Send As SMS

Πέμπτη, Σεπτέμβριος 28, 2006

To θαύμα του Τρίτου

Παραμένω στο Τρίτο. Ένα από τα σημαντικότερα συλλογικά έργα τέχνης της μεταπολεμικής Ελλάδας (για μένα το σημαντικότερο) υπήρξε η εκπομπή "Εδώ Λιλιπούπολη". Γι αυτήν έγραψα τότε δύο κείμενα - το ένα λίγο καιρό μετά την έναρξή της και το άλλο μετά το τέλος της. Τα κείμενα αυτά δεν υπάρχουν σε βιβλία και τα παρουσιάζω για πρώτη φορά στο Διαδίκτυο. Παραβαίνω τον κανόνα του μήκους - αλλά αξίζει τον κόπο.





ΒΑΣΤΑ ΔΥΣΤΡΟΠΟΠΙΓΓΑ!

Στην εξουσία είναι το κόμμα της «Χαρχουδικής Δημοκρατίας». Έχει εκλεγεί με δημοκρατικές εκλογές, ωστόσο όμως συνωμοτεί να εγκαταστήσει πραξικοπηματικά τη μοναρχία, βάζοντας στο θρόνο τον Πρίγκιπα (της Χιονάτης). Ακόμα εκμεταλλεύεται και εξαπατά τους πολίτες με διάφορες σατανικές παγίδες: Εφορίες, Τράπεζες, Ασφαλιστικές Εταιρείες και άλλα ηχηρά παρόμοια πού φαινομενικά τους εξυπηρετούν ενώ στην πραγματικότητα τους ληστεύουν. Μέχρι και θαύματα σκηνοθετεί ή «Χαρχουδική Δημοκρατία» για να «χαρχουδιάσει» (το ρήμα δεν είναι δικό μου) τον κοσμάκη. Όλοι οι πολίτες έχουν «φακέλους», ενώ ο ηγέτης, ο Χαρχούδας, φτιάχνει και ξαναφτιάχνει την κεντρική «Λεωφόρο Γαλάζιας Πεταλούδας» για να υποδεχθεί ξένους πρίγκιπες και μεγιστάνες...

Όλα αυτά συμβαίνουν κάθε μέρα στις 9.30 ή στις 17.00 στο Τρίτο Πρόγραμμα κι αν ή Χαρχουδική Δημοκρατία, οι φάκελοι και ή Λεωφόρος Πεταλούδας σας θυμίζουν τίποτα, κάνετε λάθος. Γιατί δεν είμαστε στην Αθήνα του 1979, αλλά στην ωραία Λιλιπούπολη, σε χρόνο άγνωστο.

Βέβαια, οι Λιλιπουπολίτες είναι απόγονοι των αρχαίων Λιλιπούα πού ο πολιτισμός τους μοιάζει πολύ με αυτόν των αρχαίων Ελλήνων (όπως βεβαιώνει ο ιστοριοδίφης, αρχαιολόγος, εφευρέτης, αθλητής και επιστήμων, δόκτωρ Δρακατώρ). Το «Πόρτο Λίλι» θα μπορούσε να είναι ο Πειραιάς και το βουνό Λιλιμπάγια ο Όλυμπος. Αλλά οι διαφορές είναι περισσότερες από τις... συμπτώσεις.

Παρακολουθώ κάθε μέρα με αγωνία τις ηρωικές προσπάθειες του παιδιού του λαού, του μάγκα Δυστροποπιγγα, να γλιτώσει το λαό της Λιλιπούπολης από τα σατανικά σχέδια του δήμαρχου Χαρχούδα. Ή εκπομπή είναι μεικτή —πρόζα και μουσική (σαν μιούζικαλ)— και το κάθε πρόσωπο έχει το τραγούδι του (σαν τον Καραγκιόζη). Το τραγούδι του Χαρχούδα είναι σε εθνοκαπηλικό στυλ εμβατηρίου, ενώ το άσμα του Δυστροποπιγγα είναι βαρύ ζεϊμπέκικο (και πολύ αντιστασιακό).

Άλλα πέρα από την ιστορία, την πολιτική και τη γεωγραφία, στην εκπομπή αυτή υπάρχει ή π ο ί η σ η.

Ή ποίηση πού ανθίζει στη Λιλιπούπολη είναι από τα πιο δροσερά, τα πιο όμορφα πράγματα πού έχουν συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Μία αστείρευτη δημιουργική φαντασία γέννησε τον κάτασπρο ιπτάμενο ελέφαντα, τον Μπέμπαντα, βλέπει το «πέρασμα της ώρας» σε γλυκύτατους τόνους ζαχαροπλαστικής, μας παρασύρει στο «χορό των μπιζελιών». Ζωγράφισε τα τραγούδια των χρωμάτων: "Ασπρο (πέρα στο Μυζηθρόκαμπο και τον Γιαουρτοπόταμο), κόκκινο (ή κυρία Φωτεινή κάνει σούπα κοκκινή), κίτρινο (μία κολυμβήτρια Κινέζα που κολυμπάει στη μαγιονέζα), καφέ (αρκούδα καφέ, αρκούδα καφέ, τρέχει φορτωμένη έναν ξύλινο μπουφέ). Προχώρησε στη μελοποίηση του χρόνου, της μάχης, της φιλίας, της ιστορίας.

Οι στίχοι των λυρικο-ονειρικών τραγουδιών της Λιλιπούπολης αποτελούν μέγιστο γεγονός για τη νεώτερη ποίηση μας. Ξαφνικά αποκτούμε «παραλογοτεχνία» στο ύφος (και ύψος) ενός Lewis Carrοl ή Edward Lear, αλλά αυθεντικά ιθαγενή. Ελληνικότατη — σε δεύτερη Χατζιδακική γενιά — και ή γοητευτική μουσική τους, πού προεκτείνει την παράδοση του νέου ελληνικού Lied.

Και πέρα από την ποιητική φαντασία, ένα διαβολεμένο σατιρικό πνεύμα παρωδεί και διασύρει τα πάντα: θεσμούς, αξιώματα, τηλεοπτικές εκπομπές, οργανισμούς, εταιρείες, ηθοποιούς και συγγραφείς, μουσικούς και συνθέτες, πολιτικούς και διανοούμενους.

Μείγμα ποίησης και σκέψης ή «Λιλιπούπολη», έχει δύο κεντρικά θέματα: την ομορφιά και την ελευθερία. Κοντά στη λυρική ευγένεια των τραγουδιών, έχουμε έναν συνεχή αγώνα για την κατάργηση κάθε ψευτιάς. Κεντρικό ρόλο έχει σ' αυτό τον τομέα ο φοβερός Παπαγάλος της Πιπινέζας. Μείγμα κακομαθημένου παιδιού και ανυπόταχτου μυαλού δίνει διπλή μάχη: για την προσωπική του ελευθερία (από την καταπιεστική υπέρ-προστασία της Πιπινέζας) και για την «πάταξη του φαύλου», όπως θα έλεγε ο Βολταίρος.

Το «γιατί;» του παπαγάλου υπονομεύει κάθε σοβαρότητα και αυθεντία. Ή περιέργεια και επιμονή του τον βοηθάνε να τινάζει στον αέρα όλες τις καταχθόνιες ενέργειες του Χαρχούδα (ή Μπούχαχα, όπως τον αποκαλεί) και των συνεργατών του. Ό παπαγάλος δεν εννοεί να συμμερισθεί την προσήλωση της Πιπινέζας στο Δήμαρχο, στην εξουσία, στα έθιμα, στους καλούς τρόπους (στο «κατεστημένο» θα λέγανε οι διανοούμενοι). Όπως δεν μπορεί να ανεχθεί την πνιγηρή της «αγάπη» (πόσα παιδιά θα ταυτίζονται μαζί του!). Είναι ένας επαναστάτης παπαγάλος και τραγουδάει: «"Ως πότε παπαγάλοι, θα ζούμε στα κλουβιά...».

Αληθινά, ή εκπομπή αυτή είναι ελάχιστα «παιδική» —αν με παιδική εννοούμε όλα τα ανούσια και νερόβραστα κατασκευάσματα πού σερβίρονται στα παιδιά μας (οπού όλες οι λέξεις τελειώνουν σε -άκι, επί το παιδικότερον). Είναι επαναστατική, ανατρεπτική αν θέλετε, ακόμα και αναρχική. Με την αναρχία της ποίησης και της ζωντανής νιότης. (Ή ποίηση ποτέ δεν τα πήγε καλά με την εξουσία. Ούτε άλλωστε και ή παιδική ηλικία. Κάθε παιδί είναι —και πρέπει να είναι— φύσει αναρχικό. Κι όσο λιγότερο επηρεαστεί από τη θλιβερή καταπιεστική εκπαίδευση πού του δίνουμε, τόσο πιο αυθεντικός και ζωντανός άνθρωπος θα γίνει).

Παράξενη πόλη ή Λιλιπούπολη. Ό Φύστικος, το ανθισμένο καράβι, πλέει στη θάλασσα της, ενώ ψηλά στον ουρανό της ό Μπίξ-Μπίξ και ή Μπομπίλα κάνουνε νυχτερινές πτήσεις με τον άσπρο Μπέμπαντα. Όσοι έχουν ταλαιπωρηθεί από τις πίκρες της ζωής μπορούνε να βρουν παρηγοριά τρώγοντας σερμπέτια και γαλακτομπούρεκα στην « Ιπτάμενη Χαλβαδόπιττα» του Γλυκόσαυρου (είναι ο δισέγγονος της περίφημης Βροντοσαυρίνας-Γλυκερίνας, πού τον καιρό των αρχαίων Λιλιπούα είχε φτιάξει «το πιο γλυκό-γλυκό πού έγινε ποτέ». Ξέχασα να σας πω πώς κάθε Λιλιπουπολίτης έχει τον προγονό του, το προπατορικό του αρχέτυπο ανάμεσα στους αρχαίους Λιλιπούα).

Ξεχάστε μια μέρα τη σοβαρότητα σας (για να μην πω τη σοβαροφάνεια) και ακούστε αυτή την παιδική εκπομπή, (θυμηθείτε: «παιδικά» θεωρήθηκαν κάποτε ο Σαρλώ και τα Μίκυ-Μάους, ύψιστες μορφές τέχνης της εποχής μας). Τα πιο σπάνια πράγματα στη ζωή μας είναι ή ποίηση, το χιούμορ και ή αλήθεια. Μπορείτε να τα χαίρεστε καθημερινά, με το γύρισμα ενός κουμπιού.




Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ


ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΜΕΡΕΣ ένιωθα περίεργα μόνος. Ήταν το αντίστροφο ενος ταξιδιού. Δεν είχα αφήσει πίσω μου έναν κοσμο — με είχε εγκαταλείψει εμένα ένας ολόκληρος κόσμος.

Ή απουσία γινοταν κάθε μέρα και πιο οδυνηρή. Δεν μου έλειπαν μονον οι άνθρωποι — μου έλειπαν οι δρόμοι, οι πλατείες, τα αντικείμενα, τα τοπία. Νοσταλγούσα το Λιλιγρό, το δάσος Άρες Μάρες Κουκουνάρες, τον Φίστικο, τη λεωφόρο της Γαλάζιας Πεταλούδας — ως και αυτον τον Σιδερομάσσα. Τα βράδια, τις ώρες πού ερχοταν το μεράκι, τραγουδούσα:

Ποτε θα ξαναδώ το Πόρτο Λίλι
και την αρχαία πόλη Παπουαλίλη...


Βέβαια πιο σκληρή ήταν ή απουσία των ηρώων μου: Πώς να αντικαταστήσω τον Χαρχούδα, τον Δυστροποπιγγα, τον Δόκτορα Δρακατώρ; Ως και την κυρία Φωτεινή (πού κάνει σούπα κοκκινή) και την Κινέζα της μαγιονέζας είχα επιθυμήσει. Για να μη μιλήσουμε για τον Παπαγάλο ή τον Μπέμπαντα...

Ναι, μου έλειπε ή Λιλιπούπολη ! Ή στέρηση της με είχε απορυθμίσει εντελώς. Δεν είχα πια που να ξεφορτώσω τα νεύρα μου ή τα όνειρά μου. Για καιρο ένιωθα σαν θεριακλής πού του κόψανε το τσιγάρο.

Ως πού μια μέρα...

Ως πού μια μέρα έπαψα να νοσταλγώ τη Λιλιπούπολη, γιατί...

Άλλα αυτά πρέπει να σας τα πω με τη σειρά.

Η ιστορία ξεκίνησε οταν, ένα πρωί, ήρθε ο δήμαρχος Χαρχούδας στο γραφείο μου! Βέβαια, δεν ήξερα από την αρχή πώς ήταν ο Χαρχούδας. Μόλις όμως διαφωνήσαμε λίγο, άκουσα την πολύ γνώριμη φωνή να λέει:

«Α ! Σε παρακαλώ ! Εγώ είμαι ο πρόεδρος, εγώ είμαι ο δήμαρχος, εγώ θα αποφασίσω!».

Δεν είπε ακριβώς δήμαρχος — άλλα κάτι ανάλογο. (Κατάλαβα πώς κυκλοφορούσε «ινκόγκνιτο»).

Την άλλη μέρα σε μια δεξίωση συνάντησα τον Πρίγκιπα της Χιονάτης. "Ήταν κομψός, φαντασμένος και λυγιστός, μιλούσε με το «γω» και σήκωσε την ντάμα του να χορέψουνε με τα λόγια του «πριγκηπικού βαλς»:

Πεντάμογφη οπτασία μου
κεντγίζεις τη φαντασία μου...


Μετά, τα συμβάντα άρχισαν να συσσωρεύονται — δύο και τρία την ίδια μέρα. Έτσι, ο δόκτωρ Δρακατώρ προσπάθησε να βελτιώσει το αυτοκίνητο μου με μια νέα εφεύρεση. (Δεν δούλεψε — και πείσθηκα πώς ήταν πράγματι ο δόκτωρ). Ή 'Οφη-Σόφη με κάρφωσε στον Δυστροπόπιγγα — ο οποίος με κυνήγησε με ένα ψάρι.


Σε μία πάροδο της Πατησίων είδα την Πιπινέζα να καταπιέζει τον Παπαγάλο και αμέσως μετά να ξεσκονίζει δουλικά τον Χαρχούδα. Μπήκα σε ένα λουκουματζίδικο και ανακάλυψα πώς ήταν το μαγαζί του Γλυκόσαυρου. Εκεί έφαγα «το πιο γλυκό-γλυκό πού έγινε ποτέ».

Οι υποψίες μου έγιναν βεβαιότητες όταν τελικά είδα τον Μπέμπαντα. Πετούσε αργά μέσα στις ρόδινες αχτίνες του ηλιοβασιλέματος. Στην αρχή νόμιζα πώς ήταν το λεωφορείο «Ηλιοτρόπιο». Άλλα όταν πλησίασε σαν άσπρο συννεφάκι, σαν ξασμένο μαλλί της γριάς, όταν μπόρεσα να διακρίνω τον Μπίξ-Μπίξ και την Μπομπίλα καθισμένους στην πλάτη του, τότε ήξερα: ήταν ο Μπέμπαντας, ο μαγικός άσπρος ελέφαντας.

Και τότε κατάλαβα: ο κόσμος είχε γίνει μια Λιλιπούπολη.

Μεγάλο θαύμα της τέχνης — πώς μεταμορφώνεις τη ζωή ! Στενοκέφαλοι, άμουσοι και στεγνοί άνθρωποι πήγαν να σκοτώσουν την ποίηση — αλλά τα όνειρα πήραν εκδίκηση. Αντί να πεθάνει ή Λιλιπούπολη, απλώθηκε παντού — και μαγικά παράλλαξε τον κοσμο.

Και σιγά-σιγά νιώσαμε πώς ζούμε μέσα στη Λιλιπούπολη ! Χάρη στην ευαισθησία και τη φαντασία των δημιουργών της ή καθημερινή πραγματικοτητα πήρε μια νέα διάσταση. Άλλαξαν τα πρίσματα των ματιών μας, και οι μεμβράνες των αυτιών μας, και τα πλαίσια αναφοράς των ονείρων μας. Βλέπουμε γύρω Χαρχούδες, Δυστροπόπιγγες και Πιπινέζες! Κάθε εργοστάσιο είναι ένας Σιδερομάσσας και κάθε ποιητής ένας Κουκουτούζ. Καί, αντί να τον ακούμε, ψέλνουμε εμείς τον εθνικό ύμνο:

Ωραία Λιλιπούπολη,
ποτέ δεν σε ξεχνώ...


Τα χρώματα ζωντάνεψαν στα μάτια μας — το καφέ έγινε αρκούδα (με μπουφέ!) και το άσπρο είναι ο Μυζηθρόκαμπος με τον Γιαουρτοπόταμο. Όταν μας αμφισβητούν τραγουδάμε:

Δεν είμαστε Ζουλού
δεν είμαστε Παπούα
είμαστε οι απόγονοι
των άγριων Λιλιπούα!


Ποτέ πια ή ζωή δεν θα είναι όπως ήταν. Αυτό είναι το γνώρισμα της τέχνης. Συγγραφεύς, συνθέτες, ηθοποιοί έπλασαν έναν νέο, ολόκληρο κόσμο!

Σ' αυτού του κόσμου τους δρόμους τριγυρνώ εδώ και μήνες. Δεν νοσταλγώ τη Λιλιπούπολη — ζω στη Λιλιπούπολη. Αυτοί πού την πολέμησαν ισοπεδώθηκαν από τη φοβερή παρουσία της. Αυτοί πού τη σταμάτησαν θα έχουν καιρό ξεχαστεί όταν τα τραγούδια της Λιλιπούπολης θα τραγουδιούνται ακόμη !

Ναι, Δήμαρχε! Ναι, Μπίξ-Μπίξ! Ναι, Γλυκόσαυρε! Κερδίσατε! Εσείς το τραγουδήσατε, δεν το πιστέψαμε, μα τώρα το ζούμε:

Γύρισα, ταξίδεψα πολύ
κι όλος ο κόσμος, είναι για μένα,
μια Λιλιπούπολη...


Ναι, Δυστροπόπιγγα, ναι, Πιπινέζα, ναι, Δρακατώρ: χάρη σε σας το τραγούδι βγήκε αληθινό. Όλος ο κόσμος έγινε μια Λιλιπούπολη!



208 Comments:

doctor said...

Δεν τα έζησα (είμαι 33)και όμως, δεν ακούγονται ρετρό.
Ενώ η σημερινή μουσική (εμπορική) πραγματικότητα είναι ένα αναλώσιμο υλικό...

doctor

Πεμ Σεπ 28, 12:09:17 μμ  
Nikos Dimou said...

Πρέπει να αναφέρω τους βασικούς συντελεστές της εκπομπής:

Η ιδέα ανήκε στην Ελένη Βλάχου και την Ρεγγίνα Καπετανάκη.

Τα κείμενα τα έγραφαν η Μαριανίνα Κριεζή, η Ρεγγίνα Καπετανάκη και η Άννα Παναγιωτοπούλου.

Τους στίχους των τραγουδιών - ΟΛΩΝ - η Μαρανίνα Κριεζή

Συνθέτες: Λένα Πλάτωνος, Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Νίκος Χριστοδούλου.

Ηθοποιοί: Δύο απόντες: Βασίλης Μπουγιουκλάκης (Χαρχούδας) και Μίμης Χρυσομάλλης.

Λευτέρης Βογιατζής, Σταμάτης Φασουλής, Άννα Παναγιωτοπούλου, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Λάμπρος Τσάγκας και πολλοί άλλοι...

Πεμ Σεπ 28, 12:09:28 μμ  
browser said...

"Αχ Ρόζα Ροζαλία
πάμε μαζί στη συναυλία
ν' ανθίσει μ' όλα τα βιολιά
μια ροζ μεγάλη βυσινιά στο πρώτο μας φιλί."

Αχ τι μου θυμίζετε ΝΔ...

Πεμ Σεπ 28, 12:29:12 μμ  
zoferos mesaionas said...

Εξαιρετικά τα κείμενα!

Κι εγώ πολίτης της Λιλιπούπολης…



Από συνέντευξη της Μαριανίνας Κριεζή στο Βήμα της 5.8.2001:

…Το 1976 κανένας δεν άκουγε την εκπομπή. Ηταν μια κακή εκπομπή, θα έλεγα. Κάποια στιγμή πήγα εγώ η ίδια στον Γιώργο Κουρουπό και του ζήτησα να σταματήσουμε. Εκείνος μου είπε: "Συμφωνώ απολύτως, δεν σας ακούει κανείς. Έχετε όμως έναν και μόνο φανατικό θαυμαστή: τον Μάνο Χατζιδάκι. Γι' αυτό η εκπομπή θα συνεχιστεί!"...

Κατά την εκτίμηση της Μαριανίνας Κριεζή, η εκπομπή βελτιώθηκε ριζικά όταν η Αννα Παναγιωτοπούλου μπήκε στην ομάδα και συνέγραφε τα κείμενα:
Μπήκε στην εκπομπή ο προφορικός θεατρικός λόγος. Άρχισαν οι ήρωες να αποκτούν χαρακτήρα. Άρχισε να αλλάζει η θεματολογία. Η "Λιλιπούπολη" πήρε πολιτική διάσταση, συνέβαιναν γεγονότα, γίνονταν εκλογές όπως τις κάνουν οι μεγάλοι.

Ήταν τότε που η εκπομπή «απογειώθηκε» σε ακροαματικότητα. Τα παιδιά ξυπνούσαν νωρίτερα για να προλάβουν το πρόγραμμα πριν από το σχολείο. Οι μεγάλοι καθυστερούσαν στη δουλειά για να ακούσουν ως το τέλος τη «Λιλιπούπολη». Η εκπομπή απομακρύνθηκε από το αμιγώς παιδικό ακροατήριό της για να γίνει ένα πρόγραμμα που ανέδυε την παιδικότητα του ανθρώπου κάθε ηλικίας.

Ολοι οι άνθρωποι είμαστε πρώην παιδιά. Σε αυτά τα πρώην παιδιά απευθύνθηκε η "Λιλιπούπολη"

ΤΟ ΒΗΜΑ 5.8.2001

Πεμ Σεπ 28, 12:39:54 μμ  
a flock of seagulls said...

Καλημέρα!

Την εκπομπή, λόγω ηλικίας, δε την πέτυχα ζωντανά. Το βινύλιο όμως το έλιωσα κυριολεκτικά, κάνοντας πολλές φορές το υπέροχο αυτό ταξίδι στον κόσμο του φανταστικού όπου όλα είναι πιθανά και όλα αποκτούν σάρκα και οστά.

Ακόμα και σήμερα, στο cd πια, τα τραγούδια αποκαλύπτουν μια πόλη ονειρική, γεμάτη χρώματα και αλήθειες, προσφέροντας βόλτα στη χώρα των παιδικών μας αναμνήσεων.

Ένα έργο μοναδικό και σίγουρα διαχρονικό!


Υ.Γ. Να επισημάνουμε και τις φωνές των:
Α.Κοντογεωργίου
Σ.Γιαννάτου
Μ.Σφακιανάκη
Σ.Σακκά

Πεμ Σεπ 28, 12:41:41 μμ  
Nikos Dimou said...

Πολύ σωστή η προσθήκη των τραγουδιστών, Flock of Seagulls (η Μαριέλλη Σφακιανάκη είναι και συνθέτης κι έχει μελοποιήσει το "Βιβλίο των Γάτων").

Γενικά βλέπει κανείς μία συσσώρευση ταλέντου ανήκουστη για Ελληνικό εγχείρημα.

Πεμ Σεπ 28, 12:57:17 μμ  
Αρχαίος said...

Αν θυμάμε καλά το τραγούδι έλεγε:
Δεν είμαστε Ζουλού
δεν είμαστε Παπούα '
είμαστε η άγρια
φυλή των Λιλιπούα ...

Θα ξανακούσω to CD.

ΕΥχαριστώ για τις ανανμνήσεις

Πεμ Σεπ 28, 12:59:13 μμ  
takis vasilopoulos said...

Και εγω λογω ηλικιας δεν εχω αποψη..

Αυτο το cd που αναφερεται τι εχει?ολες τις εκπομπες?καποια τραγουδια?

Πεμ Σεπ 28, 01:21:53 μμ  
zoferos mesaionas said...

@ takis vasilopoulos

Αυτο το cd που αναφερεται τι εχει?ολες τις εκπομπες?καποια τραγουδια?

Κυκλοφορεί ένα CD με τα 35 τραγούδια της λιλιπούπολης και 4 (ή 5) CD με κάποιες αντιπροσωπευτικές εκπομπές.

Πεμ Σεπ 28, 01:34:08 μμ  
Nikos Dimou said...

Στο CD δεν είναι όλα τα τραγούδια της Λιλιπούπολης. Ένας από τους 4 συνθέτες, ο Ν. Χριστοδούλου, δεν έδωσε την άδεια στον Μάνο Χατζιδάκι να ηχογραφήσει και τα δικά του τραγούδια. Αλλά και χωρίς αυτά η επιλογή είναι αντιπροσωπευτική.

Προσωπικά προτιμώ τις original εκτελέσεις (αυτές που ακούγονταν στις εκπομπές) ο Μάνος τα "Χατζιδακοποίησε" στις διασκευές του.

Δυστυχώς μετά, στους δίσκους που περιέχουν "επεισόδια" από την Λ., μπήκαν εκ των υστέρων οι ερμηνείες Χατζηδάκι.

Έχω μία κασέτα με τις original εκτελέσεις που μου την είχε δώσει η Λένα Πλάτωνος αλλά η ποιότητα της δεν είναι καλή.

Πεμ Σεπ 28, 02:45:57 μμ  
Οθόνη said...

Διαβάστε το ως το τέλος, είναι πολύ ενδιαφέρον.

