρα γλυκά!!

Σαβ Ιαν 21, 02:56:52 πμ 2006  
σαλτάρω στο υπερωκεάνειο said...

τι ποιητής ο οδυσσέας ελύτης! κι εσύ να μην ξέρεις ότι θα ενσαρκωθώ αλλά να υμνείς την αναπνοή μου! τι ωραία που το έγραψε:
ερωτευμένοι και παλαβοί βλέπουνε το ίδιο φως κι έχουν την ίδια ανταμοιβή να μην ξέρουν τι και πως...

Σαβ Ιαν 21, 03:44:15 πμ 2006  
Nikos Dimou said...

pitsirikos εννοούσα ότι δεν πήγαινα στο Πάλλας για κλασική (ΚΟΑ). Τον Lou Reed δεν θα τον έχανα. Τραγουδούσε Magic and Loss. Πρέπει να ήσουν πολύ πιτσιρίκος τότε - πάνε σχεδόν 15 χρόνια...

Σαβ Ιαν 21, 10:05:05 πμ 2006  
newlens said...

(Άσχετο και χωρίς κανένα υπονοούμενο για κανέναν)

Στην Αυστρία εξελίσσεται αυτόν τον καιρό ένα project εκπαίδευσης και ψυχοθεραπείας με μουσική του Mozart. Σε ένα από τα μέρη του προγράμματος, τα παιδιά καλούνται όλα μαζί να μιμηθούν τις κινήσεις που θα έκανε ένας μαέστρος, έχοντας υπόκρουση ένα έργο του Mozart. Δυστυχώς δεν ξέρω αν υπάρχει ένα Internet Site όπου θα μπορούσαν να βρεθούν περισσότερες λεπτομέρειες...

Σαβ Ιαν 21, 12:43:59 μμ 2006  
korto51 said...

ωραία όνειρα ! Ατελείωτων ταξιδιών και περιπετειών! Ιούλιος Βέρν Star trek και άλλα πολλά. Ας χορταίνουμε το πνεύμα μας με τέτοια και ας προφυλαχθούμε από την ανατροπή του ρεαλιστικού.

Σαβ Ιαν 21, 03:00:55 μμ 2006  
Ελεωνόρα said...

Τα όνειρα, κατά την γνώμη μου, είναι μία μορφή της ελπίδας μας για μία άλλη πραγματικότητα.
Στην ουσία τα όνειρά μας "μεταφράζονται" σε -αρκετές φορές- αναπάντητα ερωτήματα (υποθετικό στοιχείο).
"Τι θα γινόταν εάν...", "πώς θα ήταν τα πράγματα εάν...", κ.ά.

Όπως η ερώτηση είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου, έτσι και τα όνειρα (καλώς ή κακώς) θα "συντροφεύουν" τον άνθρωπο καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του.

Μπορύμε να πούμε ότι τα όνειρα είναι ερωτήσεις και οι απαντήσεις αυτών των ερωτήσεων είναι η πραγματοποίηση των ονείρων...

Βέβαια, πιστεύω ότι τα όνειρά μας πρέπει να παραμένουν όνειρα, δηλαδή να ανήκουν πάντοτε στη μη-πραγματικότητα. Γιατί?
Γιατί τα όνειρα ενός ατόμου είναι "ανώτερα" από τις ευχές και τις επιθυμίες του ατόμου.

Να μου πείτε αν έχει κάποιος το όνειρο π.χ. να γίνει γιατρός...??? Αυτό -νομίζω- δεν πρέπει να το θεωρούμε "όνειρο" αλλά "επιθυμία" (ή ίσως και "ευχή"...εξαρτάται). Όπως είπαμε το όνειρο κρύβει μέσα του και την έννοια του μη-πραγματοποιήσιμου και το στοιχείο της διαφορετικότητας.

Η ύπαρξη των ονείρων ικανοποιεί, εξυπηρετεί την τάση, την (μάλλον αυνείδητη) ανάγκη του ανθρώπου να ζει με έναν παραλληλισμό...

Αυτά...

καλή ημέρα να’χουμε,
Ελεωνόρα. :)

Τετ Ιαν 25, 11:49:49 πμ 2006  

Ανακοίνωση Σχολίου

<< Home