Στο κόμμα μας, πραγματοποιούμε αυτό που υποσχόμαστε.
Μόνο οι ανόητοι θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι
δεν αγωνιζόμαστε κατά της διαφθοράς.
Διότι, ένα είναι βέβαιο για μας:
Η τιμιότητα και η διαφάνεια είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε τους στόχους
μας.
Αποδεικνύουμε ότι πλανάται όποιος πιστεύει πως
οι μαφιόζοι θα συνεχίσουν να μετέχουν στην κυβέρνηση όπως στο παρελθόν.
Διασφαλίζουμε, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, ότι
η κοινωνική δικαιοσύνη θα είναι ο κύριος σκοπός της διακυβέρνησής μας.
Παρά ταύτα, υπάρχουν ακόμα ανόητοι άνθρωποι που πιστεύουν πως
θα είναι δυνατόν να εξακολουθεί κανείς να κυβερνά
με παλαιοπολιτικά τερτίπια.
Όταν αναλάβουμε την εξουσία, θα κάνουμε το παν ώστε
να τεθεί τέρμα στις προνομιακές καταστάσεις και στην ευνοιοκρατία
δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση
να πεθάνουν της πείνας τα παιδιά μας
Θα πραγματοποιήσουμε τα σχέδιά μας ακόμα και
να στερέψουν πλήρως οι οικονομικοί πόροι
θα ασκήσουμε την εξουσία ώσπου
θα έχετε καταλάβει ότι από δω και πέρα
είμαστε η «ΝΕ.ΠΟ», η «Νέα Πολιτική».

Δειτε το τωρα και απο κατω προς τα επανω !!

είμαστε η «ΝΕ.ΠΟ», η «Νέα Πολιτική
θα έχετε καταλάβει ότι από δω και πέρα
θα ασκήσουμε την εξουσία ώσπου
να στερέψουν πλήρως οι οικονομικοί πόροι
Θα πραγματοποιήσουμε τα σχέδιά μας ακόμα και
να πεθάνουν της πείνας τα παιδιά μας
δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση
να τεθεί τέρμα στις προνομιακές καταστάσεις και στην ευνοιοκρατία
Όταν αναλάβουμε την εξουσία, θα κάνουμε το παν ώστε
θα είναι δυνατόν να εξακολουθεί κανείς να κυβερνά
με παλαιοπολιτικά τερτίπια.
Παρά ταύτα, υπάρχουν ακόμα ανόητοι άνθρωποι που πιστεύουν πως
η κοινωνική δικαιοσύνη θα είναι ο κύριος σκοπός της διακυβέρνησής μας.
Διασφαλίζουμε, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, ότι
οι μαφιόζοι θα συνεχίσουν να μετέχουν στην κυβέρνηση όπως στο παρελθόν.
Αποδεικνύουμε ότι πλανάται όποιος πιστεύει πως
Η τιμιότητα και η διαφάνεια είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε τους στόχους
μας.
Διότι, ένα είναι βέβαιο για μας:
δεν αγωνιζόμαστε κατά της διαφθοράς.
Μόνο οι ανόητοι θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι
Στο κόμμα μας, πραγματοποιούμε αυτό που υποσχόμαστε.

Παντως ο Χαρχουδας τους τα ειπε ( Απο επανω προς τα κατω !! ) .
Ενδεχομενως λιγο ασχετο ( και πολυ ) αλλα αν συνδυασουμε τα ακουσματα μας,απο το Γ Προγραμμα αναφερομενος φυσικα στη Λιλιπουπολη,με τις ημερες που διανυουμε μηπως αναγνωρισατε με μεγαλη πιθανοτητα τον καθε μορφης " Χαρχουδα " του σημερα,του χθες και ελπιζω οχι του μελλοντος...

Καλο σας απογευμα.

Πεμ Σεπ 28, 02:46:29 μμ  
manosnikol said...

Φοιτητική εστία Αρρένων Θεσσαλονίκης. Διαβάζαμε συνήθως βράδυ, μέχρι της 4-5 το πρωί. Το πρωί φυσικά ξυπνούσαμε κατά την μία. Όταν όμως ανακαλύψαμε την Λιλιπούπολη -μια παρέα 5-6 φοιτητών- βάζαμε το ξυπνητήρι στις 9 π.μ., μαζευόμασταν όλοι μαζί σ’ ένα δωμάτιο και την ακούγαμε. Περιττό να πω το τι συζητήσεις επακολουθούσαν…Μετά την ξαναπέφταμε για ύπνο!
Πριν από 3-4 χρόνια την έβαλε επανάληψη ο 95,8 (Θεσσαλονίκη) νομίζω. Όποτε μπορούσα την άκουγα. Μου προκαλούσε όμως μια μελαγχολία για όλα όσα μου θύμιζε…
Υ.Γ. Πιπινέζαααα μ’ αγαπαααααααάς!!!;;;;

Πεμ Σεπ 28, 02:49:52 μμ  
πυροσβέστις said...

Καταπληκτικό κείμενο - μου έφτιαξε τη διάθεση! Να η ευτυχία σήμερα που ανακάλυψα το Διαδίκτυο και έτυχε να είμαι στεναχωρημένη για κάποιες εξετάσεις του μπαμπά μου! Πρώτος άντρας της ζωής μου αυτός, μου μίλησε για τους Ατρείδες που ολολύζουν και για τους δραπέτες τ΄ουρανού! Και σήμερα που είναι τα τριάκοντα έτη από το χαμό του Σιδηρόπουλου, θυμήθηκα το τραγουδάκι που αφιέρωσε ο Παύλος, στον άλλο μου τον πατέρα, που ποτέ δεν γνώρισα, τον Ποιητή Οδυσσέα Ελύτη: η γκόμενα σου είναι χαζή κι εσύ μοιάζεις με τσόντα υπαλληλάκος δηλαδή της τάξης τρεις και ογδόντα έγινες σοβαρό παιδί μ' αφεντικού μουσούδα βαρύ πεπόνι δηλαδή και με χοντρή τη φλούδα ρούπα κρίμα το παιδί ό,τι κάτσει κι ό,τι ερθε ασ' την καρδιά σου να τα πει κι αμόλυσε καλούμπα απ' το πρωί απ΄τις εφτά μου ντύνεσαι στην πένα και τρέχεις φίλε για δουλειά στου ταύρου την αρένα μοιάζεις με μούμια αιγυπτιακή με μαραμένο φύλο πιες να ξεδώσεις ρε παιδί κι αν θες παίξε και ξύλο ρούπα κρίμα το παιδί ό,τι κάτσει κι ό,τι ερθεί ασ΄την καρδιά σου να τα πει στο χθεσινό σου φίλο ξημέρωμα ζητάει ο καιρός να σούρθω με κιθάρες τω καίσαρι του καίσαρος καιρός γι΄ανωμαλάρες άσε τα πως και τα γιατί και πάμε γι΄αμαρτία για να αισθανθούμε δηλαδή εν πλήρει απαρτία.

Και οι στίχοι της Μαριανίνας που με συνοδεύουν στους μοναχικούς περιπάτους της αγάπης: να προσέχω μου λες να μην έχω κακό συναπάντημα είναι τόσες πολλές οι καρδιές οι χαμένες στο διάστημα θλιμμένες καρδιές που χουν εκραγεί θα γυρίσω στη Γη να γυρίσω τελειώνουν τα καύσιμα μα έχουν γνώση οι φύλακες ζουν οι παλιοί ψαροφύλακες και τ΄αστέρια θ΄ανάψουνε τσαφ όλα ναζί τη μοναξιά μου θα βάψουνε ξαφνικά μοναξιά χρυσή η ζωή μου είσαι εσύ θα σου φέρω πλαγκτόν αστρικών πετρωμάτων τα θραύσματα μουσικές πλανητών και λουλούδια που βγαίνουν στα χάσματα όταν η μοναξιά φωτογωχυθεί τώρα έχω χαθεί τώρα ανήκω στης νύχτας τα πλάσματα...μπαμπά μου.

Πεμ Σεπ 28, 02:50:27 μμ  
harrygreco said...

This post has been removed by the author.

Πεμ Σεπ 28, 03:06:05 μμ  
Nikos Dimou said...

Aν είχε μυαλό η ΕΡΤ (κι αν έχει φυλάξει τις ταινίες) θα μπορούσε να βγάλει όλη την Λιλιπούπολη σε ένα Audio-dvd.

Tα βινύλια που κυκλοφόρησαν κάποτε δεν ξέρω αν υπάρχουν πιά - αν αντικαταστάθηκαν με CD...

Kαι φυσικά θα έπρεπε να αναμεταδίδεται ολόκληρη ανά 5ετία - έτσι κι αλλιώς είναι διαχρονική.

Πεμ Σεπ 28, 03:15:34 μμ  
Brithon said...

Καλησπέρα σε όλους.

Την Λιλιπούπολη δεν την πρόλαβα αλλα ακόμα θυμάμαι κάποια από τα τραγούδια, ως αχνα ακούσματα. Κυρίως το "χορό των μπιζελιών", τη "Ρόζα-Ροζαλία" και τη "μαγιονέζα".

Απούσας της εργοτελινας να κάνω εγώ λίγο ερευνα. Στην παρακάτω διεύθυνση μπορείτε να βρείτε τους στίχους από το δίσκο "Εδώ Λιλιπούπολη".

http://stixoi.info/stixoi.php?info=Albums&act=
details&album_id=214&PHPSESSID=
9be066a8cac1c4057ce4b7ace78d9f00

Πεμ Σεπ 28, 03:36:32 μμ  
Nikos Dimou said...

Η ίδια διεύθυνση σε
LINK

Πεμ Σεπ 28, 03:40:45 μμ  
Brithon said...

Ευχαριστώ ΝΔ. Τα blogging skills μου είναι ακόμη σε εμβρυακό στάδιο.

Πεμ Σεπ 28, 03:43:53 μμ  
Nikos Dimou said...

Καλύτερο Link

Πεμ Σεπ 28, 03:45:02 μμ  
Black Swan said...

Τελικά οι εκπομπές για παιδιά είναι μια πολύ σοβαρή και...ενήλικη υπόθεση.
Αυτό απέδειξε η Λιλιπούπολη



Προσωπικά λυπάμε πάρα πολύ όταν βλέπω σε διάφορες σχολικές εκδηλώσεις, παιδιά του δημοτικού ή ακόμα και της προσχολικής ηλικίας να χορεύουν υπό τους ήχους των πιο άθλιων υποπροϊόντων της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας.

Το υφέρπον γύρω μας κιτς ενσταλάζει στις αθώες ψυχές τους και διαμορφώνει το απαίδευτο ακόμα αισθητήριο τους έτσι ώστε τα μελλοντικά εφήμερα είδωλα των reality "διαγωνισμών ταλέντων" να έχουν προκαταβολικά έτοιμο το κοινό τους και, στην κυριολεξία, εξ απαλών ονύχων...

Πεμ Σεπ 28, 03:55:41 μμ  
Ergo te Lina said...


ΕΔΩ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ CD απο τη ΛΥΡΑ

Πεμ Σεπ 28, 04:13:09 μμ  
Ergo te Lina said...

Νοιώθω ότι με αυτούς τους ανθρώπους με ενώνει κάτι τρομερά ισχυρό, νοιώθω ότι είμαστε όμοιοι, νοιώθω ότι είμαστε αδέλφια, νοιώθω ότι κουβαλάμε και οι 2 κάτι μέσα μας σε όλη την πορεία της ζωής μας, κάτι μοναδικό : ήχους, εικόνες, φωνές, μουσικές, ιστορίες. Ένα αίσθημα ψωμιού με μέλι κ ενός ποτηριού γάλατος, ένα αίσθημα ανάσας πάνω στο πρόσωπό σου την ώρα που σε έχουν αγκαλιά, μια ευφυία και μια ευαισθησία, μια τρυφεράδα και μια καλλιτεχνίλα, το μυστικό της ζωής..

5 Aπριλίου 2006,bloggo-Αφιερωμα
του Chaca-Khan και της Composition Doll στη Λιλιπούπολη

Πεμ Σεπ 28, 04:24:47 μμ  
Brithon said...

Η Eργοτελινα τελικά όχι μονο ήταν παρούσα, αλλα αποδεικνύει για άλλη μια φορα το λόγο για τον οποιο ο τίτλος του "δαιμόνιου reporter" του blog της ανήκει δικαιωματικά.

Υποκλίνομαι...

Πεμ Σεπ 28, 04:29:43 μμ  
aphrodite said...

Μόνο και μόνο διαβάζοντάς σας, Γάτε και φίλοι, σκέφτομαι πως αν βάλουμε όλη τη Λιλιπούπολη, τον Τριβιζά, τον Πιλάβιο με τον Παραμυθά του και τον Μπαρμπα-Μυτούση με Κλούβιο και Σουβλίτσα, την οικογένεια Σοφιανού και κάποιες καλές προσπάθειες από ΕΤ, τύφλα νά'χει το Sesami Street & τα Muppets!!!

Μέχρι και Καραγκιόζη ψηφίζω, από τις απίστευτες τσουλο-βαρβαρο-κρετινο-σάχλες με τις οποίες ποτίζονται τα παιδιά μας!

Μελαγχόλησα τώρα...!

Το γυρνάω πιο θέατρο, το ξέρω, αλλά ο κλήρος πέφτει σε Ξένια Καλογεροπούλου και Κάρμεν Ρουγγέρη για καλές παραστάσεις. Κι όταν τα παιδιά σου συνηθίζουν σε τέτοια ποιότητα, μετά "κλωτσάνε" στα Γιουγκι-αϊ-ο και τα Πόκεμον...

Το ίδιο εύκολο είναι να μάθουν τα τραγουδάκια της Λιλιπούπολης και τα.. αχαρακτήριστα ηλεκτροπόπ σημερινά...

(Θα πάω να πάρω το σιντι, δεν το συζητώ!!!)

Αλλά θα παραμένω με την απορία, τόσα ταλέντα έχουμε, γιατί δεν κάνουμε τις σημερινές εκπομπές και παραστάσεις που αξίζουν τα παιδιά μας, παρά αποσπασματικά και ως εξαιρέσεις?

Και κάτι ακόμα, αφού τα Candy Girls έχουν πωλήσεις επιπέδου χρυσού δίσκου, και τα παραφερνάλια στην τιβι χτυπούν κάτι τρελλές θεαματικότητες (το κοινό υπάρχει, είναι δεδομένο, και η διάθεση των γονιών να τα αφήσουν να... φυτουλιάσουν λίγο στην τιβι τα σπλάχνα τους επίσης δεδομένη), πώς και δεν έχουν σκεφτεί/πράξει οι παραγωγοί ραδιοφώνου/τιβι προς μια τέτοιας εμβέλειας ποιοτική κατεύθυνση?

Δε μου αρέσει να γινόμαστε οι σπαστικοί γονείς που τα σπρώχνουμε με το ζόρι προς το "ποιοτικό", όταν όλο το peer pressure και τα τρελλά promotional budgets τα πάνε τα παιδιά σούμπιτα προς τα ετοιματζίδικα!!!

Πεμ Σεπ 28, 04:44:14 μμ  
Yannis H said...

Είχα ακούσει για τη Λιλιπούπολη. Αλλά εκείνο τον καιρό, γνώριζα σιγά-σιγά το ελληνικό τραγούδι (τότε ανακάλυπτα Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Λοΐζο, Μαρκόπουλο). Για περίεργους λόγους, μεγάλωσα με λατινοαμερικάνικα, καντάδες και ουγγαρέζικα βιολιά βλέπετε.

Αργότερα, όταν μάλλον θα έπρεπε να περάσει από τα χέρια μου και αυτή η μουσική, δούλευα στο ραδιόφωνο. Εκεί υπήρχε ένας πολιτικάντης με πρόγραμμα για την οικολογία, πιο γλοιώδης κι από τους γραφικούς μικροκομματικούς. Γι’ αυτόν η οικολογία ήταν το χωράφι του. Λοιπόν… η Λιλιπούπολη ήταν ο αγαπημένος του δίσκος – όλο αυτόν έβαζε στο πρόγραμμά του. Και μίσησα το δίσκο, για εντελώς άσχετους λόγους. Ούτε που τον άκουσα ποτέ καλά-καλά.

Πεμ Σεπ 28, 04:46:13 μμ  
Ergo te Lina said...

This post has been removed by the author.

Πεμ Σεπ 28, 04:47:25 μμ  
Ergo te Lina said...

Oυτε εγω εζησα τη Λιλιπουπολη…..


Αυτό μου αρεσε που μόλις διάβασα..

Μια κολυμβήτρια Κινέζα
δίνει βουτιά στη μαγιονέζα
και κολυμπάει σα δελφίνι
με κίτρινo μαγιώ μπικίνι.

Χτύπα τα πόδια σου Κινέζα
για να μη κόψει η μαγιονέζα.

Ένα βαπόρι που σφυρίζει
όλη τη μαγιονέζα σκίζει
και μπαμ-μπαμ-μπαμ με δυο κανόνια
πετάει κίτρινα πεπόνια,
τυρί κασέρι φέτες-φέτες
και χρυσαφένιες ομελέτες.

Ο καπετάνιος στο τιμόνι
τρώει μια φλούδα απο λεμόνι
και μόλις βλέπει την Κινέζα
πέφτει κι αυτός στη μαγιονέζα.

Κι η μαγιονέζα ξεχυλίζει
κι όλο το κόσμο πλημμυρίζει.

Βάφονται κίτρινα τα σπίτια
κι ο ουρανός με τα σπουργίτια.
Βάφονται κίτρινα τα τζάμια,
οι θάλασσες και τα ποτάμια.
Βάφονται κι όλα τα λιθρίνια
κίτρινα σαν τα καναρίνια.

Τσιν τσαν-τσιν τσον λέει η Κινέζα
που κολυμπά στη μαγιονέζα
κι απ' την πολλή της την τρομάρα
χάνει την μια της σαγιονάρα.

Χτύπα τα πόδια σου Κινέζα
για να μη κόψει η μαγιονέζα


Τα δικα μας ηταν η Φρουτοπία του Τριβιζά


Είναι μια πόλη μακρινή
Μια πολιτεία φανταστική
Όπου ζούν μόνο φρούτα και λαχανικά
Δίχως ανθρώπους, μόνο αυτά
Είναι μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία
Είναι μία, μόνο μία, δεν υπάρχει άλλη καμμία
Εκεί τα βλήτα δεν είναι κουτά
Και τα παντζάρια δεν είναι δειλά
Κάθε κρεμμύδι μοσχοβολά
Τα κολοκύθια είναι δυνατά
Είναι μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία
Είναι μία, μόνο μία, δεν υπάρχει άλλη καμμία
Ζουν απ' το βράδυ ως το πρωί
Δίχως του μανάβη τη φωνή
Κι όσο τα χρόνια θα περνούν
Δεν πρόκειται ποτέ να μαραθούν
Είναι μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία
Είναι μία, μόνο μία, δεν υπάρχει άλλη καμμία


Και το Ουράνιο Τόξο με τον Ζουγανέλη
Ωραία μεσημέρια στις 4 ακριβώς……………………
Το παραμύθι ηταν ακομα
ζωντανο...

Φα δίεση ο Φιόγκος κι ο Ρούχλας είναι λα, ο Σεβαστιανός κοιμάται στη γραμμή του σi και στο μι τραγουδάει παραμύθια η Μελιά!!!!...........αχ………………

Μια χαρα ζωντανές εκπομπές………….
Τωρα τί δίνουν στα παιδιά;;….
:-?

Πεμ Σεπ 28, 04:48:44 μμ  
zoferos mesaionas said...

@Εργοτελίνα με τα πολλά πρόσωπα

Χωρίς να θέλω να σου κλέψω κανένα τίτλο...

Νομίζω ότι το Αυθεντικό CD είναι εδώ.

Αυτό που παραθέτεις είναι μια ζωντανή ηχογράφηση από τον Βόλο (;) σχετικά πρόσφατη με όλους τους παλιούς συντελεστές.

Φιλικά

;)

Πεμ Σεπ 28, 04:48:44 μμ  
proinos said...

@ black swan

Οι συναυλίες που -ακόμα- δίνονται με τραγούδια απο τη Λιλιπούπολη συνεχίζουν να έχουν επιτυχία όχι μόνο στους αυτήκοες πριν 30 χρόνια μάρτυρες του εγχειρήματος, αλλά και στους νεώτερους.

Και ας λείπει όλη η υπόλοιπη δράση της ραδιοφωνικής σειράς. Εκπέμπουν τόσα χρόνια μετά, μια ελκυστική φρεσκάδα και ένα άφθαρτο, ειλικρινές των προθέσεων των συντελεστών αδιαπραγμάτευτο πλέγμα αισθητικών αρχών. Που καθόλου "δήθεν" και βαρύγδουπες δεν ήταν.



Και εδώ μπορεί να δεί κάποιος τις αναλογίες του σημερινού post με το προχθεσινό.

Ο Χατζιδάκις είχε ανεξάντλητο και πάντα αποτελεσματικό ταλέντο στην εξασφάλιση χρηματοδότησης απο ιδιωτικούς και δημόσιους πόρους. Επίσης είχε τη δύναμη να υψώνει τη φωνή του στον αείμνηστο Τάκη Λαμπρία (πανίσχυρο Υπουργό Προεδρίας τότε) και να υπερασπίζεται το έργο των συνεργατών του.

Ως πότε όμως θα πρέπει για να κάνει κάποιος καλά τη δουλειά του στον πολιτιστικό τομέα του δημοσίου, προσπαθώντας να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, να σιγουρέψει τα αυτονόητα και να δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες για να ανθίσει κάτι, να πρέπει να έχει το καλλιτεχνικό εκτόπισμα του Χατζιδάκι?

Ενα συμπέρασμα της διήμερης συζήτησης είναι ότι ακόμα και ενδυνάμει ενδιαφερόμενοι του περιεχομένου του προγράμματος του Τρίτου δεν έχουν ενημέρωση για το τί πραγματικά προσφέρει, νομίζοντας ότι είναι ακόμα κάτι μεταξύ juke-box και ανιαρής εναλλαγής έργων κλασικής μουσικής.

Πόσοι αλήθεια ενημερώθηκαν και παρακολούθησαν φέτος τα 13 επεισόδια του Hotel Triton στην τηλεόραση της ΕΤ-1, μια σπονδυλωτή παραγωγή για τη μουσική, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο, τη videoart, το θέατρο, τον πολιτισμό γενικώτερα?
Ηταν μια παραγωγή του Τρίτου Προγράμματος για την τηλεόραση, με ανθρώπους του Τρίτου ως συντελεστές, που βέβαια η ίδια η ΕΡΤ την έθαψε, αλλάζοντας 4 φορές -ενώ έτρεχε- ώρα και μετά μέρα μετάδοσης, με απολύτως μηδενική διαφήμιση, κλπ.

Ολο το καλοκαίρι η ΕΡΤ επαιζε στην τηλεόραση, σε ζώνες αθλητικών μεταδόσεων, διαφημιστικά σποτάκια για το ραδιόφωνο. Είδα εκατοντάδες φορές σποτ για το δεύτερο, το Κόσμος, τη ΝΕΤ, ποτέ για το Τρίτο...
Φαντάζομαι ότι μπορεί να το έπαιξαν για τα μάτια του κόσμου μια-δυο φορές. Εγω πάντως δεν το είδα...

Ποιός πληρώνεται και αποφασίζει για όλα αυτά και με ποιά κριτήρια?
Ποιός τον διορίζει?
Ποιός επιλέγει αυτόν που διορίζει αυτούς που πληρώνονται να αποφασίζουν?

Πεμ Σεπ 28, 04:49:45 μμ  
Nikos Dimou said...

Με όλη την αγάπη και τον σεβασμό Aphrodite, η Λιλιπούπολη δεν έχει καμία σχέση με τα όσα άλλα αναφέρεις (τον Τριβιζά, τον Πιλάβιο με τον Παραμυθά του και τον Μπαρμπα-Μυτούση με Κλούβιο και Σουβλίτσα, την οικογένεια Σοφιανού).

Όλα αυτά είναι ωραιότατα έργα για παιδιά. Η Λ. (όπως η Αλίκη στην Χώρα των Θαυμάτων) είναι ΚΑΙ για παιδιά (παρόλο που θα την αγαπήσουν για λάθος λόγους) αλλά είναι κυρίως για μεγάλους.

Εγώ, όταν πρωτο-γοητεύθηκα από την Λ. ήμουν πάνω από 40. Και δεν θα άντεχα ούτε δύο λεπτά Μπάρμπα Μυτούση.

Και το πολιτικό και το ποιητικό της περιεχόμενο μόνο από (ψαγμένους) μεγάλους μορεί να εκτιμηθεί.

Πεμ Σεπ 28, 04:52:25 μμ  
zoferos mesaionas said...

aphrodite said...
Αλλά θα παραμένω με την απορία, τόσα ταλέντα έχουμε, γιατί δεν κάνουμε τις σημερινές εκπομπές και παραστάσεις που αξίζουν τα παιδιά μας, παρά αποσπασματικά και ως εξαιρέσεις?


Να σου συστήσω ένα φετινό παιδικό CD.
Είναι ο τεμπέλης δράκος του Γιώργου Χατζηπιερή.

Αν και είναι παιδικό, σου υπόσχομαι ότι θα το κρυφακούν και οι μεγάλοι - και χωρίς υπερβολή, από την εποχή της Λιλιπούπολης είχα να ακούσω τέτοια τραγούδια.

Υ.Γ. Ξέρω πως φαίνεται διαφήμιση, αλλά τι να κάνω άλλο από το να συστήσω κάτι με το οποίο τα παιδιά μου ξετρελάθηκαν κι εγώ μαζί τους;

Πεμ Σεπ 28, 05:02:26 μμ  
azrael said...

Αν αυτό το μπλογκ μας είχε αμιγώς Αμερικάνους αναγνώστες (με ακούς Λευτέρη Κρητικάκη?) τώρα θα είχαμε ήδη σηκώσει όλοι τα μανίκια και θα ψάχναμε τρόπους να συλλέξουμε ΕΜΕΙΣ όλο το πρωτότυπο υλικό τις Λιλιπούπολης από χίλιες δυό πιθανές πηγές ώστε να το μοιραστούμε - διατηρήσουμε.
(Ζήτω το mp3!)

Δυστυχώς , είμαστε Έλληνες και πολλές φορές εξαντλούμαστε στον Νόστο και ξεχνάμε τη Δράση

Δήμαρχε μας τι λες?
Αξίζει τον κόπο να ψαχτούμε μήπως και ξαναφέρουμε στην επιφάνεια τον άλλο Δήμαρχο - τον Χαρχούδα?

Υπάρχουν θέματα πνευματικών Δικαιωμάτων που θα μπλοκάρουν ένα τέτοιο εγχείρημα?

Πεμ Σεπ 28, 05:09:35 μμ  
azrael said...

This post has been removed by the author.

Πεμ Σεπ 28, 05:09:36 μμ  
aphrodite said...

Συμφωνώ Γάτε σε όσα λες.

Αλλο το ένα, άλλο το άλλο. Αν και Μπαρμπα-Μυτούση αν έχεις αγκαλιά σου δυο... σπόρια, τον βλέπεις και τον χαίρεσαι, στο εγγυώμαι!!!

Απλώς τα λέω ως παραδείγματα του ότι έχουμε ανθρώπους που μπορούν να κάνουν κάτι πολύ καλό.

Το φαινόμενο βέβαια της Λιλιπούπολης είναι πολύ δύσκολο να επαναληφθεί, αλλά γιατί να μην γίνει προσπάθεια?

Κι αυτό που λες, ότι είναι κάτι ΚΑΙ για μεγάλους, συνοψίζει όλη την φιλοσοφία και τον προσνατολισμό των μεγάλων studios, που οι ταινίες τους πρέπει να μπορούν να αρέσουν σε μεγάλους, ώστε να παρασυρθούν μετά να αγοράσουν στα σπλάχνα τους (αν όχι και στον εαυτό τους) τα χίλια-μύρια εμπορικά είδη με τους ήρωες των ταινιών...

Κι άλλη μία απορία: ποιοί θα μπορούσαν να συνεχίσουν ή να προσαρμόσουν την Λιλιπούπολη στη νέα χιλιετία?

Εδώ έχουμε και το εξαιρετικά δύσκολο έργο του να... παλουκώσεις κάποιο πιο "απαίδευτο" μυαλό, στο να ακούσει κάτι αντί να το βλέπει κιόλας... Το σύνηθες δλδ στην εποχή μας. Δύσκολα ανταγωνίζεται το ραδιόφωνο την τηλεόραση... Οπως και το βιβλίο δλδ...

Πάντως είναι εξαιρετικά δύσκολο το να έχεις appeal σε μικρούς και μεγάλους, να "χτυπάς" φλέβα και στα δύο ηλικιακά γκρουπς... Και να μην είσαι για τα μπάζα.

(Α, και ο Τριβιζάς τα ρίχνει τα πολιτικά του, διάβασε την "Τελευταία Μαύρη Γάτα" π.χ.)

Πεμ Σεπ 28, 05:17:27 μμ  
Nikos Dimou said...

azrael υπάρχουν δικαιώματα και είναι μπερδεμένα - μόνο τα τραγούδια είναι σαφή: μία στιχουργός (προτιμώ ποιήτρια) και από ένας συνθέτης. Τα κείμενα των εκπομπών είναι από από δύο και τρεις συγγραφείς - και όχι πάντα τους ίδιους...

Πεμ Σεπ 28, 05:19:13 μμ  
aphrodite said...

@ζόφε,

Θενξ για την υπόδειξη, θα το πάρω, αφού ξετρελλάθηκαν τα παιδιά σου...!
;)

Πεμ Σεπ 28, 05:19:50 μμ  
Ergo te Lina said...

@zoferos mesaionas
Thanks
To είδα μετά αλλά απο αδυναμία
στη "Λυρα"...
:)

@Brithon
Γεια σου,ποταμέ της μέσης γης..
:)

Η "Λιλιπούπολη" υπήρξε γέννημα μιας φιλελεύθερης και πειραματικής ραδιοφωνίας από τη μια, του Τρίτου Προγράμματος - κι άπό την άλλη, μιας ομάδας νέων ανθρώπων με πολύ ταλέντο πού συγκεντρώθηκαν στο Τρίτο καί δούλεψαν ελεύθερα με κέφι με αξιοπρέπεια κι αυτοσεβασμό. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να εξοργιστεί ή αντιδραστική παραδημοσιογραφία του ελληνικού τύπου πού χαρακτήρισε την "Λιλιπούπολη" σαν.... κομμουνιστική. Ίσως γιατί πρώτη φορά κάπoιοι μιλούσαν στα παιδιά
υ π ε ύ θ υ ν α με καθαρή ποιητική γλώσσα θίγοντας θέματα πού βασανίζουν καί πονάν τον τόπο, κι όχι σαν εκπαιδευτικοί ή γονείς ανόητοι πού συμπεριφέρονται στα παιδιά, λες κι αποτείνονται σε υποανάπτυκτους καί ατελείς οργανισμούς με θέματα ανώδυνα καί γλώσσα απονεκρωμένη καί συμβατική.

Mανος Χατζιδάκις


@Νίκο

Ποιος άνοιξε το στόμα του;;
...η Αυριανή;;
ποιά ηταν η λάσπη εναντίον
της Λιλιπουπολης;;.....
Kαι γι' αυτό λοιδορούσαν τον Χατζηδακι;

Πεμ Σεπ 28, 05:21:04 μμ  
Nikos Dimou said...

Aphrodite said...
"Κι αυτό που λες, ότι είναι κάτι ΚΑΙ για μεγάλους..."

Είπα ακριβώς το αντίθετο: ότι είναι ΚΑΙ για παιδιά.

Όσο για την¨"Τελευταία Μαύρη Γάτα", μου την χάρισαν αλλά δεν την διάβασα. Είναι αυστηρώς ακατάλληλη για ...γάτους.

Πεμ Σεπ 28, 05:24:29 μμ  
Yannis H said...

Πάντως υπάρχει συχνά το φαινόμενο να γράφουν μεγάλοι ιστορίες που βλέπονται μεν ευχάριστα από παιδιά αλλά μιλούν σε άλλο επίπεδο στους μεγάλους.

Να είναι ο λόγος απλώς οικονομικός (να συμπεριλάβουν, όσο μπορούν, περισσότερους στο target group τους;)

Παράδειγμα, είδα πέρυσι το A Shark Tale (Καρχαριομάχο αν δεν κάνω λάθος στα ελληνικά). Κι εκεί που τα μικρά – γι’ αυτά φτιάχτηκε – το βλέπουν έχοντας μεσάνυχτα για οτιδήποτε πέρα από την ιστορία (και μάλιστα, σε μη αγγλόφωνα κράτη το βλέπουν μεταγλωττισμένο), τη φωνή του μπαμπά-καρχαρία κάνει ο ντε Νίρο (μαφιόζος), ο σκληρός καρχαρίας φεύγει για κυνήγι τραγουδώντας τη μουσική από τα Σαγόνια, ο ιδιοκτήτη του πλυντηρίου μιλά με τη νευρική φωνή του Σκορτσέζε… και πλήθος αναφορές σε σκηνές και φράσεις άλλων ταινιών, που αποκλείεται να καταλάβουν τα παιδιά. (Μια καθηγήτριά μου αναρωτιόταν για τέτοιες ταινίες «γιατί το κάνουνε; Αφού δεν γίνονται κατανοητοί παρά από ελάχιστους!»)

Τώρα που το σκέφτομαι, και στο Ντάμπο το ελεφαντάκι, τα κοράκια που σπάνε πλάκα με τον Ντάμπο μιλάνε με την αργκό των μαύρων. Πόσο καταλαβαίνει το κοινό του Ντάμπο αυτήν την ‘πινελιά’;

Φυσικά, ευτυχώς που υπάρχουν τέτοιες πινελιές. Ξέφυγα από το θέμα – η Λιλιπούπολη αποτελεί συμβολικό έργο με παιδικά στοιχεία μύθου. Αυτό που αναφέρω, είναι μάλλον παράλληλο θέμα.

Πεμ Σεπ 28, 05:33:14 μμ  
MainMenu said...

εγώ μεγάλωσα με μανία για το γκιούλιβερ. Είχα προβολέα με εικόνες, ταινία, καρτούν.

μεγάλος διάβασα και το αυθεντικό κείμενο και παραμυθιάστηκα εκατο φορές περισσότερο

τη λιλιπούπολη μόνο ακουστά την έχω. Διάβαζα τους στίχους από τα λινκ και μου φαινότανε πως σε δυο γράμμες ξετυλίγονταν χίλιοι γιούλιβερ ξανά και ξανά

θενξ

Πεμ Σεπ 28, 05:36:26 μμ  
Nikos Dimou said...

Ergotelina υπήρξαν αντιδράσεις από παντού: από την δεξιά (διότι σαφώς ήταν ανατρεπτική και αριστερίστικη η τοποθέτηση) από την Αριστερά (διότι ο Χατζιδάκις ήταν λέει ...δεξιός - τρομάρα τους!) και από την Αυριανή διότι ήταν ομο. Μετά ήρθε το ΠΑΣΟΚ και τα ισοπέδωσε όλα...

Πρέπει να εξάρω τον ρόλο του Καραμανλή SR. Εκείνα τα χρόνια τρώγαμε μαζί τις Κυριακές τα μεσημέρια: Χορν, Μινωτής, Χατζιδάκις, κλπ. Ο Κ. Κ. έλεγε στον Χ.: "Μην ακούς κανένα - κάνε την δουλειά σου, εγώ είμαι εδώ". Αν δεν είχε την στήριξη του Μεγάλου θα είχε φύγει σε μήνες - όχι που άντεξε τρία χρόνια.

Ήταν υπόδειγμα σωστού Μαικήνα. (Κι ας διαφωνούσε προσωπικά με πολλά που έκανε ο Χ.).

Θημήθηκα τώρα τον ντε Γκώλ - όταν του είπαν να συλλάβουν τον Sartre που ξεσήκωνε του φοιτητές: "On n' arrete pas Voltaire!" (Δεν συλλαμβάνεται ο Βολταίρος!).

Δεν τον ψήφισα ποτέ αλλά τον θαύμαζα.

Πεμ Σεπ 28, 05:38:07 μμ  
χρυσαφένια ομελέτα said...

Τρομερό πάντως! Διαβάζω από τον οικοδεσπότη ότι ο Μάνος έμεινε μόνο 3 χρόνια στο Τρίτο (αν κατάλαβα καλά) και δεν το πιστεύω. Νόμιζα ότι είχε μείνει τουλάχιστο 10 χρόνια... Άλλη μια απόδειξη για την ανωτερότητα της ποιότητας μπροστά στην ποσότητα...

Πεμ Σεπ 28, 06:01:01 μμ  
Yellow_Raven said...

ΝΔ διαβάζοντας το σημερινό post και τα έως τώρα σχόλια συνειδητοποιώ ένα πράγμα: πόσο εύκολα, με το πέρασμα 1 και 2 γενεών, περνάνε πρόσωπα και καταστάσεις στη λήθη. Κατανόησα από τα γραφόμενά σας το θαυμασμό και τη νοσταλγία σας,μα λυπάμαι που δεν μπορώ να τα συμμεριστώ και να τα βιώσω. Δε θα το έλεγα αυτό εάν είχα πράγματι κάτι να θαυμάσω από αυτήν την εποχή, στις μέρες μας που προσπαθώ να βρω αξιόλογα ερεθίσματα για να αναπτυχθώ και να καλλιεργηθώ.
Ίσως είμαι από τους πιο νέους που παρακολουθούν αυτό το blog, μόλις 21 ετών, και πραγματικά αναρωτιέμαι: γιατί δεν γνωρίζω τίποτα για πρόσπωα όπως ο Χατζιδάκις, γιατί αν και σας συμμερίζομαι για τον παραγκωνισμό του τρίτου Προγράμματος δεν μπορώ να το νιώσω.
Τη Λιλιπούπολη δεν τη γνώρισα αν και θα ήθελα. Χαίρομαι τουλάχιστον που μεγάλωσα με τη Φρουτοπία, όπως ανέφερε η ergotelina.
Στο τέλος καταλήγω στην ιδέα, μήπως όλα δεν είναι έτσι γραφτό να κάνουν τον κύκλο τους? Όπως ακριβώς το κίτρινο φύλλο...

Πεμ Σεπ 28, 06:40:31 μμ  
anulu said...

This post has been removed by the author.

Πεμ Σεπ 28, 06:58:37 μμ  
Lefteris Kritikakis said...

"Δυστυχώς , είμαστε Έλληνες και πολλές φορές εξαντλούμαστε στον Νόστο και ξεχνάμε τη Δράση"

Οκ, να σου πω τι θα έκανε ο Αμερικάνος: "30% για μένα, 50% για σένα και 20% για την ΕΡΤ" θα έλεγε στον υπεύθυνο και την άλλη μέρα θα είχε γεμίσει η αγορά με DVD της λιλιπούπολης και με άλλα σχετικά.

Εκτός κι αν προτιμάτε, αντί να έχετε το DVD αυτό, διαδίδοντας έτσι την καλή τέχνη σε όλη την επικράτεια, να κάθεστε να προσέχετε μην τυχόν και πάρει κανείς καμιά "μίζα"... τίποτα δεν θα γίνει ποτέ έτσι. Ο μόνος τρόπος να διαδοθούν αυτά τα πράγματα, είναι να πουληθούν.
(Τώρα βέβαια, αυτή είναι Αμερικάνικη νοοτροπία μια και η Αμερική είναι ακόμα καινούργια χώρα κι αν δεν το κάνεις μόνος σου, δεν θα το κάνει κανείς άλλος. Στην Ευρώπη, ακόμα περιμένουμε από το Βασιλιά να στείλει τους αυλικούς του με τρόφιμα και CD να τα μοιράσουν στους υπηκόους...).

Δεν είναι νόστος. Τεμπελιά είναι. "Πεινάω; Ο Βασιλιάς φταίει" (και το χωράφι απ' 'εξω είναι ακαλλιέργητο, και όλα απούλητα, και το ταλέντο κάθεται και μαραζώνει, γιατί περιμένει το Βασιλιά να το ταϊσει). I got news for you: the king is dead.

Λευτέρης

Πεμ Σεπ 28, 07:00:48 μμ  
azrael said...

Γειά σου ρε Λευτέρη Δερβισόπαιδο.
Πες τα!

Πεμ Σεπ 28, 07:09:57 μμ  
Lefteris Kritikakis said...

Πραγματική ιστορία, δική μου. Μιλούσε σε νεαρό 22 χρονών που είχε κολλήσει με τη γιαγιά του:

- "Να σκεφτούμε το εξής. Λες ότι ζεις τσάμπα με τη γιαγιά, έχεις ένα μικρό δωματιάκι και σε ταϊζει. Πόσα χρήματα είναι αυτά κάθε μήνα; να πούμε 400 δολάρια;"

- "Ε, ναι ,εκεί περίπου. Ίσως ούτε και τόσα..."

- "Άμα πιάσεις δική σου δουλειά, το ελάχιστο που θα βγάλεις στη δική σου δουλειά είναι περίπου 2.000 το μήνα, έτσι;"

- "Ε, ναι, εκεί περίπου"

- "Χρειάζεται να πω περισσότερα; Κάθε χρόνο η γιαγιά σου δίνει 4.800 δολάρια ενώ η δική σου δουλειά θα σου έδινε 24.000 δολάρια. Με δυο λόγια, χάνεις περίπου 20.000 δολάρια το χρόνο και την ανεξαρτησία σου".

Κατάπιε τη γλώσσα του. Ήταν τόσο απλό, αλλά δεν το είχε σκεφτεί ποτέ... αργότερα άκουσα ότι είχε διάφορα ψυχολογικά κολήμματα, διότι η μάνα του τον έλεγε "άχρηστο" και μετά του έδινε σοκολάτα... (δηλαδή τον έκανε να αγαπήσει την προσβλητική επιβράβευση). Κάτι όπως συμβαίνει με τα παλιού τύπου κράτη: σκοτώνουν από νωρίς το Εγώ στον κάθε ένα (πείθουν όλους ότι πρέπει να λένε "εμείς" και όχι "εγώ"... όπως "εμάς μας αρέσουν τα φυστίκια") και μετά τους πετάνε ένα ψίχουλο και τους κρατάνε στον κόφρο τους, όπως η γιαγιά του εν λόγω νεαρού.

Όχι νόστος... τεμπελιά που προέκυψε από μια χώρα στην οποία δεν έχεις το δικαίωμα να ομιλείς διότι "ποιος είσαι εσύ". Ένα τίποτα.

Anyway, το ξεχείλωσα πάλι. Θέλετε το DVD της Λιλιπούπολης; Δώστε κίνητρο στην ΕΡΤ και τους περίεργους εκεί μέσα να το διαθέσουν στην αγορά. Να κονομήσουν κι αυτοί, να φχαριστηθούμε κι εμείς.

Πεμ Σεπ 28, 07:17:55 μμ  
zenovia said...

εγώ νιώθω πολύ τυχερή που έζησα τη λιλιπούπολη παιδί στην αλεξανδρούπολη χάρη στη μαμά μου που ηχογράφησε κάποιες από τις εκπομπές!
θυμάμαι με την αδερφή μου ακούγαμε και ξανακούγαμε τις κασέτες και τις είχαμε μάθει απέξω!

δεν υπήρχε βέβαια κανένας συνομήλικος για να μοιραστώ τη λιλιπούπολη μέχρι που ξαναπαίχτηκε από το τρίτο πρόγραμμα όταν ήμουν φοιτήτρια!

μπορεί ως μεγάλος να εκτιμήσεις την ποιότητα της, αλλά ως παιδί ... είσαι ένα μ'αυτήν [την λιλιπούπολη]!

ζηνοβία, 29 χρονών

Πεμ Σεπ 28, 07:18:54 μμ  
Nikos Dimou said...

yellow raven said...
Ίσως είμαι από τους πιο νέους που παρακολουθούν αυτό το blog, μόλις 21 ετών, και πραγματικά αναρωτιέμαι: γιατί δεν γνωρίζω τίποτα για πρόσπωα όπως ο Χατζιδάκις..."

Το να μην γνωρίζετε για την Λιλιπούπολη είναι φυσικό - το να αγνοείτε πρόσωπα σαν τον Χατζιδάκι δείχνει ότι δεν ψάξατε καθόλου - ο άνθρωπος αυτός διαμόρφωσε τον πολιτιστικό χώρο στον οποίο ζούμε.

anulu από το 76 ως το 80 αν θυμάμαι καλά.

Πεμ Σεπ 28, 07:19:19 μμ  
onlycurious said...

Έζησα την Λιλιπούπολη και όλη την Άνοιξη του Τρίτου στην μεταπολιτευτική Αθήνα του 75(;) Μετά την χουντική βλαχοελληνοθρησκευτική καταπίεση ήταν μιά πνοή φρέσκου, αναζωογονητικού ανέμου γεμάτου αμφισβήτηση και προκλητική αυθάδεια. Η παρέα της εποχής (είμασταν 21 χρονών) σχολίαζε με ηδονή κάθε επεισόδιο αμέσως μετά το τέλος του. Όπως βέβαια και το "Τρίτο Στεφάνι" του Ταχτσή που το ζωντάνευαν η Διαμαντίδου και η Βλαχοπούλου ή το επιστέγασμα όλων το "Σχόλιο του Τρίτου" Με τον ίδιο τον Μάνο που έσπαγε κόκκαλα κάθε Κυριακή!
Θυμάμαι που κατηγορήθηκε ο Δαβαράκης γιατί έπαιξε τον καινούριο, τότε, δίσκο του Σαββόπουλου για τον Κοεμτζή χωρίς να παραλείψει την λογοκριμένη φράση "οι δικαστές ήταν εκεί μα η δικαιοσύνη ήταν απ έξω". Με την στήριξη του Μάνου το επόμενο απόγευμα επανέλαβε την -μη λογοκριμένη- μετάδοση ρωτώντας με αφέλεια αφοπλιστική: Αυτό έπρεπε να κόψουμε;
Προσπάθησα να φέρω τα παιδιά μου σε επαφή με εκείνη την ανεπανάληπτη έξαρση Τέχνης, Ελευθερίας και Δημιουργικότητας. Δεν ξέρω τι πέτυχα. Κάτι θα τους έμεινε ελπίζω. Τα νανουρίζαμε με Λιλιπούπολη και τώρα -πάλι καλά- ακούνε R.E.M.

Πεμ Σεπ 28, 07:28:22 μμ  
kolassas said...

@ΝΔ.Τελικά δεν μας είπες η Λιλιπουπολη έκλεισε βιαίως ή έκλεισε τον κύκλο της.
Αλήθεια αγαπητέ Νίκο έχεις σκεφτεί ποτέ τι ήταν αυτό που την δεκαετία του 60 κατά κύριο λόγω προκάλεσε αυτή την έκρηξη γύρω από την τέχνη γενικά και τι ήταν αυτό που έκανε να συνυπάρξουν τόσοι μεγάλοι καλλιτέχνες;
Aphrodite said:Το φαινόμενο βέβαια της Λιλιπούπολης είναι πολύ δύσκολο να επαναληφθεί, αλλά γιατί να μην γίνει προσπάθεια?
Οταν η ιστορια επαναλαμβανεταi ως γνωστόν επαναλαμβάνεται σαν φάρσα!!!

Πεμ Σεπ 28, 07:31:06 μμ  
Nikos Dimou said...

kolassas
όχι ακριβώς βιαίως... αλλά να... δε ανανεώθηκαν οι συμβάσεις - ή κάτι τέτοιο...

Πεμ Σεπ 28, 07:36:55 μμ  
azrael said...

Είχα μείνει με την εντύπωση ότι η Λιλιπούπολη κόπηκε λόγω της σοσιαλιστικής Αλλαγής , (τρομάρα της)

Πεμ Σεπ 28, 07:44:05 μμ  
Lefteris Kritikakis said...

This post has been removed by the author.

Πεμ Σεπ 28, 07:47:01 μμ  
Lefteris Kritikakis said...

"Γειά σου ρε Λευτέρη Δερβισόπαιδο.
Πες τα!"

Σε λίγο θα με προσλάβει ο Ριζοσπάστης να γράφω το editorial Κάθε μέρα... το περίεργο είναι ότι η Αμερικάνικη επανάσταση και αυτή των Μπολσεβίκων στη Ρωσία, είχαν και οι δύο τον ίδιο πρώτο αρχικό στόχο: να σκοτώσουν το βασιλιά. Η διαφορά ήταν η εξής: στην Αμερική, ο στόχος ήταν "να ορίζω μόνος μου το χωράφι μου και το κράτος έξω από το φτάχτη και να μπορώ να κάνω οποιεσδήποτε συμφωνίες θέλω με το γείτονά μου (*)", ενώ στη Ρωσία ήταν "να ανήκουν όλοι και όλα στην κεντρική επιτροπή του κόμματος και να μη γίνεται τίποτα χωρίς την έγκρισή τους".
Η ιδέα των πρώτων στηρίχτηκε στο Εγώ, η ιδέα των δεύτερων στο ότι "Εγώ δεν είμαι τίποτα..." (άρα, 100 εκατομμύρια κάτοικοι Χ μηδέν ο καθένας = μηδέν).

Πουλήστε το.

Λευτέρης

(*) Στις ΗΠΑ, ένα πρόχειρο, χειρόγραφο χαρτί με τις υπογραφές δύο συμβαλλομένων, χωρίς σφραγίδες, χωρίς συμβολαιογράφους, χωρίς δικηγόρους, χωρίς "κρατικές επικυρώσεις", θεωρείται ακόμα συμβόλαιο.

Πεμ Σεπ 28, 07:47:13 μμ  
Yellow_Raven said...

"...το να αγνοείτε πρόσωπα σαν τον Χατζιδάκι δείχνει ότι δεν ψάξατε καθόλου - ο άνθρωπος αυτός διαμόρφωσε τον πολιτιστικό χώρο στον οποίο ζούμε"

Δεν μπορώ να διαφωνίσω. Και χαίρομαι πολύ που το συνειδητοποιώ εδώ για να ψάξω και να μάθω. Ποτέ δεν είναι αργά.
Κάτι άλλο προσπάθησα όμως να σας μεταδώσω στο προηγούμενό μου σχόλιο. Μιλώντας για την ηλικιακή μου ομάδα, γνωρίζοντας τα ακούσματά μας, τα βιώματά μας και τα κάθε είδους ερεθίσματα που δεχόμαστε, αναφέρω την ανησυχία μου για το κατά πόσο μεγάλοι και αξιοσέβαστοι δημιουργοί, όπως ο Χατζιδάκις, θα συνεχίσουν να γίνονται γνωστοί στη νεολαία, στο νέο αίμα την κοινωνίας. Ο νέος είναι σαν πλαστελίνη στο χέρι. Ψάχνεται και πλάθεται. Δέχεται καταλυτικά ερεθίσματα απο μικρή ηλικία και δημιουργείται. Γιατί λείπουν τα σοβαρά ερεθίσματα λοιπόν και μας πολιορκούν με "σκουπίδια"? Ποιός ευθύνεται για το τελικό δημιούργημα, τον ενήλικα, υπεύθυνο πολίτη?
Συγγνώμη ΝΔ εάν ξεφεύγω από το θέμα του post μα είναι σκέψεις πηγαίες και κάπως μοναχικές που θέλω να εκφράσω.

Πεμ Σεπ 28, 07:56:41 μμ  
onlycurious said...

yellow_raven

Εμένα πάντως μου αρέσει ο τρόπος που προσεγγίζεις το θέμα, με σεμνότητα και αγωνία να αναπτύξεις τον εαυτό σου.
Νομίζω ότι η αναζήτηση των πραγμάτων που που μας κάνουν καλύτερους και μας προσφέρουν αισθητική απόλαυση και μέθεξη είναι μία συνεχής προσπάθεια με πολύ προσωπικό τόνο. Εάν αναθέσουμε την επιμόρφωσή μας σε εμπόρους (όπως η Τηλεόραση και οι εκδότες DVD όπως λέει ο Λευτέρης) θα πρέπει να ανήκουμε σε ικανό target group για να κάνουν απόσβεση, κάτι που προκρίνει σχεδόν αποκλειστικά την μαζική κουλτούρα στην οποία δεν ανήκει (πεισματικά μάλιστα την αρνήθηκε) ο Μάνος Χατζηδάκης. Προσωπική αναζήτηση λοιπόν, ευτυχώς η πληροφορία αφθονεί στην εποχή μας.

Πεμ Σεπ 28, 08:18:54 μμ  
Odysseas said...

Τη Λιλιπούπολη live πρέπει να την έχασα στο τσακ ή μάλλον να την άκουγα και να μη θυμάμαι γιατί οι μελωδίες και κάποια τραγούδια μου είναι γνωστά.

Και σύμπτωση! Πριν μία βδομάδα σε σπίτι που ήμουνα καλεσμένος, έπαιζε το CD της Λιλιπούλολης!
"Παιδικά τραγούδια", μου είπανε, "μήπως θέλεις να το αλλάξουμε;"
Ήθελα όμως να το ακούσω μέχρι τέλους, κάτι μου θύμιζε και δεν ήξερα τι! Προφανώς ούτε η κοπέλα που το άκουγε ήξερε τι ακριβώς ήτανε...

Πεμ Σεπ 28, 08:31:22 μμ  
aggelos-x-aggelos said...

Ούτε και εγώ πρόλαβα Λιλιπούπολη. Ότι ξέρω για αυτήν είναι μέσα από τις εκπομπές του Μελωδία FM. Για τα τραγούδια της, δηλαδή, γιατί πιο μέσα δεν μπήκα.

Και τώρα αισθάνομαι σαν να έχω μυρίσει μόνο, ένα πιάτο το οποίο κάποτε το απολάμβαναν πολλοί.

Πεμ Σεπ 28, 08:38:06 μμ  
κατινίτσα said...

Αχ Κύριε Δήμου
Με τα τραγούδια της Λιλιπούπολης μεγάλωσα την πρώτη μου κόρη .
Την εκπομπή την άκουγα ανελλιπώς .
Εχω ακόμη το βινύλιο , το δε cd έχει λιώσει απο εμένα και τα παιδιά μου .
Σε κάθε εκλογές τραγουδάμε Λαέ της Λιλιπούπολης σήκωσε πια παντιέρα .
Πόσο έχει φτωχύνει η ζωή μας σήμερα .
Δυστυχώς χάθηκε η ποιότητα και ο πολιτισμός .
Τα εξαφάνισαν τα ανδρείκελα για να προβάλουν εξαμβλώματα και κρετινισμούς .

Πεμ Σεπ 28, 09:01:39 μμ  
azrael said...

Μου φαίνεται ότι ανακάλυψα ένα μικρό "κολπάκι" του Δον Γάτου μας...
(Easter Egg το λένε οι Αμερικάνοι-
μπορεί όμως και να είναι σύμπτωση)

Στο παρόν άρθρο ο Γάτος χρησιμοποιεί δύο χρώματα το κόκκινο και το πράσινο, όπως ακριβώς και ο Μίκαελ Έντε στη "Neverending Story" του!

Μέ όμοιο με τη "Neverending Story" τρόπο , ο ΝΔ γράφει με κόκκινα γράμματα το κομμάτι της ιστορίας που εξιστορεί την ιστορία της ονειροφαντασίας (εδώ της Λιλιπούπολης) "από έξω" ,
ενώ γράφει με πράσινο χρώμα όταν "μπαίνουμε" εμείς οι ίδιοι στην Ονειροφαντασία (εδώ στη Λιλιπούπολη)

Δήμαρχε , ισχύει ή φαντάζομαι πράγματα?

Πεμ Σεπ 28, 09:40:45 μμ  
tolitsa said...

Πριν τρια χρονια στο σχολειο του γιου μου(δημοσιο σχολειο) στο θεατρικο εργαστηρι που λειτουργει κατω απο την επιβλεψη της κ. Τατιανας Παπαμοσχου και την φροντιδα του Συλλογου Γονεων και Κηδεμονων ,ανεβηκε μια δικια της θεατρικη παρασταση βασισμενη στην Λιλιπουπολη. Το αποτελεσμα ηταν εκπληκτικο. Το πιο εκπληκτικο ομως ηταν η αναταποκριση των παιδιων. Ζητουσαν επιμονα απο τους γονεις τους να τους αγορασουν το CD με τα τραγουδια της Λιλιπουπολης.
Συμπερασμα : Τα παιδια ειναι εκει ετοιμα σαν σφουγγαρια να ρουφηξουν γνωσεις . Το θεμα ειναι ποιος στεκεται απεναντι τους και τι επιλεγει να τους "σερβιρει"!!!

Πεμ Σεπ 28, 09:49:02 μμ  
harrygreco said...

Εγραψα 3 σχολια,το 1 ειχε ορθογραφικο λαθος,τα αλλα 2 τα ποσταρα σε λαθος ποστ...Ου γαρ ερχαιτε μωνων...Ισως εχω αρχη δια την άνοια. Εγραφα λοιπον οτι το θεμα ισως ειναι ρετρο,οτι παρηλθον οι χρονοι της αθωοτητας/αγνοτητας & τωρα ολα γινονται για τα φραγκα. Εξαμερικανισμος. Go with the flow ?

Πεμ Σεπ 28, 10:31:11 μμ  
Πανάσχημη said...

Harrygreco
Οχι γλυκέ μου, δεν γίνονται όλα για τα φράγκα. Ακόμα και εδώ στην Αμερική πολλά πράγματα γίνονται για άλλους λόγους πλην των χρημάτων. Δεν τους αναλύω για να μη εισπράξω χαχανητά και μετά πάρω ανάποδες.

Πεμ Σεπ 28, 10:36:56 μμ  
Nikos Dimou said...

azrael you found the Easter Egg!

Πραγματικά έγραψα με δύο χρώματα - τηε δράσης και της νοσταλγίας...

Πεμ Σεπ 28, 10:41:29 μμ  
account said...

AX Γατε, με έκανες και δάκρυσα. Για την αλήθεια, για την πραγματικότητα.
Αλλά μου έφερες στο νου την εικόνα του εαυτού μου, τελειόφοιτης του ΕΜΠ, να ετοιμάζει τη διπλωματική της εργασία με άλλους δυο ΤΡΙΤΟμανείς συμφοιτητές, σε ένα νεοκλασσικό στην οδό Χαραλάμπη... Ημασταν μόνο 23 ετών...Και ακούγαμε συνεχώς ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ (η κ. Β. Βανίτα, με τόσο χαριτωμένο τσαλίμι..) από το βράδυ που ξενυχτάγαμε μέχρι το πρωί που συνεχίζαμε ακόμα...Πολίτες της Λιλιπούπολης όπως θέλαμε τον κόσμο, την Αρχιτεκτονική , τη ζωή μας. Φευ...

Πεμ Σεπ 28, 11:42:36 μμ  
Yellow_Raven said...

@onlycurious

Έχεις απόλυτο δίκιο. Εκεί έχω καταλήξει. Πρόκειται για καθαρά προσωπική αναζήτηση. Και σίγουρα δεν ταιριάζουν σε όλους τα ίδια γούστα. Αλλά νομίζω πως εφόσον υπάρχουν έργα μεγάλων δημιουργών που έχουν διαχρονική αξία, πρέπει να προωθούνται, να μεταλαμπαδεύονται στους νέους προς απόκτηση πολιτισμικής κουλτούρας και παιδείας.
Και δεν μιλάω ούτε κατά διάνοια για μεσοαστική και άνω "ελιτίστικη" κουλτούρα.Πχ. η Λιλιπούπολη όπως αναφέρει ο ΝΔ αναφερόταν ΚΑΙ σε παιδιά, πράγμα που σημαίνει οτι στόχος της δεν ήταν να λειτουργήσει απλά σαν παραμύθι,με έναν φανταστικό κόσμο για μικρά παιδιά.
Οτιδήποτε μπορεί να διεγείρει συναισθήματα, σκέψεις, αναμνήσεις και να σε φέρει σε ένα πιο παραγωγικό κι "ευγενές" επίπεδο νόησης είναι κουλτούρα. Είναι μέσο παίδευσης.
Κι έχεις κι εσύ μεγάλο δίκιο tolitsa όταν λες πως "Τα παιδια ειναι εκει ετοιμα σαν σφουγγαρια να ρουφηξουν γνωσεις . Το θεμα ειναι ποιος στεκεται απεναντι τους και τι επιλεγει να τους "σερβιρει"!!!"
Όταν ήμουν μικρός και ζητούσα από τον πατέρα μου να μου αγοράσει κάποιο βιβλίο εκείνος,άνθρωπος της σκληρής δουλειάς και σωστός οικογενειάρχης, μου έλεγε "τι τα θες τα βιβλία εκτός σχολείου. Τα βιβλία του σχολείου σου να διαβάζεις.Αυτά θα σε βοηθήσουν να πας μπροστά". Η νόηση όμως ψάχνεται και ζητά απεγνωσμένα κι άλλα ερεθίσματα. Απ'όπου μπορεί να αντλήσει.
Πολλές φορές ένιωσα έως τώρα πως ήθελα, πως χρειαζόμουν ένα Δάσκαλο, έναν μέντορα να με μυήσει στα της Τέχνης. Δυστυχώς, είναι κι αυτό...συνηθίζουμε στη "μασημένη τροφή",στο σερβιρισμένο,το έτοιμο. Αλλά μάταια, κι ίσως για καλό μας τελικά, γινόμαστε εμείς οι ίδιοι δάσκαλοι του εαυτού μας!
Όπως συμβαίνει κι εδώ στο blog του ΝΔ, με την όσμωση ιδεών.
Σ'ευχαριστώ ΝΔ. Και όλους τους συμμετέχοντες.

Πεμ Σεπ 28, 11:53:12 μμ  
Nikos Dimou said...

Έλαβα το πιο συγκινητικό email από μία συν-λιλιπουπολίτισα. Ελπίζω να μου επιτρέψει να το αναδημοσιεύσω εδώ.

Είμαστε λίγοι ίσως, αλλά φανατικοί. Μας έχει σφραγίσει αυτή η μαγεία.

Πεμ Σεπ 28, 11:54:21 μμ  
harrygreco said...

Μιλωντας για ρετρο,σκετη απογοητευση το 1ο επεισοδιο της σειρας " Λουφα ". Μαγεια καπουτ.Ισως ο εβραιογερμανος να ειχε δικιο,οταν ελεγε ( περιπου ) οτι η ιστορια επαναλαμβανεται,τη 2η φορα σαν φαρσα. Σαν τις επανασυνδεσεις των ζευγαριων. Αποτυχαινουν. Εβγαλα ανεκδοτο. Με τον συνυπολογισμο της πορνειας στο ρεβυζιονισμενο ΑΕΠ,εχουμε κυριολεκτικα...κυβερνηση της π*υτανας...

Παρ Σεπ 29, 12:08:21 πμ  
mickey said...

Το χοντρό μπιζέλι
χορεύει τσιφτετέλι
χορεύει τσιφτετέλι
στο χορό των μπιζελιών.

Και τα κολοκυθάκια
χτυπάνε παλαμάκια
πάνω στην πρασινάδα
και πάνω στο γκαζόν.

Μ' ένα πράσινο καινούριο παπιγιόν,
ξεκινώ για το χορό των μπιζελιώ-ω-ών.
Ήρθε η ώρα πια κι εγώ,
ήρθε η ώρα πια κι εγώ
να χορέψω με λαχτάαααρα,
αγκαλιά με μια αγκινάαααρα
το πρώτο μου ταγκό!

Βλήτα και σπανάκι
χορεύουνε συρτάκι,
χορεύουνε συρτάκι
στο χορό των μπιζελιών.

Κι η μπάμια η μεγάλη
χορεύει πεντοζάλη
πάνω στην πρασινάδα
και πάνω στο γκαζόν.

Μ' ένα πράσινο καινούριο παπιγιόν,
ξεκινώ για το χορό των μπιζελιώ-ω-ών.
Ήρθε η ώρα πια κι εγώ,
ήρθε η ώρα πια κι εγώ
να χορέψω με λαχτάαααρα,
αγκαλιά με μια αγκινάαααρα
το πρώτο μου ταγκό!


Αυτό ήταν το απόλυτο χιτ του καλοκαιριού για τα (αρκετά) χρόνια που παραθερίζαμε στο Ξυλόκαστρο. Δυστυχώς, όλοι (και όλες) προτιμούσαν τον αδερφό μου για να το τραγουδήσει (μεγάλο ταλέντο και ειδικά στο συγκεκριμένο τραγουδάκι).

Τι να πω, έβαλα τα ...κλάματα κι εγώ σήμερα!

Θεωρώ εαυτόν ΠΟΛΥ τυχερό που πρόλαβα κάτι από κείνες τις αλησμόνητες εποχές (μαζί με τη μπάλα, το κρυφτό και την αμπάριζα στο δρόμο της γειτονιάς).

Α, ρε γάτε, είσαι πολύ ...μεγάλος ;)

Υ.Γ. ΔΕΝ έψαξα στο Google για το τραγούδι. Θαρρώ πως δεν πρόκειται να ξεχάσω ΠΟΤΕ τα λόγια του (αν και αφήνω ένα ενδεχόμενο η ...μπάμια να χορεύει πάνω σε κάτι άλλο και όχι στην πρασινάδα - μπορεί ο συγκεκριμένος στίχος να διαφέρει ελαφρά). Το τραγούδι, μαζί με το πρώτο μέρος του σχολίου μου, το είχα γράψει ως σχόλιο και στο post "Το Χρυσαλιφούρφουρο" της Composition Doll για τη Λιλπούπολη...

Παρ Σεπ 29, 12:33:20 πμ  
Lefteris Kritikakis said...

"Εάν αναθέσουμε την επιμόρφωσή μας σε εμπόρους (όπως η Τηλεόραση και οι εκδότες DVD όπως λέει ο Λευτέρης)"

ΟΧΙ, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν είπα κάτι τέτοιο. Σε καμία περίπτωση δεν θα χρησιμοποιούσα τη λέξη "αναθέτω". Να τα πάλι... Europeans sitting somewhere waiting for things to happen to them, instead of making things happen themselves. Γιατί να "αναθέσεις" σε κάποιον την καλλιέργειά σου; Μόνος σου δεν μπορείς να την πάρεις στα χέρια σου; Αυτό είναι το ζητούμενο. Όσον αφορά το DVD του ενός ή του άλλου, well, για να βγει στην αγορά και να το αγοράσουν πολλοί, ε, κάποιος πρέπει να το πουλήσει, σωστά; Ή μπας και πέφτουν DVD από τον ουρανό τελευταία...

Και γιατί αναφέρεσε στους εμπόρους ως "αυτοί"; Μήπως εσύ δεν είσαι έμπορος; Εάν εργάζεσαι με μισθό, τι κάνεις; Δεν πουλάς το χρόνο σου έναντι συμφωνημένης χρηματικής αμοιβής; Δεν είναι εμπόριο αυτό; (παροχή υπηρεσιών έναντι αμοιβής). Σύμφωνα με την κομμουνιστιτική νοοτροπία, ο μόνος έμπορος πρέπει να είναι το κράτος (όλοι οι άλλοι μικρο-έμποροι έναντι πινακίου φακής, χωρίς δικαίωμα διαπραγμάτευσης).

Παρ Σεπ 29, 12:38:07 πμ  
x-taramas said...

yellow raven said:

αναφέρω την ανησυχία μου για το κατά πόσο μεγάλοι και αξιοσέβαστοι δημιουργοί, όπως ο Χατζιδάκις, θα συνεχίσουν να γίνονται γνωστοί στη νεολαία

Θα συνεχίσουν. Ο Χατζιδάκις ΕΙΝΑΙ η Ελλάδα, από πολλές απόψεις. Και όχι μόνο μουσικά, βέβαια...

Παρ Σεπ 29, 12:43:18 πμ  
harrygreco said...

Τι κοινο εχει ο Σανταμ με τις μανταμ ? Ο ενας ριχνει το ΑΕΠ,ενω οι αλλες...το ανεβαζουν...

Παρ Σεπ 29, 12:44:53 πμ  
x-taramas said...

@ mickey:
Στην πρασινάδα χορεύει. Και στο γκαζόν.

Παρ Σεπ 29, 12:46:32 πμ  
mickey said...

Άρα καλά το θυμάμαι ακόμα...

Thanks x-taramas :)

Παρ Σεπ 29, 12:58:39 πμ  
Πανάσχημη said...

Λευτερη
Τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική την μόρφωσή σου σπάνια την αναθέτεις στον εαυτό σου μόνο.(self-learning). Πάντα και παντού την αναθέτεις περισσότερο σε τρίτους και λιγότερο στις δικές σου δυνάμεις.

Παρ Σεπ 29, 01:01:12 πμ  
mickey said...

Κρίμα που θα χάσω την κατοστάρα σε ένα τόσο "παιδικό", χαρούμενο και νοσταλγικό post, αλλά δεν έχω άλλα περιθώρια :(

Σας καληνυχτίζω ως ...ύψιστη μορφή τέχνης - μαζί με τον Σαρλώ ;)

Παρ Σεπ 29, 01:02:25 πμ  
azrael said...

Αχ βρε Λευτέρη, δεν σε καταλαβαίνουν...

Αρκούνται σε έναν δίσκο με τραγούδια διάρκειας μίας ώρας, ενώ η Λιλιπούπολη ήταν ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ώρες τραγουδιών ΚΑΙ πρόζας.

Εντωμεταξύ διάφοροι σφετεριστές της επωνυμίας "ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ" χρησιμοποιούν το όνομα της για το μαγαζί τους (Παιδικοί Σταθμοί και άλλα φαιδρά) γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια τα πνευματικά δικαιώματα της Χατζηδακικής παρέας του 76-80!!

Που είναι τα πνευματικά δικαιώματα? ΟΕΟ?

ΒΓΑΛΤΕ ΣΕ ΣΙΝΤΙ
ΟΛΗ ΤΗ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ
Τ-Ω-Ρ-Α
ΡΕ ΕΡΤιΤΖΗΔΕΕΕΕΣ!!!!

Παρ Σεπ 29, 01:13:02 πμ  
atlanticsurfer said...

Αν κατι πέθανε, πάει, τέλειωσε. Μη κολλάτε στις αναμνήσεις.
Θα σας πεθάνουν.

Παρ Σεπ 29, 01:38:12 πμ  
Lefteris Kritikakis said...

"Λευτερη
Τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική την μόρφωσή σου σπάνια την αναθέτεις στον εαυτό σου μόνο.(self-learning). Πάντα και παντού την αναθέτεις περισσότερο σε τρίτους και λιγότερο στις δικές σου δυνάμεις. "

Να σου πω τι κάνω εγώ. Πέρυσι μ' ενδιέφερε η Μετεωρολογία. Εκτύπώσα ένα κάρο πράγματα από το δίκτυο, αγόρασα κι ένα βιβλίο και γράφτηκα σε μία τάξη Μετεωρολογίας (μια φορά τη βδομάδα) στο τοπικό community college.

Εάν ήθελα να γίνω ειδικός, σαφώς και θα έπρεπε να πάρω πτυχία κλπ.

Αλλά εδώ δεν μιλάμε για πτυχία, εδώ μιλάμε για καλλιέργεια από τέχνες κλπ. Αναζητούμε λοιπόν πηγές (άμα θέλω, προσλαμβάνω το γείτονα να μου κάνει μαθήματα ξυλουργικής για παράδειγμα) και τρόπους, κλπ κλπ. Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι "αναθέτουμε" τη μόρφωσή μας σε κάποιον άλλο. Απλά σημαίνει ότι χρησιμοποιούμε τις πηγές γύρω μας.
Ο έμπορος είναι χρήσιμος διότι θα πάει τα βιβλία στο βιβλιοπωλείο (κι εγώ θα τ' αγοράσω από κει, οπότε δεν χρειάζεται να ταξιδέψω στη Βενεζουέλα για ν'αγοράσω ένα βιβλίο που έχει εκδοθεί εκεί, αφού ο έμπορος θα το φέρει στην πόρτα μου).
Οι αριστεροί δεν καταλαβαίνουν καν ότι χωρίς το εμπόριο, οι Ηρακλειώτες δεν θα είχαν ούτε κολόχαρτο (διότι ΔΕΝ υπάρχει εργοστάσιο που να το φτιάχνει στην Κρήτη). Δεν καταλαβαίνουν ούτε καν το προφανές. Χρησιμοποιούν όμως το Νο.1 Εμπορικό Εργαλείο στην ιστορία της ανθρωπότητας (το Ίντερνετ) για να προπαγανδίσουν τις... αντι-εμπορικές τους ιδέες ("όχι στην αγορά"!). Αυτό βέβαια πρέπει να το αναφέρει κανείς ως απόδειξη ότι όχι μόνο καταγόμαστε από πιθήκους, αλλά ορισμένοι μάλιστα από μας έχουν ξεμείνει στο ίδιο στάδιο εξέλιξης...

Παρ Σεπ 29, 01:58:37 πμ  
aphrodite said...

@ΝΔ,

(κεφάκια έχεις!)
;)

"Aphrodite said...
"Κι αυτό που λες, ότι είναι κάτι ΚΑΙ για μεγάλους..."

Είπα ακριβώς το αντίθετο: ότι είναι ΚΑΙ για παιδιά."

Μα δεν θα τα χαλάσουμε στο ποσοστό του ΚΑΙ...

Οπως λέει η Σαβίνα Γιαννάτου στις δηλώσεις της στο «Βήμα»: "Ισως σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό το σκηνικό να έπαιξε και το γεγονός ότι όλοι τότε ήμασταν νέοι και μπορούσαμε να αντιληφθούμε τι ήθελαν να ακούσουν τα παιδιά. Αν και στο βάθος η "Λιλιπούπολη" δεν απευθυνόταν μόνο στα παιδιά αλλά και σε όλους όσοι ήθελαν να νιώσουν σαν παιδιά...»

Σαβίνα έφα...

******

"Όσο για την "Τελευταία Μαύρη Γάτα", μου την χάρισαν αλλά δεν την διάβασα. Είναι αυστηρώς ακατάλληλη για ...γάτους. "

Γάτε & γατόπουλα, μη... φοβού! Είσαστε εφτάψυχες!!!
Η Τελευταία Μαύρη Γάτα

Είναι δυαντόν μια γάτα να παίξει και να χάσει? Ε?

Ο-έ-ο!!!

Κι όσο για το να γίνει σε επανάληψη... Φυσικά και όχι, το ίδιο δεν!

Εννούσα απλώς μία τέτοιου βεληνεκούς προσπάθεια... Δε μπορεί, κάααπου υπάααρχει η (καινούρια)αγάααπη μου...
;)

(Αζραελ! Επιτέλους!)

Παρ Σεπ 29, 02:02:41 πμ  
aphrodite said...

Αυτό πάντως το "να χορέψω με λαχτάρα, αγκαλιά με μια αγκινάρα, το πρώτο μου τανγκό" είναι all the money!
:)))

Παρ Σεπ 29, 02:05:11 πμ  
El Greco said...

Συνήθως προτιμώ να διαβάζω πολύ και να γράφω λίγο έως καθόλου, ο γλυκύς και ειλικρινής τόνος του yellow raven ωστόσο μου δίνει το έναυσμα να του απαντήσω κάτι εδώ.

Θα σου πρότεινα το εξής αγαπητέ yellow raven: πήγαινε κι αγοράσε το βιβλίο "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι" εκδόσεις Ίκαρος. Δεν θα συμπεριληφθεί ποτέ στα σχολικά εγχειρίδια της χώρας μας, αλλά υπάρχει. Είναι μια συλλογή κειμένων του Μάνου Χατζιδάκι, άρθρα συνεντεύξεις κ.α.
Σε πολλά από τα αυτοβιογραφικά κείμενά του ο Χατζιδάκις αναφέρεται στη διαδικασία της καλλιέργειας με έναν τρόπο τόσο ζωντανό και ουσιαστικό που σε μυεί ευθέως σε αυτήν. Λέει συνέχεια: ο Γκάτσος μου έμαθε αυτό, ο Σούμπερτ μου δίδαξε εκείνο, αυτό το μάθημα το οφείλω στον Τσιτσάνη, ο Μάλερ υπήρξε δάσκαλός μου. Για τον άνθρωπο που διψά και θέλει να μάθει, το κάθε τι είναι μάθημα.

Επειδή ακριβώς λοιπόν εκείνος ήταν μια τέτοια ιδιοφυής και συνειδητή συγκεντρωτική χοάνη, κατάφερε όχι μόνο να δημιουργήσει αλλά και να διδάξει με τα λόγια, το έργο, το παράδειγμά του.

Διάβασέ το λοιπόν να χορτάσεις ποίηση και ανοιχτό μυαλό και κάνε μετά και τον κόπο να ανατρέξεις στη ζωή και το έργο όλων εκείνων που αναφέρονται στο βιβλίο αυτό. Ακόμα κι αν περιοριστείς στις λεζάντες των εικόνων στο τέλος του βιβλίου, θα καταλήξεις στη χαρτογράφηση ενός μεγάλου μέρους της πρόσφατης ιστορίας του ανθρωπίνου πνεύματος.

Έχει δίκιο ο onlycurious που λέει ότι η μόρφωση έχει προσωπική χροιά. Αν ψάχνεις θα βρείς κι ας προσπαθούν να σε στραβώσουν όλα τα κανάλια, κι όλα τα σχολεία μαζί. Ναι, εσύ είσαι ο δάσκαλος του εαυτού σου γιατί εσύ διαλέγεις τους δασκάλους σου.

Σου εύχομαι ότι καλύτερο.

Παρ Σεπ 29, 02:11:43 πμ  
azrael said...

Wow!!

Μου λέει μια καλή κουβέντα η Αφρό και εγώ μπορώ να απαντήσω άμεσα!

Μεγαλείο!!

Γεια σου meine Aphrodite!

Ακόμα και εγώ που ήμουν βασιλικότερος του άνακα υπέρ του Moderation , τώρα το ευχαριστιέμαι το αναρχικό το κλίμα.

I guess, όσο κρατήσει eh?

Παρ Σεπ 29, 02:13:29 πμ  
DrDrakator said...

Πρέπει όλοι οι οπαδοί της Λιλιπούπολης και των συναφών (Μίλα μου για μήλα, Τα μυστικά του κήπου κλπ..) να πάτε να δείτε την παράσταση "Παιγνιωδώς" στο Θέατρο "Εμπρός" στου Ψυρρή.
Δυστυχώς παίζεται μόνο μέχρι το Σάββατο (30/09/06), αλλά είναι το κάτι άλλο.
Όλοι οι συνθέτες, στιχουργοί, και δημιουργοί της Λιλιπούπολης (και όχι μόνο) έχουν παραχωρήσει τα δικαιώματα από τα τραγούδια και το υλικό και έχει γίνει μία καταπληκτική μουσικοθεατρική παράσταση με 15 άτομα επί σκηνής (ηθοποιόυς-μουσικούς-χορευτές-τραγουδιστές) και φιλικές συμμετοχές μέσω video και ηχογράφησης της Ελισάβετ Κωνσταντινίδου και της Σαββίνας Γιαννάτου.
Για λεπτομέρειες επισκεφθείτε το site της ομάδας στο : http://www.paigniodos.gr

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Παρ Σεπ 29, 02:34:16 πμ  
Πανάσχημη said...

Λευτέρη λέμε το ίδιο πραγμα. Από τη στιγμή που πήγες για μάθημα, ανέθεσες την διαδικαία και σε άλλον. Ισως να μην σου αρέσει το ρήμα "αναθέτω." Αλλά αυτό είναι δευτερεύον.
Συμφωνώ μαζί σου για την νοοτροπία της αριστεράς. Εγώ πρώτη θα έλεγα ότι τους χρειάζεται μια γερή δόση ελεύθερης αγοράς και ανοιχτών συνόρων. Αλλά δεν θα τους έστελνα Αμερική. Η Νοτιανατολική Ασία προσφέρει αυτή τη στιγμή το καλύτερο μάθημα. The Asian tiger.

Παρ Σεπ 29, 02:42:33 πμ  
Πανάσχημη said...

Atlanticsurfer
Οι αναμνήσεις είναι high octane fuel για τη δημιουργικότητα. Τι θες να έχεις απέναντί σου; Εναν με αναμνήσεις ή έναν χωρίς; Εναν που τις έχει θάψει ή έναν που τις κρατά ζωντανές;
Ακόμα και στον θρήνο, στο χειρότερο σενάριο, το χαμό ενός παιδιού, ο καλύτερος τρόπος να τον αντιμετωπίσεις είναι να κρατήσεις τις αναμνήσεις σου ζωντανές.

Παρ Σεπ 29, 02:45:13 πμ  
Lefteris Kritikakis said...

"Λευτέρη λέμε το ίδιο πραγμα. Από τη στιγμή που πήγες για μάθημα, ανέθεσες την διαδικαία και σε άλλον. Ισως να μην σου αρέσει το ρήμα "αναθέτω."

Γεια στο στόμα σου! Αυτό ακριβώς ήθελα να πω, ότι δεν μου άρεσε η λέξη "αναθέτω", διότι υποδηλώνει ότι παραδίδεις πλήρη έλεγχο του εαυτού σου σε κάποιον άλλο.
Κι εγώ τώρα τελευταία έχω γεράσει και δεν μ' αρέσει να με πολυαγγίζουν (σαν πιτσιρικάς που φωνάζει "don't touch me, don't touch me").
==============================

"Οι αναμνήσεις είναι high octane fuel για τη δημιουργικότητα."

Και που να δεις πόσο δημιουργικές είναι οι αναμνήσεις που δεν είχαμε ποτέ, αλλά που θα μπορούσαμε να είχαμε. Η εικόνα του σήμερα, μαζί με μια δόση του "πώς θα ήταν εάν ναι ή εάν όχι...", φτιάχνει ποιήματα.

Το θέμα είναι να φτιάχνει κανείς και ποίηση με την εικόνα του σήμερα, όπως είναι: Άϋλη και χωρίς κανένα βάρος. Το μόνο μεγάλο βάρος της πραγματικότητας, είναι η ψευδαίσθησή μας γι' αυτήν.
Η έκφραση "δεν είναι έτσι, αν έτσι νομίζετε", είναι αυταπόδεικτη, διότι εάν "νομίζεις" κάτι, σημαίνει εκ των λέξεων ότι δεν το γνωρίζεις (αλλά απλά το νομίζεις).

Πίσω στο Τρίτο. Προτείνετε χρηματοδότηση, απόσπαση από την ΕΡΤ (spin-off) και ανεξαρτοποίηση, χρηματοδοτούμενη από όποια μεγάλη εταιρία στην Ελλάδα θέλει να διαφημίζεται εκεί και να φέρει και σηματάκι στα προϊόντα της "We support the third channel". Νίκο Δήμου, που τα ξέρεις καλύτερα ως διαφημιστής, κάνε κάτι.

Παρ Σεπ 29, 02:54:33 πμ  
blade runner said...

Καλησπέρα σε όλους!

Νίκο, υπέροχα κείμενα, υπέροχα! Πολύ χαίρομαι που τα μοιράστηκες εδώ μαζί μας... Από τις καλύτερες στιγμές του blog γενικά. Πολύ συγκινητικό post.

Ξέρω κάτι παιδιά που μέσω της Λιλιπούπολης ταξίδευαν με τα φτερά της ονειροφαντασίας, από τα χωριά της επαρχίας όπου ζούσαν τότε, σε άλλους, μαγικούς τόπους. Ζυμώνονταν στα καφενεία της πλατείας, αλλά γυρνώντας ένα κουμπί στη μαγική συσκευή, είχαν πρόσβαση σε ένα ανέλπιστο δώρο, πλουμιστό και ευφυές και χαριτωμένο και σαρκαστικό και ρηξικέλευθο. Παράλληλα, αποκτούσαν πολιτική συνείδηση, μάθαιναν ότι το αίσθος είναι μεγάλη υπόθεση για τη ζωή του ανθρώπου και θέλει πείσμα, κόπο και τέχνη για να το συντηρείς, εκπαιδεύονταν για να παραχωρήσουν αργότερα στη ζωή τους τη θέση που άρμοζε, στα όμορφα και τα μεγάλα πράγματα... Αυτά που τώρα πρέπει να ψάξεις πολύ πιο βαθιά, να σκάψεις με υπομονή και αφοσίωση, για να τα ανακαλύψεις. Ευτυχώς όμως υπάρχουν ακόμη, και η ευαισθησία των ανθρώπων είναι η ίδια, όταν τα ανταμώνουν. Γιατί το πνεύμα μένει ίδια στο πέρασμα του χρόνου, μπορεί όλα να αλλάζουν, αλλά το πνεύμα πάντα θα διψάει για τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια. Οσο ανυποψίαστο και να είναι, μπροστά στην ομορφιά και την ποίηση θα υποκλιθεί, γι'αυτό είναι τόσο μάταιες και μακρυά από την αλήθεια κάτι απόψεις περί δήθεν ελιτίστικης τέχνης και τα λοιπά, και τα λοιπά... Μπλα, μπλα, μπλα.
Στην πραγματικότητα, αυτός που μένει ασυγκίνητος από την ομορφιά και την αλήθεια της Τέχνης (η οποία συγχωρεί τα πάντα, ακόμη και τις πιο φρικτές αδυναμίες του είδους μας, γι'αυτό είναι πρωτίστως ανθρώπινη, βάλσαμο για τον πόνο της ύπαρξης), είναι αυτός που δεν είναι έτοιμος να αφεθεί στην αλήθεια, όχι αυτός που δεν διαθέτει αρκετές γνώσεις ώστε να την αναλύσει. Το "Πέρα στο Θολό Ποτάμι", για παράδειγμα, από το Μεγάλο Ερωτικό του Χατζιδάκι, σε μαγεύει, χωρίς να είναι απαραίτητο να ξέρεις το έργο του Γκάτσου, ή να έχεις διαβάσει το "Περλιμπλίν και Μπελίσα"... Γιατί είναι αληθινό και υπέροχο. Είναι ωραίο, άρα πλήρες. Οπως ολόκληρο το ουσιαστικό έργο του Χατζιδάκι.

Και δεν είναι τυχαίο που ο Χατζιδάκις ήταν η αιτία που η Λιλιπούπολη παρέμεινε στον αέρα, και "ας μην άρεσε" στην αρχή. Γιατί έτσι κι αυτός, όπως και η Λιλιπούπολη, θα εξακολουθήσουν να εμπνέουν, γιατί προσφέρουν απλόχερα το όνειρο και παράλληλα ανοίγουν τους ορίζοντες της σκέψης προς το άπειρο. Και αν ακούγεται μπανάλ και ρομαντικό αυτό, δεν πειράζει. Εκεί που γυρίζω από συναυλία σε συναυλία, κοιτάζω γύρω μου και παρατηρώ. Βλέπω τα μάτια των νέων παιδιών, όταν έρχονται σε επαφή με τη σπουδαία rock του παρελθόντος, ή ανακαλύπτουν τα διαμάντια του σημερινού rock, πως φωτίζονται τα πρόσωπά τους, πως γεμίζουν πυρετό τα μάτια τους, πως ερωτεύονται την καλή μουσική. Αρκεί να τους δωθεί η ευκαιρία να την ακούσουν! Ε, αυτά τα παιδιά γνωρίζουν σχεδόν όλα το Χατζιδάκι ή είναι μαθηματικώς αποδεδειγμένο ότι θα καταλήξουν κάποια στιγμή να τον μάθουν, είναι μονόδρομος.

Και το σημαντικότερο είναι αυτό. Δεν θα τον ακούσουν γιατί είναι το ιερό τοτέμ της ελληνικής μουσικής ιστορίας, ποιος νιάζεται πια για τέτοια πράγματα, τον 21ο αιώνα; Θα τον ψάξουν, γιατί με το πρώτο άκουσμα θα τους αιχμαλωτίσει. Kαι αν ακούσουν τη Λιλιπούπολη σήμερα, θα ερωτευτούν τους ήρωές της και θα ταξιδέψουν στα φαντασιακά της τοπία, και θα αντιληφθούν τους παραλληλισμούς με την επικαιρότητα... Και μην μου πει κανείς "όχι όλοι"! Ε, ποτέ δεν ήταν όλοι, ήταν τότε όλοι; Την ποίηση και τη σπουδαία Τέχνη την προστατεύεις και την προτείνεις, δεν την επιβάλεις. Το σημαντικό είναι να έχει όποιος το επιθυμεί πρόσβαση σε αυτή. Και ας μην την εκτιμήσει. Αλλά να υπάρχει εκεί έξω.

Γι'αυτούς τους λόγους, το Τρίτο Πρόγραμμα, για να επιστρέψουμε στο χθεσινό post, πρέπει να παραμείνει ζωντανό και όχι φάντασμα του εαυτού του. Για να υπάρχει εκεί έξω και το όμορφο και το σπουδαίο. Και ας μην πουλάει.

Με νοσταλγία για το παρελθόν που δεν το ζήσαμε "όταν συνέβαινε" και με τσαμπουκά για το μέλλον στο οποίο πρέπει να συνεχίσουμε να ελπίζουμε

Το χρυσαλιφούρφουρο...

Παρ Σεπ 29, 02:56:40 πμ  
blade runner said...

@onlycurious

Το σχόλιό σου στις 8 και κάτι νωρίτερα σήμερα, προς τον yellow raven, με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη. Θέλει προσωπικό ψάξιμο... Οσο καλή εκκίνηση και να πετύχεις, η συνέχεια εξαρτάται από σένα.

@lefteris

of course the king is dead, φίλε Λευτέρη, καλά τα λες. Αντε, να δούμε τώρα πόσα απίδια πιάνει ο σάκος, χωρίς την έξωθεν συνδρομή (αλλά και άλλοθι). Προσωπικό ταξίδι είναι αυτό.

@εργοτελίνα

τι θα κάναμε χωρίς τον sherlock holmes της παρέας, που μας εφοδιάζει συνεχώς με όλα τα απαραίτητα links; Ακούραστη και καίρια, όπως πάντα! Χαιρετίσματα!

@mickey
εύγε που αναφέρθηκες στο post της composition doll, με αφορμή το σημερινό post του Δον Γάτου, το διάβασα ξανά μόλις σήμερα το πρωί!

Δημήτρη, αν διαβάσεις (αλλιώς δεν θα σου το πω ότι το έγραψα, αλλά αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλα τα παιδιά που ονειρεύονταν δίπλα στα ραδιοφωνάκια τους:
"Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης
βγαίνει ένα λουλουδάκι
που το λεν Χρυσαλιφούρφουρο
και μοιάζει με χρυσό τριανταφυλλάκι.
Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
φύσα το την Άνοιξη να φέρεις.
Κι αν πετάξει σα φτερό και πούπουλο,
κάποιος σ’ αγαπάει και δεν το ξέρεις.
Χρυσαφένια φλουράκια κρέμονται
κάτω από τα πέταλά του.
Και στου Ζέφυρου το παιχνίδισμα
σαν να κουδουνίζει κάπου κάπου.
Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
που κρατάς την Άνοιξη στο χέρι
Κι αχ! Αν γίνει σκόνη και χρυσόσκονη,
κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει."

Παρ Σεπ 29, 03:20:45 πμ  
blade runner said...

Μπιξ-Μπιξ μου, που είσαι;;;

Καληνύχτα σε όλους και όνειρα γλυκά και πλουμιστά, all the way to the lililand...

Παρ Σεπ 29, 03:25:20 πμ  
atlanticsurfer said...

Πανασχημη
Δεν μου καλοκαωθεται να βλεπω ανδρες να τους σερνουν οι αναμνήσεις. Είναι girly γειτονισσα...

Παρ Σεπ 29, 03:28:06 πμ  
Πανάσχημη said...

Atlanticsurfer
Εαν ενας ανδρας είναι girly εχει υποθετω θηλυκες ιδιότητες. η μαλλον προσόντα. Π.Χ. Ειναι πιο ευαίσθητος, είναι πιο εξυπνος,ειναι πιο υγιής, είναι πιο μορφωμένος. Η συγκριση γίνεται βέβαια με τον μέσο όρο του πληθυσμου. Εδω γείτονα θα πρόσεξες ότι υπάρχει πια ενα gender gap στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Σε πολλά πανεπιστήμια βλεπουμε ως και 2/3 των φοιτητων να είναι γυναίκες.Στα λύκεια βλέπουμε 2/3 των αποφοίτων να είναι κορίτσια (πολλά αγόρια κόβονται)

Οπότε ας ανακεφαλαιώσουμε:Girly σημαίνει να ξέρεις τι ευθύνες εχεις, να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου, να ξέρεις πότε να μιλάς και πότε να σιωπάς, να γνωρίζεις πότε να πλησιάσεις και ποτε να απομακρυνθεις, να βλέπεις γκρίζες περιοχές, και να είσαι άριστος διπλωμάτης.
Με άλλα λόγια above average. Way above average

Παρ Σεπ 29, 03:39:07 πμ  
somebody said...

Δεν ξέρω ακόμα τι είναι. Πάντως δίνοντας lilipoupoli στο emule μου έφερε ως πιο καλό αποτέλεσμα το "lilipoupoli - 20 Epeidodia.rar".
Το κατεβάζω!

Παρ Σεπ 29, 04:21:12 πμ  
Lefteris Kritikakis said...

"Ή ποίηση πού ανθίζει στη Λιλιπούπολη είναι από τα πιο δροσερά, τα πιο όμορφα πράγματα πού έχουν συμβεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια."

Κι εγώ στην Οκλαχόμα, μέσα στο δάσος, άρχισα να βλέπω Χάρυ Πότερ και Lord of the Rings και τέτοια. Τέρμα στις ταινίες "πραγματικότητας" (που είναι γεμάτες ψέματα) και ζήτω οι ταινίες φαντασίας (που είναι καθαρές).

===============================
"Εαν ενας ανδρας είναι girly εχει υποθετω θηλυκες ιδιότητες. η μαλλον προσόντα. Π.Χ. Ειναι πιο ευαίσθητος, είναι πιο εξυπνος,ειναι πιο υγιής, είναι πιο μορφωμένος."

Με όλο το σεβασμό, αυτά είναι Αμερικάνικες βλακωδέστατες θεωρήσεις. Ο πραγματικός άνδρας είναι ευαίσθητος (από κει πηγάζει ο ηρωισμός του και η τέχνη του), υγιής (οι αληθινοί άντρες αρέσκονται στο οξυγόνο, όχι στον καπνό) και μορφωμένοι (διότι οι πραγματικοί άντρες είχαν πάντα περιέργεια και δημιουργικότητα).

Το Αμερικάνικο στερεότυπο του "χαζού αλλά πραγματικού άντρα, σαν ένας καλός και αγαθός σκύλος" είναι μαλακία των εγκληματικών τηλεοπτικών σειρών ("Everybody loves Raymond") στις οποίες οι γυναίκες είναι εκνευριστικές και άχαρες (αλλά έξυπνες και μορφωμένες) και οι άντρες είναι δουλοπρεπείς, ψεύτες και ανόητοι. Περί παιδείας και τηλεοπτικής καλλιέργειας, από ηλίθιους αλλά πλούσιος (άντρες κυρίως) συγγραφείς.

Δεν το περίμενα ότι και στην Ελλάδα θα μεταδιδόταν τέτοιες βλακείες. Μπορεί οι περισσότεροι Αμερικανοί άνδρες να καταστρέφονται σε μόνιμη αφασία από τις μανάδες τους κι από τις ball-baster λεσβίες που τους ευνουχίζουν σώμα και πνεύμα από μικρή ηλικία και να καταντούν ανεύθυνοι, πεζοί και μονότονοι, με φαντασία μηδέν κλπ, (γι' αυτό και οι Ευρωπαίοι άνδρες δεν έχουν ανταγωνισμό στις ΗΠΑ), αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι κι όλοι έτσι. Ή, να το πω κι αλλιώς, if you want to see how many gentlemen are in one place, count the number of ladies.
Ή μπας κι είσαι κι εσύ οπαδός της θεώρησης ότι οι γυναίκες είναι όλες υπεύθυνες... χα χα... δεν γνώρισα ούτε μία γυναίκα που να μην παραδεχτεί η ίδια ότι σε σχέση με μένα, ήταν απλά ένα παιδάκι όλη της τη ζωή που φλυαρούσε παιδιάστικες μαλακίες περί υπευθυνότητας σε καφετέριες, μεταξύ τυριού και αχλαδιού.

Οι ποιότητες που αναφέρεις για μένα είναι κυρίως αντρικές και μέχρι τώρα, οποιαδήποτε γυναίκα έχω βρεθεί μαζί της, σε γάμο ή όχι, αναγνώρισε και δημόσια μερικές φορές ότι δεν μπορούσε να με ανταγωνιστεί σ' αυτά. Ούτε καν σε ρομαντισμό, ποίηση, ευαισθησία, consideration and thoughtfulness και δε συμμαζεύεται. Γυναίκες που νομίζανε ότι ήταν όλα αυτά, έβγαλαν το καπέλο τους στον master.
Αλλά για να τα ' χεις όλ' αυτά, πρέπει να γυρνάς την πλάτη στο Political corectness και στην Oprah.

Κι αυτά τα λέω για να ισορροπήσω λίγο τη ζυγαριά στη μέση. Έχω σιχαθεί αυτά τα στερεότυπα μιας κουλτούρας που έχει μετατρέψει τους άντρες σε κακομοίρηδες (και μετά, εσείς οι ίδιες οι γυναίκες που τους καταστρέψατε αναρωτιέστε γιατί δεν μπορείτε να βρείτε έναν μη κατεστραμένο) και που με έχει κάνει να ντρέπομαι που εκπροσωπούμαι από όλους αυτούς (αλλά από την άλλη, δεν έχω κι ανταγωνισμό, οπότε...).

"Με άλλα λόγια above average. Way above average"
Are you a man-hater by any chance?

Παρ Σεπ 29, 04:58:51 πμ  
Lefteris Kritikakis said...

Αλλά τώρα που το σκέφτομαι, θαρρώ πως ζεις στη Νέα Υόρκη, ε; No wonder... είτε τους Ελληνοαμερικάνους πιάσεις ("μαμά, μαμά, που είναι το μαμά μου να μου σιδερώσει το κάλτσες μου"), είτε τους Αμερικάνους ("My therapist, my prozak, I lost my tickets to the brοadway show and my life is over")... καταλαβαίνω και λυπάμαι ειλικρινά. You have my sympathy... είναι κοινωνία στερεοτύπων, "στυλ", όχι δημιουργών αλλά θεατών και καταναλωτών κυρίως... και ρουτίνας.
Εγώ σας το λέω ότι η περιπέτεια είναι έξω στον ανοικτό δρόμο και κόσμο, στην επαρχία όπου υπάρχουν άνθρωποι αυθεντικοί (κι όχι καρικατούρες του Seinfeld), αλλά εσείς θέλετε να πιστεύετε ότι η περιπέτεια είναι η ανακάλυψη ενός καινούργιου ethnic restaurant που σερβίρει αιθιοπικό σουβλάκι...

Καλά το είπε ένας γνωστός μου από Κρήτη εδώ σε έναν Αμερικανό στο Σικάγο: "η ζωή σου όλη είναι μια βδομάδα από τη δική μου".

Κι έτσι είναι γενικά στις μεγάλες πόλεις, which suck the life out of you και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παραπάνω πια... ρουτίνα... και γίνεται όλη σου η ζωή τέτοια που να μπορεί να περιγραφεί σε δυο παραγράφους...

Άκου "girly qualities". Τι μαλακίες είναι αυτές. What's the matter with you guys...

Παρ Σεπ 29, 05:10:58 πμ  
Lefteris Kritikakis said...

Η υπευθυνότητα των γυναικών (όχι όλων):
α) Αυτές που βλέπω συνεχώς στις ουρές των ξενοδοχείων (σε γκρουπ των τριών συνήθως) να βγάζουν τις βέρες από τα δάκτυλα for a good time in town, έχοντας αφήσει το σύζυγο με τα βρέφη σπίτι.
β) Αυτές που έχουν σύζυγο που σκοτώνεται στη δουλειά να παρέχει τα πάντα σ' αυτές και τα παιδιά (πολλές φορές από άλλους γάμους) κι αυτές να κάθονται στις καφετέριες με μπλαζέ ύφος να σχολιάζουν "τι γουρούνια που είναι οι άντρες" κλπ κλπ.
γ) Αυτές που νομίζουν ότι είναι εκ των προτέρων αμαρτία να είναι κανείς άντρας, διότι αυτό τον κάνει αυτομάτως και βάρβαρο κι αμόρφωτο (τα βραβεία νόμπελ ως γνωστόν τα έχουν gays και ο Μότσαρτ δεν ήταν άντρας).
δ) Αυτές που πιστεύουν ότι είναι εντάξει για μια γυναίκα να είναι άπιστη (γιατί έχει "συναισθηματικές ανάγκες), ενώ εάν το κάνει ο άντρας είναι γουρούνι (γιατί δεν έχει ανάγκες, είναι απλώς ένας βάρβαρος κηνυγός... οι δε γυναίκες που πάνε με παντρεμένους άντρες, δεν είναι ανήθικες, είναι απλά θύματα).

Οι μπαρούφες βέβαια αυτές (και εκατοντάδες άλλες) είναι γνωστές από τους άντρες που αποφεύγουν αυτού του είδους τις γυναίκες όπως ο διάολος το λιβάνι. Στο τέλος, καταντάνε μόνες και πικραμένες (με την έννοια του bittered) και βρίζουν όλους τους άντρες γιατί κανένας δεν ανέχτηκε τον κακόπιστο χαρακτήρα τους.

Θα το ξαναπώ: if you want to find the number of gentlemen, count the ladies... it's the same number.

Ή όπως μου είχε έρθει μια φορά: Εν καιρώ πολέμου, η ντροπή αξίζει στους άντρες... ενώ εν καιρώ ειρήνης...

(και δεν την έχω πατήσει ακόμα από καμία... γιατί η ζωή μου ήταν πάντα δημόσια γνωστή και ποτέ ιδιωτική... αλλά μάλλον μιλάω εκ μέρους αυτών των πραγματικών ανδρών που δεν έχουν καιρό να προσέξουν τον εαυτό τους, γιατί φροντίζουν γυναικόπαιδα, κι έτσι δεν είναι ιδιαίτερα ελκυστικοί για να θαυμάζονται από τις... "απελευθερωμένες"... τρομάρα τους).

Βγήκα αγρίως από το θέμα και συγγνώμη, αλλά είναι φοβερά σχετικό και επίκαιρο (και βάρβαρα προκλητικό), όταν η ευαισθησία, η καλλιέργεια, η ποίηση, η υπευθυνότητα, αποκαλούνται "girly qualities" και μάλιστα αποκλειστικά. (και ειδικά στην Αμερική, όπου οι μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών ζει για τα cheap thrills Las Vegas style κι ας το μαλάκα πίσω να πληρώνει τους λογαριασμούς και να κουρεύεται...).

(πρόσφατη ιστορία που ζω από κοντά; αρραβωνιασμένη "ευαίσθητη" γυναίκα, που κερατώνει τον αρραβωνιαστικό της (ο οποίος της πληρώνει τα πάντα γιατί είναι άνεργη για χρόνια χωρίς δικαιολογία) με παντρεμένο άντρα (υποστηρίζοντας ότι η γυναίκα του είναι χοντρή κι αυτός αξίζει περισσότερα) και είναι κι αυτή της άποψης ότι οι άντρες είναι γουρούνια και οι γυναίκες είναι που έχουν τα καλά προσόντα... α, να μην ξεχάσω ότι ο παντρεμένος έχει 10πλάσιο χρήμα από τον αρραβωνιάρη... άντε τώρα να πεταχτεί κι ο Mickey να μου πει "έλα ρε Κρητικάκη τι αγχώνεσαι με τέτοια, έχουν κι οι πουτάνες ψυχή".

Γεια σου Mickey με το Κολοράντο σου.

Καληνύχτα

Λευτέρης

Παρ Σεπ 29, 05:44:27 πμ  
Human Cannonball said...

@lefteris kritiakis:
Κι εγώ στην Οκλαχόμα, μέσα στο δάσος, άρχισα να βλέπω Χάρυ Πότερ και Lord of the Rings και τέτοια. Τέρμα στις ταινίες "πραγματικότητας" (που είναι γεμάτες ψέματα) και ζήτω οι ταινίες φαντασίας (που είναι καθαρές).

Θα σου προτεινα και ενα-δυο συγγραφεις για να μεινεις σε αυτο το πνευμα: Arthur Machen (ειδικα το Hill of Dreams-θα το βρεις online ολοκληρο αν ψαξεις στο google) και Lord Dunsany (ο,τι βρεις ειναι πανεμορφο).

Παρ Σεπ 29, 07:48:38 πμ  
aphrodite said...

Kαλημέρα... Λιλιπούπληκτοι!

Αφιερωμένο σε σένα χρυσαλιφούρφουρο...
;)))


Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης
βγαίνει ένα λουλουδάκι
που το λεν Χρυσαλιφούρφουρο
και μοιάζει με χρυσό τριανταφυλλάκι...

Φύσα, φύσα το Χρυσαλιφούρφουρο,
που κρατάς την Άνοιξη στο χέρι
Κι αχ! Αν γίνει σκόνη και χρυσόσκονη,
κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει.

**************

Και σε όλους μας, να ξημερώσει, να τσουλήσει γλυκά η μέρα, σαν κρέμα σαντιγύ... (γιαμ!)


Περνά-περνά η ώρα κυλά πάνω στη γη,
κυλά-κυλά η ώρα σαν κρέμα σαντιγί
κι ο ήλιος ανατέλει ξανά πάνω στα κίτρινα βουνά,
τρέχει παγωτό λεμόνι, ξημερώνει.

Περνά-περνά η ώρα κυλά πάνω στη γη,
κυλά-κυλά η ώρα σαν κρέμα σαντιγί
κι ο ήλιος βασιλεύει ξανά, πέφτει στα κόκκινα βουνά,
μαρμελάδα από κυδώνι και νυχτώνει.

Περνά-περνά η ώρα κυλά πάνω στη γη,
κυλά-κυλά η ώρα σαν κρέμα σαντιγί.

**************

(λέω να μοιράσουμε ρόλους και να γράψουμε μπλογκο-θεατρικό, ορίστε ακροαματικότητα εγγυημένη ο 666-Don FM!!!!

Αϊντε, Παρασκευούλα σε μια ροζ βαρκούλα, έρχεται Σ/Κ!!!!
:)

YΓ- Blade, Μίκυ & Lefteris, τι πίνετε βραδυάτικα, θέλουμε κι εμείς με τον Αζραελ!
;)

Παρ Σεπ 29, 07:49:26 πμ  
Dion.M. said...

Καλημέρα,

100!

Παρ Σεπ 29, 08:37:46 πμ  
Yellow_Raven said...

@el greco
Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την πρόταση.
Καλημέρα σε όλους! Καλημέρα Γάτε!

Παρ Σεπ 29, 08:38:29 πμ  
philosoph21 said...

Dear ND και λοιποί Λιλιπουποπιόφιλοι, Καλημέρα!

Ποιά θέση άραγε. σκφτόμουνα χυες βράδυ, θα καταλάμβανε άραγε η Λιλιπούπολη στη φετεινή κατάταξη παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας του γνωστού Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ ("Global Competitiveness Index", the World Economic Forum (WEF)";

Η πρόσφατα επισκεφθείσα από εσάς Δανία είναι στην Νο. 4. "Παρεούλα" με τις άλλες χώρες του "Σκανδιναβικού Μοντέλου", Φινλανδία (στο Νο. 2) και της Σουηδίας (στο Νο. 3)!!

Lefteris, οι ΗΠΑ έπεσαν από το Νο. 1 πέρσι στο Νο. 6 φέτος!!!! Πως το εξηγείς;

Αγγλοσαξωνόφιλοι, η Βρετανία είναι μόλις στο Νο. 10 (9 πέρσι). Τι συμβαίνει με την φίλτατη μας Βρετανία;

Τι γίνεται λοιπόν;

TO WEF δείχνει να "επιβραβεύει" με τις αξιολογήσεις ανταγωνιστικότητας του το Scandic/Nordic μοντέλο και δεν "εντυπωσιάζεται" από τα "μοντέλα" της Βρετανίας και (πλέον) των ΗΠΑ;

Α, ναι, Νο. 1 φέτος η .... Ελβετία!!!!

Ω τέμπορα, ω μοντέλα, ω ανταγωνιστικότητες!!!

Κακό πράγμα η υπερβολική νηστεία των μοντέλων, είπαν στην Μαδρίτη οι οργανωτές κολλεηιόν μόδας και απέκλεισαν τις "υπερ-λεπτές"!

Κάτι τρέχει την Παγκοσμιούπολη! Που' σαι Λιλιπούπολη;

Παρ Σεπ 29, 09:24:02 πμ  
Nikos Dimou said...

Καλημέρα

Προσπαθώντας να πιάσω τον Ντον ο οποίος το έσκασε, ξαναστραμπούληξα το πόδι μου...

(Αλλά τον έπιασα με πλονζόν που θα ζήλευε ο Νικοπολίδης)

Η Λιλιπούπολη στα χρόνια της ήταν Νο 1 σε ανταγωνιστικότητα (δηλαδή ακροαματικότητα).

Κανένα σχόλιο για την θέση 47 της Ελλάδας;

(Εκεί- εκεί! στην Τρίτη Εθνική!)

Παρ Σεπ 29, 09:32:46 πμ  
philosoph21 said...

@ ND

"Κανένα σχόλιο για την θέση 47 της Ελλάδας;"

Όχι, κανένα. Δεν μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάσω τη φετεινή θέση (ή ....να τη συγκρίνω με άλλων χρόνων).

Νο. 5 η Σιγκαπούρη! Χωρίς σχόλιο.

Για τα "υπερ-λεπτά" μοντέλα, έχετε εσείς σχόλιο;

Για την πρωτιά της Ελβετίας;

Παρ Σεπ 29, 09:39:25 πμ  
philosoph21 said...

This post has been removed by the author.

Παρ Σεπ 29, 09:47:55 πμ  
Nikos Dimou said...

Δεν υπάρχει περιθώριο σχολίων οι διαφορές στην κορυφή είναι μικρές και οι πρώτες χώρες συνήθως αλλάζουν θέσεις - το θέμα είναι πως ανεβαίνει καμία δεκαριά θέσεις, αν μπορείς
(πού ήταν η Ιρλανδία και η Ισλανδία παλιότερα...)

Παρ Σεπ 29, 09:48:35 πμ  
Stavros P (isisdoros) said...

Καλημέρα.
Πρωϊνοί πρωϊνοί βλέπω.
Άραγε κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να γίνει στις μέρες μας;Όχι remake κάτι εντελώς καινούργιο, κάτι για το οποίο τα σημερινά παιδιά μετά από 30 χρόνια σε ένα μελλοντικό δίκτυο θα συζητούν με τόσο πάθος και συγκίνηση. Ή μήπως υπάρχει και δεν το έχουμε αντιληφθεί; Πόσοι άραγε από τους τότε "ενήλικες" είχαν καταλάβει τι γίνεται; Εγώ τότε δυστυχώς ήμουν στην εφηβεία και τα ενφιαφέροντα ήταν άλλα, αλλά και να ήθελα το Τρίτο δεν είχε αναμεταδότη στη περιοχή. Τα τραγούδια φυσικά τα έχω ακούσει πολλές φορές από τον δίσκο αλλά έχασα όλη τη μαγεία του παραμυθιού.

Παρ Σεπ 29, 09:49:12 πμ  
proinos said...

@ blade runner 2.56πμ

Υποκλίνομαι...

@ el greco 2.11πμ
Ευχαριστούμε όλοι, μετα τον yellow raven, για την υπενθύμιση του βιβλίου "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι", Ικαρος.

Καλημέρα Λιλιπούπολη!

Παρ Σεπ 29, 09:52:18 πμ  
philosoph21 said...

@ ND

Δεν διαφωνώ.

Αλλά για να παραμείνω (έστω και έμμεσα) σε θεματολογία σχετική με αυτό και τα 2 άλλα τελευταία ποστ σας, η Φινλανδία, και Eurovision πήρε φέτος και χεβυμεταλάδες έχει (π.χ. Nightwish), και Νο. 2 στο WEF, και στα μαθηματικά και επιστήμες σκίζει. Και ΟΑ οργάνωσε πριν 50 περίπου χρόνια. Και ας μην έχει σουπερλήγκα στο φουτμπωλ ούτε "παίζει" διεθνώς στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ! Κλασσική ακούει όμως.

Που να είναι άραγε το "φαινόμενο" Ιρλανδία; Enya έχει πάντως (και Λόγκαν)! Η Enya είναι "ποιοτική" ή "εμπορική"; Μάλλον ... και τα δύο!!

Μήπως το γενικό θέμα (που απασχολεί τα 3 τελευταία ποστ) είναι θέμα media planning, media buying (& selling) ... "shopping"; You know what I mean, I am sure.

Παρ Σεπ 29, 09:54:20 πμ  
andy dufresne said...

Ήμουν 7-8 χρονών.
Η ημέρα ξεκινούσε στη Λιλιπούπολη, την οποία, ως παιδί, αγάπησα για λάθος λόγους, όπως είπε ο ΝΔ.

Απ' όσο θυμάμαι και καταλαβαίνω, η Λιλιπούπολη δεν ήταν έργο για παιδιά, αλλά μόνο για μεγάλα παιδιά.

Την αγάπησα κυρίως γιατί την αγαπούσε η μάνα μου.
Έτρεχε κάθε πρωί να μη χάσει την αρχή, ήταν η ιεροτελεστία που συνόδευε το πρωινό μας.

Ήταν τόσο "θρησκευτική" η προσήλωσή της που με καθήλωνε.

Θυμάμαι τη γοητεία της ατμόσφαιρας, τις ζωντανές φωνές και τα υπέροχα τραγούδια.

Τις φωνές δεν τις έχασα, διότι αργότερα παρακολουθούσαμε όλες τις θεατρικές παραστάσεις του Ελεύθερου Θεάτρου (Ελεύθερη Σκηνή κλπ).

Πάντως, για να είμαι ειλικρινής, δεν θυμάμαι ούτε διαλόγους, ούτε καν το σενάριο, παρά μόνο την ατμόσφαιρα.

Αργότερα, έφηβος, ερωτεύτηκα την Μαριανίνα Κριεζή (δεν την συνάντησα ποτέ) - τέτοια γυναίκα ήθελα να παντρευτώ.

Μαζί με τη Φλέρυ Νταντωνάκη ήταν το γυναικείο πρόσωπο του Χατζιδακικού μου κόσμου.

Η διακριτικότητα, η σεμνότητα, η γοητεία χωρίς έπαρση με συνεπήραν.

Τώρα, ειδικά το δεύτερο μέρος του ΝΔ, με κάνει να συνειδητοποιήσω την καλλιτεχνική αξία: Όταν αρχίζεις να βλέπεις τα πρόσωπα της καθημερινότητας σαν τους ήρωες του έργου!

Δεν το 'ζησα με τη Λιλιπούπολη, αλλά το ζω με τα πρόσωπα του Αρκά.

Η ζωή μου έχει πολλούς Κόκκορες, μια Θέκλα, δύο αγαπημένες Λουκρητίες, ένα Καστράτο, μια Γιαγιά, πολλά Γουρούνια, ένα κυνικό περιστέρι, ένα καλό λύκο, ένα ποντίκι κι ένα μάγειρα.

Εγώ (συνήθως) είμαι ο Ισοβίτης...

Καλή σας ημέρα.

Παρ Σεπ 29, 09:54:24 πμ  
philosoph21 said...

@ Lefteris

"Κι έτσι είναι γενικά στις μεγάλες πόλεις, which suck the life out of you και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα παραπάνω πια... ρουτίνα... και γίνεται όλη σου η ζωή τέτοια που να μπορεί να περιγραφεί σε δυο παραγράφους..."

Δεν ξέρω πόσο εντός θέματος του ποστ του ΝΔ είμαστε, αλλά dear Lefteris, OK, you found happyness in a small US midwest town, αλλά "don't knock" τη ζωή στις μεγάλες πόλεις (ΝΥ, Αθήνα, Λονδίνο, κτλ). Έχουν και αυτές τα ατού τους, δεν είναι "ρουτίνα" για όσους ξέρουν την τέχνη ή τεχνική του πως να ζεις σε μεγάλες πόλεις. Η ρουτίνα δεν είναι "προνόμιο" των μεγάλων πόλεων. Και οι μικρές και τα χωριά έχουν "plenty" ρουτίνα και συχνότατα "κλειστές" κοινωνίες και "προύχοντες" στις οποίες ή "υποκλίνεσαι" ή σε πνίγουν!!! Ας είναι στερεοποιούμε, λοιπόν, ως ανωτέρω έπραξες, φίλτατε και συμπαθέστατε (καθόλα) Λεφτέρη (βλ. π.χ. "The Village" του Μ. Night και "Dogville").

Παρ Σεπ 29, 10:15:36 πμ  
gravoura said...

Καλημέρα σας,
Γράφω κάτω από τους ήχους της Λιλιπούπολης που έρχονται σα χάδι στο αυτί μου. Φέρνουν μνήμες ξεχασμένες. Ο γιος μου να παίζει στο πάτωμα κι εγώ να μπαινοβγαίνω στο δωμάτιο. ΄Ηρεμος να κουνάει το κεφαλάκι του ανάλογα με τη μουσική. Θυμάμαι στο χορό των μπιζελιών σηκωνότανε και άρχιζε να χορεύει τραβώντας με από το χέρι να τον συνοδέψω. Τί εικόνες ΝΔ μου έφερες!
΄Ολη μέρα θα ακούω τους δύο μεγάλους δίσκους της Λιλιπούπολης. Θα χορεύω, θα πάω βαρκάδα κάτω από τη μεγάλη φεγγαράδα στο Πόρτο Λίλι, θα ταξιδέψω ξανά στο κόσμο της Λιλιπούπολης. Ας μην πούμε ΑΝΤΙΟ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ, αλλά ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ.
Ευχαριστώ ΝΔ για το ταξίδι.

Παρ Σεπ 29, 10:30:56 πμ  
zoferos mesaionas said...

Μια που αναφέραμε το βιβλίο του Μάνου Χατζιδάκι "Ο καθρέφτης και το μαχαίρι" να μην ξεχάσουμε και το σχετικό με το θέμα μας βιβλίο του "Τα σχόλια του Τρίτου".

Περιλαμβάνει τα περιβόητα ραδιοφωνικά σχόλια την περίοδο που ήταν στο τρίτο πρόγραμμα. Τα περισσότερα από αυτά είχαν σαν αφορμή κάποια γεγονότα της τρέχουσας επικαιρότητας, όμως η γλώσσα και το ύφος τους είναι απαράμιλλα και γι αυτό έχουν διαχρονική αξία.

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο με τον Μ.Χ. στις πιό καλές στιγμές του. Νομίζω πως απευθύνεται σε "δυνατούς αναγνώστες".

Αλλά ας μας τα πει ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις "με τον δικό του τρόπο":

Σαν άρχισα τα «Σχόλια» στο Τρίτο το '78, δεν είχα αποσαφηνίσει μέσα μου ούτε το ύφος της γραφής τους, ούτε καλά-καλά τους στόχους μου. Γνώριζα βέβαια πως θάπρεπε να ξεκινήσω απ' την πραγματικότητα του τόπου μας, αλλά όχι με τον τρόπο της «βραδυνής» και «μεσημβρινής» παραδημοσιογραφίας -τρόπος και είδος γραφής που απεχθάνομαι από νέος και περιφρονώ.
Σχόλιο με σχόλιο λοιπόν σχημάτιζα τον τρόπο, τη γραφή και το επίπεδο μέσα απ' το οποίο έβλεπα τον νεοελλαδικό κόσμο μας και επικοινωνούσα ολοένα με ένα πλατύτερο κοινό ή καλλίτερα με ένα μεγαλύτερο κοινό, γιατί ποτέ είναι αλήθεια δεν υπήρξα κατάλληλος για το πλατύ κοινό. Φυσικά επικοινωνούσα με όλους, εκτός από τους παραδημοσιογράφους και τον αρμόδιο υφυπουργό -ανίκανους, για μια οποιαδήποτε επικοινωνία. Αυτοί όμως ενοχλήθηκαν πολύ σαν συνειδητοποίησαν το γεγονός ότι επιτυγχάνετο επικοινωνία χωρίς τη συμμετοχή τους, χωρίς τα δημοσιογραφικά ή τα πολιτικά οφέλη, έτσι κι η αντίδρασή τους ήταν άμεση -ενορχηστρωμένη λασπολογία, «αγανακτισμένοι ακροατές», μηνύσεις και ένας υφυπουργός πιεζόμενος από την Κοινή, κοινότατη Γνώμη. Το Τρίτο σταμάτησε τη λειτουργία του, σταμάτησαν και τα «Σχόλια». Για μιαν ακόμη φορά η ποιητική συνείδηση και η έκφρασή της καταδιώχθηκε και εξαναγκάστηκε στη σιωπή. Η έκδοση λοιπόν αυτών των «Σχολίων» ήταν επιβεβλημένη για να μην ξεχνάμε την αθλιότητα και τις οδυνηρές αλήθειες του καιρού μας και του τόπου μας.

Παρ Σεπ 29, 10:39:11 πμ  
Οθόνη said...

ΝΔ..
(Αλλά τον έπιασα με πλονζόν που θα ζήλευε ο Νικοπολίδης)

Αραγε γιατι δεν εκπαιδευουνται οι τερματοφυλακες ( και δηθεν θεματοφυλακες και γενικως οι δηθεν ) με γατες ?
Ετσι η πιθανοτητα να κανουν "εξοδους του Μεσολογγιου" οπως κανει ο Αντωνης καμμια φορα ( !!! ) μηπως θα μειωθει και ετσι διασωσουμε οτι διασωζεται ακομη ? ΑΚΟΥ 47η θεση ...Παντως με χαροποιει το γεγονος οτι στο Blog αυτο ο προπονητης και οι συναθλητες κανουμε μπλονζον και πιανουμε το γατο. Πρεπει να βαζω και τονους γμτ...Ωραιος ο τελευταιος μαυρος γατος.

Παρ Σεπ 29, 10:44:23 πμ  
gravoura said...

Ο Γιάννης Ιωάννου (www.ioannou-music.gr) θέτει το εξής ερώτημα:

Στις μέρες μας η τηλεόραση και η δισκογραφία, ξεχυλίζουν από χυδαιότητα, απομιμήσεις και την αισθητική του πανικού της εμπορικής επιτυχίας. Το μάρκετινγκ παλαιότερα ήταν άγνωστος όρος. Τώρα πια έχει μπει δυναμικά στη ζωή μας και καθορίζει την ποιότητα και το ήθος. Δηλαδή την έλλειψή τους. Είναι σωστό αυτό άραγε; ΄Η μήπως κάτι πρέπει να κάνουμε;

Παρ Σεπ 29, 11:04:32 πμ  
onlycurious said...

Καλημέρα σε όλους. Ευχαριστώ όσους αναφέρθηκαν στην χθεσινή μου συμβολή θετικά (yellow raven, El greco, Blade runner) ή αρνητικά (Λευτέρης Κρητικάκης).
" Α δι α φ ο ρ ώ για τη δόξα. Με φυλακίζει μες στα πλαίσια που καθορίζει εκείνη κι όχι εγώ.
Π ισ τ ε ύ ω στο τραγούδι που μας αποκαλύπτει και μας εκφράζει εκ βαθέων κι όχι σ'αυτό που κολακεύει τις επιπόλαιες και βιαίως αποκτηθείσες συνήθειές μας.
Π ε ρ ι φ ρ ο ν ώ αυτούς που ΔΕΝ πιστεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα 'επώνυμους' πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.
Έτσι κατάφερα να ολοκληρώσω την τραυματισμένη από την παιδική μου ηλικία προσωπικότητα καταλήγοντας να πουλώ "λαχεία στον ουρανό" και προκαλώντας τον σεβασμό των νεωτέρων μου μια και παρέμεινα ένας γνήσιος Έλληνας και Μεγάλος Ερωτικός."

Απόσπασμα από το Βιογραφικό σε πρώτο πρόσωπο του Μάνου Χατζιδάκη από το βιβλίο "Τα Σχόλια του Τρίτου" εκδόσεις Εξάντας 1980
ISBN 960-256-196-3

Στο βιβλίο περιλαμβάνεται και cd με την φωνή του Μάνου να πουλάει τα λαχεία του στον ουρανό. Προσωπική άποψη: Όλα κερδίζουν τον μεγάλο λαχνό: Αισθητική απόλαυση και πνευματική ανάταση!

Παρ Σεπ 29, 11:36:21 πμ  
account said...

Lefteris Kritikakis said...
Η υπευθυνότητα των γυναικών (όχι όλων):

Γιατί τέτοια ισοπέδωση; Υπάρχει και η άλλη πλευρά. Η κακές μου επιλογές τα έφεραν έτσι ώστε εγώ να πληρώνω για να τα έχει όλα, να με κερατώνει ενδεχομένως, να είμαι αμαρτωλή που είμαι γυναίκα, να εχει δικαίωμα να είναι άπιστος γιατί είναι άντρας. ΑΡΑ: Δεν φταίνει τα φύλα (εν προκειμένω οι γυναίκες) αλλά η κακή μας "οραση" που μας κάνει να μην βλέπουμε τους αναξιόπιστους χαρακτήρες. Και η ζωή δεν συγχωρεί ΤΙΠΟΤΑ.

Παρ Σεπ 29, 11:40:38 πμ  
onlycurious said...

Ζοφερός Μεσαίωνας

Διασταυρωθήκαμε, δεν πειράζει.

Παρ Σεπ 29, 11:41:42 πμ  
DrDrakator said...

Η Λ Ι Λ Ι Π Ο Υ Π Ο Λ Η Ζ Ε Ι !!!

Πρέπει όλοι οι οπαδοί της Λιλιπούπολης και των συναφών (Μίλα μου για μήλα, Τα μυστικά του κήπου κλπ..) να πάτε να δείτε την παράσταση "Παιγνιωδώς" στο Θέατρο "Εμπρός" στου Ψυρρή.
Δυστυχώς παίζεται μόνο μέχρι το Σάββατο (30/09/06), αλλά είναι το κάτι άλλο.
Όλοι οι συνθέτες, στιχουργοί, και δημιουργοί της Λιλιπούπολης (και όχι μόνο) έχουν παραχωρήσει τα δικαιώματα από τα τραγούδια και το υλικό και έχει γίνει μία καταπληκτική μουσικοθεατρική παράσταση με 15 άτομα επί σκηνής (ηθοποιόυς-μουσικούς-χορευτές-τραγουδιστές) και φιλικές συμμετοχές μέσω video και ηχογράφησης της Ελισάβετ Κωνσταντινίδου και της Σαββίνας Γιαννάτου.
Για λεπτομέρειες επισκεφθείτε το site της ομάδας στο : http://www.paigniodos.gr

Η Λ Ι Λ Ι Π Ο Υ Π Ο Λ Η Ζ Ε Ι !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Παρ Σεπ 29, 12:02:10 μμ  
harrygreco said...

Το ενδιαφερον συμπερασμα απο τα σχολια Γραικων Αμερικης ειναι οτι ενω ο καπιταλισμος τους εχει επηρεασει & εκφραζονται απολογητικα υπερ του,στα " εθνικα " θεματα εχουν παραμεινει στη κοσμοθεωρια του " ελληνισμου " & μιλανε για αρχαιους,Βαλκανια " πιθηκια" & αλλα ...προοδευτικα. Οσο για θεση Γραικιας σε καταταξεις,υπαρχει σαφης συσχετισμος μεταξυ IQ ( 18η ) & ατομικου εισοδηματος ( 20η ). Ειναι 37η στο ΑΕΠ λογω μεγεθους ( τωρα θα την ανεβασουν...οι π*υτανες ) & 47η στην ανταγωνιστικοτητα λογω...ποιοτητας κρατους. Κυριε υπουργε / γ*μω τα υπουργεια σας. Ολα τα μεγεθη ειναι Γ΄ κοσμικα.

Παρ Σεπ 29, 12:59:24 μμ  
paragrafos said...

This post has been removed by the author.

Παρ Σεπ 29, 01:17:00 μμ  
paragrafos said...

Αγαπημένε Νικόδημε,

Θα φάει ξύλο ο Ντον έτσι και πάθετε καμιά ζημιά πάλι!
Ακούς εκεί, πλονζον!!!
Φαίνεται πως η Λιλιπούπολη σας... παρέσυρε στις βουτιές που κάνουμε όλοι σαν παιδιά!!!
Περαστικά και πάλι!!!





Επί του θέματος: Τι απέγιναν οι εκπομπές τριών ετών της Λιλιπούπολης; Πόσες διασώθηκαν; (Δυστυχώς μόνον 74).

Πηγή: http://ta-nea.dolnet.gr/print_article.php?e=A&f=17470&m=P38&aa=3 ]



Με αγάπη

Παράγραφος

Παρ Σεπ 29, 01:18:19 μμ  
ihadafarminafrica said...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ Κε ΔΗΜΟΥ

ΚΑΘΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ. Για να μιλήσει σωστά όμως πρέπει να είναι εκτός εποχής.

ΕΛΛΑΤΕ ΤΩΡΑ ΣΤΟ 200+.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑς; ΤΙ ΕΧΕΙ ΠΡΟΥΠΑΡΞΕΙ;ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΜΑΣ;

ΔΙΕΘΝΩΣ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΣΤΡΟΦΗ. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 60 ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΔΟΝΙΣΜΟ ΤΗΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 70 ΗΡΘΕ Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 80 ΜΕ ΤΑ ''ΡΗΓΚΑΝΟΜΙΚΣ''. αυτή η δεκαετία δεν έχει τελειώσει ακόμα.

Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 90 ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΖΥΜΟ-ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΠΟΥ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΘΑ ΦΕΡΕΙ ΤΙΣ ΑΛΛΑΓΕΣ. ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΟΜΩΣ. ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΑΚΟΜΗ.

ΟΙ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΕΧΕΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΣΜΟ ΥΠΟΔΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΟΙΚΕΙΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ. Δεν έχει καταλάβει όμως το πόσο νέα είναι και ότι κανονικά θα πρέπει να μας πετάξει από τις καρέκλες μας σε χρόνο dt. Να μας κάνει να αισθανθούμε άσχημα με τους εαυτούς μας. Ότι είμαστε εκτός εποχής ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΠΟΧΗ ΟΜΩΣ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 80 ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΖΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ την ίδια εποχή. ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΜΙΑ ΚΙ ΕΞΩ.

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗς ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΔΟΜΗΝΤΑ ( ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗς ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 80) ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΕΥΚΟΛΟ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΥΨΗΛΗ ΤΕΧΝΗ.

ΤΩΡΑ , ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΧΕΙ ΤΑΛΕΝΤΟ ΝΑ ΠΙΕΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΕΧΝΗ. Να γράψει έστω μια λέξη ή έστω να χτίσει μια εικόνα; Η τέχνη έχει καταλήξει το μεγαλύτερο ανέκδοτο στον καιρό μας.

ΤΟ ΑΠΟΔΟΜΗΣΑΜΕ ΠΟΛΥ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΟΥΛΕΥΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΑΝ ΒΛΑΚΕς.

Γι' αυτό λοιπόν η καλύτερη συνταγή είναι: ''ΕΚΤΟΣ ΕΠΟΧΗς''. Σύγχρονος όμως.

Παρ Σεπ 29, 01:39:11 μμ  
Nikos Dimou said...

Ένα σχόλιο με e-mail από την Αγγελική:

Είμαι Ελληνογερμανίδα, με λένε Αγγελική και είμαι 35 χρονών.. Μεγάλωσα στην Σαουδική Αραβία και έτσι ήμουν αρκετά αποκομμένη από πολλά πράγματα...
Ποτέ όμως από την Λιλιπούπολη. Θυμάμαι την θεία μου την ζωγράφο να μας στέλνει ταχυδρομικά στην μέση της ερήμου μαγνητοφωνημένες κασέτες όταν ήμουν 6-7 χρονών. Με το χρυσαλιφούρφουρο με πέρνανε τα όνειρα. Πέρασε μέσα στην ψυχή μου και στην ζωή μου. Όσο και αν μεγάλωσα, όσο και αν ταξίδεψα πολύ, όλος ο κοσμος είναι σου λέω μια Λιλιπουπολή...

Κοιτάζω τους ανθρώπους γύρω μου... Μπροστά στα μάτια τους είναι - και δεν τη βλέπουν...Σε κάθε ροζ ηλιοβασίλεμα ή ανατολή, ανάμεσα στα σύννεφα ακούγεται η λατέρνα της Ρόζας, Ρόζας, Ροζαλίας, σε κάθε κατάρτι βάρκας ή ιστιοφόρου ανθίσει ένας φύστικος, οι φάροι λάμπουν με πυγολαμπίδες. Εχω ήδη γνωρίσει έναν φίλο σαν τον Μπιξ-μπιξ και τον καλώ έτσι, γιατι γνωρίζει και αυτός την Λιλιπουπολη. Κάθε φορά που φεύγω από την Σίφνο (οπου έρχομαι 22 χρόνια τώρα, και στην Παναγιά Πουλάτη βρίσκεται για μένα το Πόρτο Λίλι), τραγουδάω το Αντιο Λιλιπούπολη, αντίο, αντίο...Ξεπέρασα το διαζύγιο μου με τις εκπομπές της μέσα από τον Kosmos 93,6 και το "Ως πότε παπαγάλοι, θα ζούμε στα κλουβιά".

Όμως ο κόσμος δεν την βλέπει και ακόμη χειρότερα δεν ζει μέσα από το πρίσμα της...

Έγραψα αυτό το γράμμα μόνο και μόνο γιατί διάβασα το άρθρο σου για την Λιλιπούπολη, μου το έστειλε ένας φίλος με e-mail γιατί ξέρει πόσο την αγαπώ. Θέλω να σου πω πως χαίρομαι που είδες οτι όλος ο κόσμος είναι μια Λιλιπούπολη. Επιτέλους κυκλοφορείς και εσύ μέσα στα στενά μας, στις πλατείες μας και μας κάνεις παρέα. Μέσα σε όλη αυτή την ομορφιά, την αγάπη και συντροφικότητα. Οταν σκέφτομαι την Λιλιπούπολη, δεν είμαι πια μόνη...

Σε χαιρετώ με πολλή αγάπη και χαρά, και ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη.

Παρ Σεπ 29, 01:49:15 μμ  
ihadafarminafrica said...

harrygreco said:

Κυριε υπουργε / γ*μω τα υπουργεια σας. Ολα τα μεγεθη ειναι Γ΄ κοσμικα.

ΆΡΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΛΛΟΝ ΑΚΟΜΗ. ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ.

:)))))

Παρ Σεπ 29, 01:51:39 μμ  
Nikos Dimou said...

Κι άλλο ένα (κατοπινό) σχόλιο από την Αγγελική:

Διάβασα αρκετά από τα σχόλια για την Λιλιπούπολη και το ξέρω ότι η μεγαλύτερη γενιά την γνωρίζει και την έχει ζήσει, αλλά και πάλι πολύ λίγοι αναφέρονται στην Λ. σαν κάτι που τους άλλαξε την ζωή και τον τρόπο αντιμετώπησης της, σαν γέφυρα μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Ευτυχώς που την έχω μέσα μου, μου απαλύνει την σκληρή καθημερινή ζωή. Την βλέπω και την ζώ κάθε μέρα, κρυμμένη πίσω από μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες...Απλά δεν το λέω στον κόσμο γιατί με λένε τρελλή!!

Η Λ. όμως δεν είναι θέμα για αντιπαλλότητες, ή πως θα βγάλουμε τώρα το CD με όλες τις εκπομπές...Ή την έχεις ζήσει ή όχι... Το CD θα βοηθήσει να αναβληθούν οι αναμνήσεις μόνο. Και έγω θα τις ήθελα όλες και ειδικά αυτήν με τον Μπέμπαντα και το Ηλιακό Λεωφορείο γιατι δεν τις είχα ακούσει και νιώθω ότι έχω ένα κενό μέσα μου. Ξέρεις τι είναι να λατρεύεις την Λ. και να μην ξέρεις τον Μπέμπαντα που ΟΛΟΙ τον αγαπάνε??? Σαν να μην πρόλαβα να κάτσω σε καρέκλα στο "Γύρω γύρω όλοι στην μέση ο Μανώλης" νιώθω...

Πάντως χαίρομαι που υπάρχουν πολλοί που την αγαπάνε και πάντα θα μας χαρίζει ένα υπέροχο χαμόγελο στην καρδιά και μην μελαγχολήτε όταν την ακούτε, απολαύστε την!!!!!

Υ.Γ. Όταν βρίσκω έναν όμορφο τόπο στην Ελλάδα, πάντα τραγουδώ " Στα λαγκάδια της Λιλιπούπολης, βγαίνει ένα λουλουδάκι, που το λέν' χρυσαλιφούρφουρο και μοιάζει με μικρό τριναταφυλλάκι...". Σκεφτήτε πόσα χρυσαλιφούρφουρα υπάρχουν στον αέρα....

Με λιλιφιλία
Αγγελική

Για την αντιγραφή: Μπέμπαντας - ΟΥ! ΟΥ!

Παρ Σεπ 29, 01:53:54 μμ  
kolassas said...

Andy dufresne said: Ήμουν 7-8 χρονών….Έτρεχε κάθε πρωί να μη χάσει την αρχή, ήταν η ιεροτελεστία που συνόδευε το πρωινό μας…..
Μήπως δεν θυμάσαι καλά , η Λ μεταδιδόταν 9:30 το πρωί, άρα εσύ ήσουν σχολείο, με το πρωινό σου μήπως άκουγες την θεία Λένα ;

@ΝΔ .. Νικόδημε κρίμα, εάν το ήξερε ο Σόλιντ θα σε έβαζε στην Θέση του Νικοπολίδη και δεν θα τρώγαμε τσάμπα τα δύο γκολ με τους Ουκρανούς, εάν σου κάνει κόλπα ο Don να του πεις ότι θα φέρω τον σκύλο μου.

@Lefteri Kritikaki … Τώρα θα πρέπει να γράψεις ένα σεντόνι που να αποδεικνύεις ότι δεν είσαι κρυφομισογύνης!!!

Παρ Σεπ 29, 02:47:45 μμ  
aphrodite said...

(Τώρα εγώ φταίω που με το σχόλιο του ihafia 1.39, αισθάνομαι σαν τον κόκκορα που μόλις του είπε κάτι "για τη ζωή και το σύμπαν" το μες-τον-οίστρο γουρούνι?)

(τι πίνεις και δε μας δίνεις, εγώ γιατί τη βγάζω δλδ με μαγιονέζες και σαντιγές και γκαζόζες με λιβελούλες?)

(θα... χμ-ίσω...)
;)

Παρ Σεπ 29, 03:04:28 μμ  
Πανάσχημη said...

Προς Λευτερη
Σου απάντησα στο δικό σου αφιέρωμα, το "ΑΧ ΛΕΥΤΕΡΗ." Οχι εδώ.

Παρ Σεπ 29, 03:15:39 μμ  
πυροσβέστις said...

Ξέρεις Λευτέρη, υπάρχει ένα πρόβλημα. Αυτά όλα που γράφεις για την Αμερική, δεν περιέχουν την ιστορία ενός ανθρώπου που να γνώρισες εκεί και να κολλήσατε ως φίλοι. Ξέρεις Λευτέρη, αυτό δεν είναι ανθρώπινο.

Παρ Σεπ 29, 03:46:25 μμ  
Nikos Dimou said...

ihadafarminafrica said...
"ΚΑΘΕ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ. Για να μιλήσει σωστά όμως πρέπει να είναι εκτός εποχής".

Μέχρι εκεί συμφωνούμε. Θα προσθέσω ότι το ίδιο ισχύει και για την τοπικότητα. Κάθε καλλιτέχνης πρέπει να ριζώνει βαθιά στον τόπο του για να γίνει οικουμενικός. (Π.χ. Λόρκα).

Από κει και πέρα κάνεις ένα λάθος. Δεν υπάρχει μία "γενική" εποχή. Ο καθένας φτιάχνει την δική του επιλέγοντας όψεις της πραγματικότητας. Οι καλλιτέχνες που ζούνε στους ίδιους χρόνους (και τόπους) μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικοί. Σκέψου πως τον ίδιο καιρό και στον ίδιο κεντροευρωπαϊκό χώρο γράφανε τα αριστουργήματά τους ο Joyce, o Kafka o Thomas Mann. (Ο Joyce ζούσε στην Τεργέστη και την Ζυρίχη). Τι πιο διαφορετικό από τον Οδυσσέα, την Δίκη και το Μαγικό Βουνό...

Καλό είναι να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις... Δεν υπάρχουν εποχές - υπάρχουν καλλιτέχνες...

Παρ Σεπ 29, 03:52:38 μμ  
αγκινάρα said...

aphrodite said...
Αυτό πάντως το "να χορέψω με λαχτάρα, αγκαλιά με μια αγκινάρα, το πρώτο μου τανγκό" είναι all the money!
:)))

Κουκλάρα μου χορεύω μαζί σου από ταγκό μέχρι τσάμιγκο. Λαέ του doncat αρχίστε τα κεφτεδοβιολιά!

Παρ Σεπ 29, 03:53:51 μμ  
Πανάσχημη said...

"Κάθε καλλιτέχνης πρέπει να ριζώνει βαθιά στον τόπο του για να γίνει οικουμενικός. (Π.χ. Λόρκα)."

Θα ελεγα σε έναν τόπο και όχι αποκλειστικά στον τόπο του. Hemingway π.χ.

Παρ Σεπ 29, 04:16:52 μμ  
andy dufresne said...

@kolassas said,
Μήπως δεν θυμάσαι καλά , η Λ μεταδιδόταν 9:30 το πρωί, άρα εσύ ήσουν σχολείο, με το πρωινό σου μήπως άκουγες την θεία Λένα ;

Τότε το σχολείο ήταν μισές μέρες πρωί, μισές μέρες απόγεμα.

Μικρός ήμουνα, όχι ηλίθιος.

Παρ Σεπ 29, 04:24:04 μμ  
AdHoul said...

Nikos Dimou said...

Καλημέρα
Προσπαθώντας να πιάσω τον Ντον ο οποίος το έσκασε, ξαναστραμπούληξα το πόδι μου...
(Αλλά τον έπιασα με πλονζόν που θα ζήλευε ο Νικοπολίδης)


2η φορά σε σχετικά σύντομο διάστημα.. αλήθεια ΝΔ πως το εξηγείς αυτό? γιατί οι γάτες έχουν τέτοιες τάσεις φυγής παρόλο που "καλοπερνάνε"(δεν έχω καμία αμφιβολία για τον Δον σου)

Παρ Σεπ 29, 04:31:46 μμ  
Nikos Dimou said...

Πανάσχημα: Stand corrected. Εννοούσα στο τόπο που επιλέγει (ισχύει ό,τι και για την εποχή).

Παρ Σεπ 29, 04:32:18 μμ  
Nikos Dimou said...

AdHoul said...
2η φορά σε σχετικά σύντομο διάστημα.. αλήθεια ΝΔ πως το εξηγείς αυτό? γιατί οι γάτες έχουν τέτοιες τάσεις φυγής παρόλο που "καλοπερνάνε"

Κάθε γάτα όταν δει ανοιχτή πόρτα ή παράθυρο θέλει να βγει. Από περιέργεια. ΄Εχεις ακούσει την έκφραση: "Curiosity killed the cat"?

Παρ Σεπ 29, 04:47:24 μμ  
MainMenu said...

μια χαρά είναι η τέχνη στην εποχή μας αλλά δε τη γνωρίζει κι ούτε πρόκειται να τη γνωρίσει η εποχή μας

υ.γ. αυτό που δεν είναι μια χάρα στην εποχή μας είναι η κριτική λογοτεχνίας που από τις πολλές μεγαλοστομίες και την ακατάπαυστη ρητορική φιγούρα βαφτίζει το σκ*το παξιμάδι και φθονεί τα διαμάντια

Παρ Σεπ 29, 04:57:43 μμ  
MainMenu said...

τα είδαμε άλλωστε και στο προηγούμενο ποστ...που έλεγε κι ο ΝΔ αν είναι ο Σαικσπηρ ίδιος με το Λευτέρη Παπαδόπουλο...:))

χωρίς ιεράρχηση και αξιολόγηση, χωρίς αυστηρότητα δε γίνεται τίποτα.

Ο Χαυντν ελεγε για το Μοτσαρτ πως έχει γνώσεις, φοβερή τεχνική στη σύνθεση και το απαραίτητο κερασάκι σε όλα αυτά, γούστο. Ούτε ταλέντο, ούτε τίποτα, γνώση, τεχνική και γούστο. Αυτά να καλλιεργήσουμε

Παρ Σεπ 29, 05:03:25 μμ  
AdHoul said...

Nikos Dimou said...

Κάθε γάτα όταν δει ανοιχτή πόρτα ή παράθυρο θέλει να βγει. Από περιέργεια. ΄Εχεις ακούσει την έκφραση: "Curiosity killed the cat"?


ΟΚ Δον πάντως ο δικός μου δεν θέλει να βγει. ακόμα και άμα βγει μετά από δευτερόλεπτα ξαναμπαίνει. ίσως επειδή δεν έχει ζήσει καθόλου έξω. ίσως επειδή είναι μικρός.

πάντως ρε γμτ θα είναι κρίμα να την ξαναπατήσεις όπως την προηγούμενη φορά με τον Δον σου, θυμάμαι είχες τραβήξει τα πάνδεινα..

keep your eyes on him.. εξάλλου και εσύ γάτος είσαι κατά βάθος!

Παρ Σεπ 29, 05:05:55 μμ  
aphrodite said...

@ND,

"Καλό είναι να αποφεύγουμε τις γενικεύσεις... Δεν υπάρχουν εποχές - υπάρχουν καλλιτέχνες... "

Γενικά, συμφωνώ. (Δεν έχω όρεξη για... τις φάπες μου μεσημεριάτικα)Κι όταν ο Πικάσσο πρωτο-έκανε κυβισμό δεν καταλάβαιναν Χριστό οι τριγύρω της δεδομένης εποχής.

ΜΠΑΤ:

Ειδικά, μου έρχεται στο μυαλό αυτό που λέμε "ρεύμα", όπως πχ, ο ιμπρεσσιονισμός ή ο εξπρεσσιονισμός, οπότε εκεί δεν μιλάμε για συν-πλην μία εποχή με αλληλοεπηρρεαζόμενους καλλιτέχνες που κάνουν τη μαγιά, κι από κει και πέρα βέβαια "φεύγει" το ρεύμα?

Ναι, και φυσικά μετά μιλάμε για τον τάδε, που έχει "αναγεννησιακό" στυλ, κάποιες εκατοντάδες χρόνια μετά (πληζ, παραδείγματα φέρνω, μην κολλήσουμε σε αυτά)

ΣΟΟΥ:

Χελπ!

(κι αυτό εντός θέματος είναι, εκεί που λέγαμε πώς θα γινόταν μία Λ. νούμερο 2, που για να μην είναι επανάληψη-φάρσα της νο 1, να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, άρα κάτι από πυρήνα καλλιτεχνών κτλ)
:)

Παρ Σεπ 29, 05:22:49 μμ  
kolassas said...

Andy dufresne said: Μικρός ήμουνα, όχι ηλίθιος.
Συγνώμη σε είχα για νέο που δεν πρόλαβες το πρωί απόγευμα στο δημοτικό, η θεία Λένα ήταν πλάκα και πάλι συγνώμη.

Παρ Σεπ 29, 06:09:40 μμ  
kolassas said...

Aphrodite said: Κι όταν ο Πικάσσο πρωτο-έκανε κυβισμό δεν καταλάβαιναν Χριστό οι τριγύρω της….
Το να μην καταλάβαιναν δεν ενοχλεί και τόσο, όταν μάλιστα είσαι μπροστά από την εποχή σου, αλλά αντιμετώπισε και την χλεύη των κριτικών και των ζωγράφων της εποχής.
Για την τάξη των πραγμάτων πρώτος με κυβισμό ασχολήθηκε ο Σεζάν, ο Πικάσσο τους πίνακες του είδε και πήγε και απομονώθηκε στην εξοχή της Γαλλίας κανένα χρόνο και έβγαλε τις Δεσποινίδες της Αβινιόν,που όταν τις εξέθεσε κυριολεκτικά τον γιουχάρανε, ακόμα και ο φίλος του ο Ματίς , που και αυτός με τον κυβισμό ασχολείτο, του είπε κατάμουτρα ότι ας είναι καλά ο Σεζάν.

Παρ Σεπ 29, 06:29:02 μμ  
Lefteris Kritikakis said...

"@Lefteri Kritikaki … Τώρα θα πρέπει να γράψεις ένα σεντόνι που να αποδεικνύεις ότι δεν είσαι κρυφομισογύνης!!!"

Ήταν απλώς μια απάντηση σε γυναικείο σωβινισμό και σεξισμό του στυλ "όλοι οι άντρες είναι αναίσθητοι, η ευαισθησία είναι γυναικείο προσόν".

Παρ Σεπ 29, 06:35:14 μμ  
Lefteris Kritikakis said...

"...να εχει δικαίωμα να είναι άπιστος γιατί είναι άντρας..."

Την άλλη φορά, να αποφεύγεις ανθρώπους (άντρες ή γυναίκες) που υποστηρίζουν τέτοια πράγματα, ότι δηλαδή "έχουν δικαίωμα" να πληγώνουν κάποιον άλλο.
Το ίδιο πράγμα έχω ακούσει γυναίκες να το λένε ("... έχω δικαίωμα να είμαι άπιστη γιατί είμαι γυναίκα...").

Ο αντρικός ή ο γυναικείος σεξισμός, δεν έχουν διαφορά. Κι όπως κι εσύ προσβάλεσαι όταν με ακούς να "ισοπεδώνω", έτσι κι εγώ προσβάλομαι όταν κάποια γυναίκα επιτίθεται σε ολόκληρο το ανδρικό φύλο, χαρακτηρίζοντάς τους ούτε λίγο ούτε πολύ "ζώα" (γιατί, χωρίς ευαισθησίες, χωρίς υπευθυνότητα, ο άνθρωπος δεν έχει διαφορά από οποιοδήποτε ζώο).

Παρ Σεπ 29, 06:38:43 μμ  
atlanticsurfer said...

Λευτέρη
Η συζήτηση έγινε μεταξύ εμού και της Πανάσχημης με την οποία είμαστε γείτονες. Διαφορετικά πράγματα συζητούσαμε. Το θέμα δεν ήσουν εσύ. Και συ όμως να ήσουν το θέμα, πάλι ήσουν εκτός... Η συζήτηση ξεκίνησε από τη χρησιμότητα των αναμνήσεων... Αυτή τις θεωρεί γκάζι, εγώ τις έχω φρένο.

Παρ Σεπ 29, 06:54:33 μμ  
Lefteris Kritikakis said...

@ Πανάσχημη

Απάντησα με πιο νηφάλιο και αρκετά εξομολογητικό ύφος, ερχόμενος πιο κοντά σε σένα, στο άλλο μπλογκ "Αχ Λευτέρη".

Συγγνώμη για το απότομο, καταλαβαίνω.

Παρ Σεπ 29, 06:58:13 μμ  
somebody said...

yellow raven: "Στο τέλος καταλήγω στην ιδέα, μήπως όλα δεν είναι έτσι γραφτό να κάνουν τον κύκλο τους? Όπως ακριβώς το κίτρινο φύλλο..."

Ο μόνος εδώ μέσα που το είδες όπως εγώ...
Μακάρι όμως να βρούμε και το πράσινο που θα το αντικαταστήσει..
Εκεί είναι το θέμα.

Παρ Σεπ 29, 07:12:44 μμ  
aphrodite said...

(@Kolassas,

thnx loads. Μόνο που δεν κάνω ανάλυση κυβισμού. Χτυπητό παράδειγμα έφερα, για να πούμε λίγο περί καλλιτέχνη like an island, χωρίς χωρο-χρονική τοποθέτηση δλδ vs. ολόκληρου ρεύματος/εποχής)

:)

Παρ Σεπ 29, 07:17:23 μμ  
aphrodite said...

(@atlantic surfer,

εμένα πάλι οι αναμνήσεις μου είναι συμπλέκτης: μπορούν να με πάνε μπροστά με διαφορετικές ταχυτητες, απολαυστικές στην 5η, αλλά έχουν και μία όπισθεν... Νά'ναι καλά οι σένσορες παρκαρίσματος δλδ!)
;)

(κι όχι, δεν προτιμώ το αυτόματο στις αναμνήσεις...)

Σόρρυ, συνεχίζουμε...

Παρ Σεπ 29, 07:24:00 μμ  
Nikos Dimou said...

somebody said...
yellow raven: "Στο τέλος καταλήγω στην ιδέα, μήπως όλα δεν είναι έτσι γραφτό να κάνουν τον κύκλο τους? Όπως ακριβώς το κίτρινο φύλλο..."
Ο μόνος εδώ μέσα που το είδες όπως εγώ...
Μακάρι όμως να βρούμε και το πράσινο που θα το αντικαταστήσει..
Εκεί είναι το θέμα.

ΔΙΑΦΩΝΩ ΦΙΛΟΙ: Η ουσία της μεγάλης τέχνης είναι ότι ΔΕΝ σαπίζει σαν το φύλλο, δεν κάνει τον κύκλο της αλλα μπορεί αιώνες μετά την δημιουργία της να συγκινεί και να εμπνέει.

Με αυτό δεν θέλω να πω ότι η Λιλιπούπολη ειναι μεγάλη τέχνη (για μερικά τραγούδια της το σκέπτομαι)
αλλα να υπογραμμίσω ότι το χαρακτηριστικό της καλής τέχνης είναι ακριβώς η διάρκεια.

Μία σονάτα του Μπετόβεν ή ένα κουαρτέτο του Σούμπερτ είναι αιώνια νέα.

Παρ Σεπ 29, 07:37:32 μμ  
blade runner said...

@aphro

hello baby... πάρε τα ποιηματάκια σου και τις κοτσίδες σου, κι έλα για πικ-νικ δίπλα στο ποτάμι, να καταστρώσουμε το θεατρικό και να διανυκτερεύσουμε με στρώμα τις ιδέες μας και ταβάνι τον ουρανό!

Αντε, να δω, πότε θα ξεφύγουμε από το στρόβιλο της καθημερινής δραστήριας απραξίας μας, να κάνουμε και τίποτε δημιουργικό, να ευφρανθούμε...

Φιλιααααά!

Παρ Σεπ 29, 07:37:41 μμ  
blade runner said...

This post has been removed by the author.

Παρ Σεπ 29, 07:37:42 μμ  
Rallousilach said...

O χρόνος είναι τελικά ο κριτής ενός έργου τέχνης...

Κάπου διάβασα επίσης:
"Δεν υπάρχει τέχνη. Υπάρχουν μόνο μεγάλοι καλλιτέχνες"!!!

Δυστυχώς δεν θυμάμαι ποιος το είπε....


@ Kρητικάκι:
Εσυ αγόρι μου είσαι Έλληνας...και οι Έλληνες ξέρουν ν'αγαπουν τις γυναίκες τους... Άσε τα αμερικάνικα κόμπλεξ για τους αμερικάνους..Ίσως το χειρότερο χαρακτηριστικό τους είναι αυτές οι ανταγωνιστικές (και καλά...)σχεσεις τους και όλη η βλακεία που τις χαρακτηρίζει...Δεν χρειάζεται να το υιοθετήσεις αυτό!!!

Παρ Σεπ 29, 07:56:18 μμ  
mariosp said...

Ως φοιτητής με ένσημα στην Λιλιπούπολη εκείνον τον καιρό, μόλις διάβασα (με καθυστέρηση) το ποστ του Δήμου ήθελα να γράψω κι εγώ δυο κουβέντες. Δυστυχώς, πριν τις γράψω, διάβασα τα σχόλια. Μου έφυγε κάθε διάθεση... Με βλέπω έναν παπαγάλο τ’ ανάστροφα, που θα λέει τα δικά του. Ν.Δ., ωραίο ποστ. Καλύτερα να περιμένω το επόμενο όμως για κάνα σχόλιο...

Παρ Σεπ 29, 08:35:06 μμ  
somebody said...

This post has been removed by the author.

Παρ Σεπ 29, 09:30:52 μμ  
somebody said...

Νίκο πλησιάζουμε. Σε αυτό που λέμε ζωή.
Επισημαίνοντας αυτό στον φίλο yellow raven δεν εννοούσα ακριβώς ότι η Λιλιπούπολη ή ακόμα και η ζωή πάει-τέλος.
Δεν σημαίνει απαραίτητα την αντικατάσταση! Ζητώ συγγνώμη που στο ποστ εκείνο χρησιμοποίησα λάθος λέξη.
Μπορεί να σημαίνει και την προσθήκη!
Σε ευχαριστώ για την επισήμανση!

Παρ Σεπ 29, 09:33:13 μμ  
harrygreco said...

Ετσι οπως εξελισσονται τα σχολια,ιδιως με φασιστοξεσαλωματα για " ελ " που ξερουν ν'αγαπουν - ενω π.χ οι Βουλγαροι δεν ξερουν - δεν υπαρχει ενδιαφερουν για τους επισκεπτες,χωρια που καιγονται ασκοπα τα ΜΒ της ασυρματης.

Παρ Σεπ 29, 09:41:24 μμ  
χρυσαφένια ομελέτα said...

Ψάχνουμε τη Λιλιπούπολη μακριά από τον αδερφό μακριά από τη μάνα μακριά από το θέλω και το ήμουν.

Και ακούμε τον βόμβο των περασμένων χρόνων να περνάει το σώμα μας ξυστά και να φτάνει στον πλανήτη Ουρανό.

Σαλάτα από συναισθήματα, αλκοόλ και οσφυαλγία. Αύριο ξεκινά μια νέα ηλεκτρονική σκυταλοδρομία με τη μέγιστη ταχύτητα.

Παρ Σεπ 29, 09:50:50 μμ  
Lefteris Kritikakis said...

"ΔΙΑΦΩΝΩ ΦΙΛΟΙ: Η ουσία της μεγάλης τέχνης είναι ότι ΔΕΝ σαπίζει σαν το φύλλο, δεν κάνει τον κύκλο της αλλα μπορεί αιώνες μετά την δημιουργία της να συγκινεί και να εμπνέει."

Σ' αυτό συμφωνώ, διότι ο σκοπός της τέχνης είναι να συγκινεί και να εμπνέει -- δηλαδή απευθύνεται στα συναισθήματα και συνεπώς, εφ' όσον τα βασικά συναισθήματα δεν έχουν αλλάξει... αυτονόητο είναι.

========================
""Δεν υπάρχει τέχνη. Υπάρχουν μόνο μεγάλοι καλλιτέχνες"!!!"

Συμφωνώ. Είναι οι άνθρωποι που απευθύνθηκαν με απλό και έντεχνο τρόπο στο ανθρώπινο συναίσθημα, στο συναίσθημα το καθένα μας.

(υπάρχουν βέβαια κι οι άλλοι που πετάνε κάτι λάστιχα αυτοκινήτων στο πάρκο και το λένε "αφηρημένη τέχνη". Στα σίγουρα, όντως πρέπει να ήταν κάποιος πολύ αφηρημένος για να ξεχάσει τα λάστιχα εκεί πέρα... και μετά κάθονται στον ψηλό τους τον πύργο και λένε "δεν φταίω εγώ, φταίνε οι άλλοι που δεν με καταλαβαίνουν, γιατί είναι χωριάτες που δεν μπορούν να εκτιμήσουν αυτό το γλυπτό με τίτλο "πατάτα με τρύπα" που έφτιαξα χτες".

Μου φαίνεται θα ήταν καλή ευκαιρία, περί τέχνης, να βάλει ο Δήμου Post σχετικά με τον επίμαχο πίνακα με το καρπούζι...

Παρ Σεπ 29, 10:12:11 μμ  
atlanticsurfer said...

@HARRYGRECO

"..φασιστοξεσαλωματα για " ελ " που ξερουν ν'αγαπουν - ενω π.χ οι Βουλγαροι δεν ξερουν "

Βαθμολογια: Α+

Παρ Σεπ 29, 10:24:07 μμ  
Maria Velliou said...

Γεια σα φίλοι. Επιτέλους, μπόρεσα και διάβασα.
Αγάπησα κι εγώ τη Λιλιπούπολη εκ των υστέρων, διαβάζοντας γι' αυτήν , ακούγοντας κάποιες εκπομπές κατά την αναμετάδοση και βέβαια από τα υπέροχα τραγούδια της που έμαθα απ' έξω, όπως και κάθε τι Χατζηδακικό ή υιοθετημένο από τον Χατζηδάκι.

Νομίζω πως αυτό που αξίζει να κρατήσουμε , πέρα από το ίδιο το έργο, είναι το ότι υπήρξε συλλογικό. Υπήρξε αποτέλεσμα ευτυχούς συνάντησης νέων ταλαντούχων ανθρώπων που δούλεψαν για ένα κοινό σκοπό. Και μάλιστα, χωρίς να έχουν κάνει σεμινάρια πάνω στο team work (χα χα)!

Πόσες φορές το είδαμε πραγματικα αυτό; Και για πόσο διάστημα; Ο andy κάποια στιγμή ανέφερε τις παραστάσεις του Ελεύθερου Θεάτρου που υπήρξε άλλο ένα τέτοιο παράδειγμα συλλογικής δημιουργίας- διαλύθηκε μόνο του, αφού πρώτα έγραψε τη μικρή του ιστορία.


Φαίνεται πως υπήρξε μια ρομαντική εποχή, κυρίως κατά τις δεκαετίες του εξήντα και του εβδομήντα, που άνθισαν οι συλλογικές προσπάθειες, που τα ταλέντα το θεωρούσαν φυσικό να δουλεύουν μαζί, να ψάχνουν το ένα το άλλο για να συνδημιουργήσουν και μάλιστα όχι μόνο σε ζεύγη αλλά και σε μεγαλύτερες ομάδες, όπου ο ένας έφερνε τον άλλο.

Που πήγε αυτή η διάθεση;
Γιατί χάθηκε;
Φτάσαμε σύντομα, ήδη από τη δεκαετία του '80, σε εποχή ατομισμού πάλι, όπου ακόμη και σε τέχνες καθαρά συλλογικές όπως φερ'ειπείν το θέατρο βλέπουμε να βασιλεύουν οι ατομικές προσπάθειες. Είδαμε επί χρόνια την κυριαρχία του ατομικού βεντετισμού ακόμη και ανάμεσα στους ταλαντούχους, ενώ όσες ομάδες ξεκίνησαν ελπιδοφόρα, σύντομα αυτοδιαλύθηκαν μέσα σε κλίμα αφόρητης έχθρας-αφόρητης και για τους γύρω.

Μήπως κάπου το έχουμε πιάσει λάθος;
Μήπως αυτό πρέπει να είναι το σημαντικότερο δίδαγμα της Λιλιπούπολης;

Όσο για το έργο του Χατζηδάκι, θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία, τουλάχιστον όσο το έργο μεγάλων νεοελλήνων λογοτεχνών. Ποιός να το διδάξει βέβαια, είναι άλλο θέμα.

Προσωπικά ευτύχησα να χαρώ τη μεγάλη μου κόρη πριν από λίγα χρόνια, στην πρώτη δημοτικού, να διευθύνει σε σχολική γιορτή, ντυμένη στα λευκά, τη χορωδία της τάξης της που τραγουδούσε την "Αρκούδα καφέ"!
Ήταν υπέροχη!


Υ.Γ.Αφροδίτη, andy, είστε υπέροχοι κι εσείς, εσύ δε Αφροδίτη μια θεά. Το λέω κι από δω.

Παρ Σεπ 29, 11:08:08 μμ  
Πανάσχημη said...

Xρυσαφένια ομελέτα said

"Σαλάτα από συναισθήματα, αλκοόλ και οσφυαλγία"

Οταν ψάχνεις, ούτε αλκοόλ έχεις καταναλώσει ούτε σε πονάει η μέση. Χρειάζεται κότσια αυτή η προσπάθεια, διαύγεια και ίσιο κορμί.
Με όλο το σεβασμο, είναι για εξαιρετικά λίγους.

Παρ Σεπ 29, 11:19:54 μμ  
Lefteris Kritikakis said...

"Στις μέρες μας η τηλεόραση και η δισκογραφία, ξεχυλίζουν από χυδαιότητα..."

Αναρωτιέμαι. Ο σκοπός του μάρκετινγκ είναι να πουλήσεις ένα προϊόν σε πολλούς ανθρώπους. Δηλαδή, εάν οι περισσότεροι άνθρωποι γουστάρουν καρπούζι, τότε πρέπει το μάρκετινγκ σου να περιστρέφεται γύρω από το καρπούζι και πρέπει να πουλάς καρπούζια.

Συνεπώς: μπορεί κανείς να βγάλει συμπέρασμα

ότι εάν η πλειοψηφία των εκπομπών είναι χυδαίες, τότε και το κοινό είναι χυδαίο, μια και ο έμπορος το μόνο που κάνει είναι να ικανοποιεί τις ανάγκες του κοινού του; Ο έμπορος, δεν ενδιαφέρεται για το "τι" θα πουλήσει. Απλά θέλει να πουλήσει. Λέει λοιπόν: "είτε πουλήσω Μότσαρτ είτε πουλήσω Πανταζή, τα ίδια λεφτά θα βγάλω σε κάθε CD, αλλά σε ποια περίπτωση θα πουλήσω μεγαλύτερο αριθμό CD;"
Απλό είναι. Τι θέλει ο πιο πολύς κόσμος;

Το ερώτημα λοιπόν είναι:
α) Ικανοποιούμε χωρίς διαμαρτυρία τις ορέξεις του κοινού, δίνοντάς τους ότι θέλουν.
β) Επιβάλουμε στο κοινό αυτό που νομίζουμε ότι θα τους καλλιεργήσει καλύτερα.
γ) Προσπαθούμε με μικρές δόσεις "υψηλού γουστου" να περάσουμε καλλιέργεια, χωρίς να φαίνεται ότι την επιβάλουμε.
δ) Αφήνουμε τα πράγματα όπως είναι και λέμε "ε, στο κάτω κάτω καλό γούστο θα έχει πάντα μόνο το 20%, όποια καλλιέργεια και να τους δώσεις, είναι νόμος της φύσης".
ε) Δεχόμαστε το σενάριο ότι "δεν υπάρχει καλό και κακό γούστο, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός". Κι ας παλέψουμε εμείς για το Τρίτο και οι άλλοι για Πανταζή κι ας υπάρχουν και τα δύο.

Παρ Σεπ 29, 11:25:25 μμ  
χρυσαφένια ομελέτα said...

This post has been removed by the author.

Παρ Σεπ 29, 11:27:40 μμ  
Πανάσχημη said...

Χρυσαφενια ομελετα
Μου διέφυγε το χιουμορ. Σορυ.
Εγω μιλούσα σοβαρά.

Παρ Σεπ 29, 11:33:19 μμ  
zoferos mesaionas said...

Κάλησπέρα κι από μένα στους εναπομείναντες:

Μια ερώτηση:

Θυμίζει σε κανέναν τίποτα "το νυχτικό του πύργου";

Παρ Σεπ 29, 11:37:36 μμ  
philosoph21 said...

@ lefteris kritikakis

"Αναρωτιέμαι. Ο σκοπός του μάρκετινγκ είναι να πουλήσεις ένα προϊόν σε πολλούς ανθρώπους"

Not quite. Σημασία δεν έχει σε πόσους το πουλάς (market share) αλλά το κέρδος με το οποίο το πουλάς (ποσότητα/όγκος πωλήσεων επί τιμή πώλησης).

Δεν είναι όλα τα μάρκετινγκ, "mass marketing". Ούτε όλες οι διαφημίσεις στοχεύουν στο μαζικό κοινό. Ούτε όλες επιλέγουν μαζικά μέσα για να διαφημισθούν.

Regards

Παρ Σεπ 29, 11:59:19 μμ  
philosoph21 said...

@ lefteris kritikakis (παρτ β')

Ah yes, ξέχασα, άλλο Πωλήσεις (aka Sales Management) και άλλο το Marketing Management.

Διόρθωση του προηγ. σχολίου μου:

(ποσότητα/όγκος πωλήσεων επί τιμή πώλησης) μείον κόστη (σταθερά και μεταβλητά) = κέρδος

Σαβ Σεπ 30, 12:04:40 πμ  
atlanticsurfer said...

@Philosoph21

Παρα πολύ σωστά.
Το μπλογκ έγινε ενδιαφέρον.

Σαβ Σεπ 30, 12:07:19 πμ  
harrygreco said...

Παρ'ολο που το ποστ εμεινε μονο 2 ημερες,επειδη ηταν παρεμφερες με το προηγουμενο,εξαντληθηκε γρηγορα. Αναρωτιεμαι που πηγαν οι φιρμες του παρελθοντος...Σαρηγιαννιδης ( " ο καθηγητης " ),Αντωναρος,Ρασουλης,Δημητρας. Μηπως φταιει το παρε-ιστικο τσαταδίστικο κλειστοκυκλωματικο υφος του μπλογκ ? Το μαγαζι πρεπει να γινει ...dream team. Να κανουμε ολοι μια προσπαθεια για πιασαρικα σχολια,που να κεντριζουν το ενδιαφερον του επισκεπτη. Οποιος μπαινει,να ξαναμπαινει. Αθανατη αρχη,εφαρμοστεα επι παντός,απο κομμα μεχρι...μπ*υρδελο... Να εκδοθουμε επιτυχως...

Σαβ Σεπ 30, 12:13:53 πμ  
Rallousilach said...

Harrygreco k atlantic surfer:

Σιγα ρε παιδια! Μια κουβεντα είπα και με βγάλατε φασιστο-ξεσαλωμένη!

Ξερεις ο φασισμός ξεκινά από ανθρώπους με μυαλά άκαμπτα που κρίνουν και κατηγοριοποιούν γρήγορα τους άλλους....σας θυμίζει τίποτα?

Δεν είπα πως οι..."βούλγαροι" δεν ξέρουν ν'αγαπουν....Απλώς έχουν μία μαζική ψύχωση και επιθετικότητα στις σχέσεις τους...Εγώ το τρωω αυτό στην μάπα εδώ και 10 χρόνια, και μιλάω από προσωπική εμπειρία. Και οι Έλληνες έχουμε τις δικές μας...βλέπε γκρίνια...
Άλλά να μην καίω άδικα τα πολύτιμα ΜΒ του κ. Χάρη...

Σαβ Σεπ 30, 12:19:10 πμ  
atlanticsurfer said...

@ HARRYGRECO & PANASHIMI

HARRYGRECO συμφωνώ απόλυτα.

PANASHIMI μόλις διαπίστωσα πως έχασα το στοίχημα.

Σαβ Σεπ 30, 12:20:06 πμ  
aphrodite said...

@ζόφε,

Αυτό εννοείς?
;)


@philosoph21,

χμμμ... Μην ξεχνάμε και το "create needs" (πέραν του "fulfilling them at a profit"), με όσο νερό παίρνουν αυτές οι δύο λεξούλες και ο συνδυασμός τους, γιατί αν πουλήσεις once-off, you're dead & burried!

(Μη μου αρχίσεις μόνον τα SWOT, τα break-even(s) και τα logistics βραδυάτικα, σε προτιμώ πιο αλλέγκρο!)

Η Λ. πάντως μια χαρά θα τα κατάφερνε με λίγο "ζμπρώξιμο", είτε το παλιό υλικό, είτε μια καινούρια προσπάθεια - ΝΑΙ ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ, ΟΧΙ ΩΣ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ! ουφ....


@maria velliou,

Καλώς τηνα κι ας άργησε!
Να τα ωραία σχόλια που λέγαμε...

(για το... άλλο, it takes one to know one!)

(ΕΛΑ ΟΙ ΨΩΝΑΡΕΣ ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΝΕ ΛΕΜΕ!)

ΛΟΛ!!!!

Σαβ Σεπ 30, 12:23:44 πμ  
harrygreco said...

Το σχολιο για Βουλγαρους με βρηκε ονλαην & ...με κουφανε. Παντως,κομμα & " σπιτι " εχουν κατι κοινο.Εχουν & τα 2 κυριως...προσωπο,αναπληρωματικο &...νταβατζη. Και στα 2 δεν γουσταρεις,αλλα πληρωνεις. Στο ενα ( συνηθως ) ικανοποιεισαι,στο αλλο ομως ( συνηθως ) βγαινεις ανικανοποιητος...

Σαβ Σεπ 30, 12:25:54 πμ  
Πανάσχημη said...

Χαρυ
Πολλοί εδώ μεσα χαιρόμαστε που έληξε εκείνη η λευκή απεργία...

Σαβ Σεπ 30, 12:32:08 πμ  
philosoph21 said...

@ aphrodite

"χμμμ... Μην ξεχνάμε και το "create needs" (πέραν του "fulfilling them at a profit"), με όσο νερό παίρνουν αυτές οι δύο λεξούλες και ο συνδυασμός τους, γιατί αν πουλήσεις once-off, you're dead & burried!"

Από το να προσπαθείς να "δημιουργείς" ανάγκες καλύτερα είναι να τις διαπιστώνεις και να παράγεις προϊόντα και υπηρεσίες που να τις "καλύπτουν" για ένα "κοινό". Πολύ πιό "ανθρώπινο" και λιγότερο "πάουερ γιάπη χωρίς ΜΒΑ όλα τα πουλάω όλα τα σφάζω γαι το κέρδος - πούντο, πούντο".

Αλλά το Μάρκετινγκ στην Ελλάδα είναι τόσο παρεξηγημένο όσο (συμπληρώστε ό,τι θέλετε καθείς).


"(Μη μου αρχίσεις μόνον τα SWOT, τα break-even(s) και τα logistics βραδυάτικα, σε προτιμώ πιο αλλέγκρο!)"

Σε "κάλυψα" (από πλευράς "demand") chere Aphrodite;

Bonne nuit a tous!

ΥΓ. Δυστυχία πάντως να έχεις ΜΒΑ (και να δουλεύεις ή ακούς ορισμένες συζήτήσεις για "μπίζνες" στην Ελλάδα - φρίττεις (κατά το "φριτς")

Σαβ Σεπ 30, 12:41:25 πμ  
Maria Velliou said...

Αφροδίτη, ντρέπομαι που το λέω αλλά δεν έχω καταλάβει ακόμη τι θα πει ΛΟΛ!
Στέλνω πολλές ευχές κατά τα άλλα, από καρδιάς.

Σαβ Σεπ 30, 12:42:13 πμ  
atlanticsurfer said...

PHILOSOPH21

Δυστυχία πάντως να έχεις ΜΒΑ (και να δουλεύεις ή ακούς ορισμένες συζήτήσεις για "μπίζνες" στην Ελλάδα - φρίττεις (κατά το "φριτς")


Και αν εχεις φτιάξει και δική σου επιχείρηση, και μάλιστα επιτυχημένη, τότε να δεις ψυχοπλάκωμα....

Σαβ Σεπ 30, 12:45:45 πμ  
philosoph21 said...

@ atlanticsurfer

Το τι σημαίνει "επι-τυχημένος/η/ο" στην Ελλάδα και την φερόμενη ως Ελληνική "οικονομία" (το φερόμενη στο οικο-νομία πάει) είναι βέβαια θέμα για ... συνέδρια (και όχι μπλογκ τσατς). Καλύτερα να σερφάρεις από Μπρίστολ σε Μπόστον Χάρμπορ ... τσάι για πώληση. I miss SNL (Saturday Night Live)!

Σαβ Σεπ 30, 12:54:36 πμ  
aphrodite said...

@philosoph21,

Μωρέ μια χαρά τα λες... Αισθάνομαι βέβαια ολίγον κακός λύκος αλλά τι να κάνω, θα το πω, ωσαν να έχω σοσιαλ-προβατάκι μπροστά μου... Γιατί τότε να προτιμώ Cayenne από Niva καρντιά μου? Διαπιστωμένη ανάγκη? Μπααααα....

Δημιουργημένη μάλλον, ε?

Φτου μας!
;)))


@m. velliou,

Είναι η σύντμηση του "Laugh Out Loud", LOL ή lol, που άμα βαριέσαι να κάνεις switch σε αγγλική γραμματοσειρά, απλώς το γράφεις ελληνικά, ΛΟΛ ή λολ...

Το ίδιο και το BTW/btw (By The Way), ήτοι πρμπ (παρεμπιπτόντως)κτλ...

Ανταποδίδουμε ευχάς απο καρδιάς!!!
:))))

Σαβ Σεπ 30, 01:00:29 πμ  
philosoph21 said...

C'mon Aphrodite, άλλο το "έχω ανάγκη" και άλλο το "θέλω". Έτερον, εκάτερον (ειδικά εις ορισμένας κατηγορίας προϊόντων και υπηρεσιών!)

ΥΓ. Γιάπηνες ιζ ντεντ! Long live το μετά-γιάπηνες και το γιαπί!

Για διαφημίστρια μάλλον μου κάνεις πάντως, Aphrodite και όχι φάσιον βίκτιμ!

Ciao for now!

Σαβ Σεπ 30, 01:08:49 πμ  
aphrodite said...

@philosoph21,

Σωωωστό! Δεν "έχω ανάγκη" να σου κάνω πλακίτσα, αλλά το "θέλωωωωω"!!!!

ΛΟΛ!

Τεσπα, για να μη μας φαπίσει κάνας Χαρχούδας, εμ, ακόμα δεν σου κάνω τίποτα... πέραν ενός Λιλιπούτειου τσατακίου!
;)

Σαβ Σεπ 30, 01:16:44 πμ  
zoferos mesaionas said...

This post has been removed by the author.

Σαβ Σεπ 30, 01:27:17 πμ  
Filomila said...

Μεγάλωσα "βλέποντας" το χοντρό μπιζέλι να χορεύει τσιφτετέλι! Με φανταζόμουν να πηγαίνω στο χορό των μπιζελιών, να είναι τα πάντα λουσμένα με ένα πράσινο φως, τα μπιζέλια στρουμπουλά στρουμπουλά να χοροπηδάνε πάνω στο χορτάρι, κολοκυθάκια χαμογελαστά να χτυπάνε ρυθμικά εκκωφαντικά παλαμάκια στα βλήτα που πιάνονται από τον ώμο με το σπανάκι και χορεύουνε συρτάκι, για να μπει μετά στη μέση λεβέντικη και όμορφη η μπάμια η μεγάλη να χορέψει πεντοζάλη!!! Κι όταν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ερχόταν η ώρα για το τανγκό τι όμορφη που ήταν η εικόνα της αγκινάρας να σκύβει τρυφερά πάνω από ένα μπιζελάκι με παπιγιόν...τέτοια διαφορά ύψους και..εκτοπίσματος κι όμως τόσο όμορφα χορεύανε μαζί! Φυσικά επίτημη καλεσμένη στο χορό των μπιζελιών ήμουν ΕΓΩ! Με ξέρανε καλά τα μπιζέλια και να σας πω την αλήθεια τον χορό τους για πολλά χρόνια πίστευα ότι τον έστηναν για εμένα!

Όχι την Λιλιπούπολη δεν την άκουσα ποτέ από το Τρίτο Πρόγραμμα ζωντανά. Τότε υπήρχα απλά ως μία πιθανότητα στη σκέψη κάποιων..
Όμως η μαμά μου μας την τραγουδούσε συνέχεια. Μας μεγάλωσε με διάφορα τραγούδια, αλλά "ο Χορός των Μπιζελιών" ήταν το αγαπημένο της και το δικό μας. Και, πλέον, πιστεύω ότι τόσο τη γοήτευε η εικόνα του χορού των μπιζελιών που κανένα άλλο τραγούδι δε μας το τραγουδούσε τόσο ωραία. Ζωντάνευαν τα μπιζέλια με τη φωνή της! Κρίμα που μεγαλώσαμε και ούτε εγώ ούτε η μητέρα μου δεν είμαστε πια παιδιά για να το τραγουδάμε..

Όσο ήμουν μικρή η Λιλιπούπολη ήταν υπέροχη να ζω γιατί είχε χρώματα, πολλά χρώματα, και πολύ κόσμο και πολύ χορό και πολύ μουσική. Μόλις πριν από λίγα χρόνια αντιλήφθηκα πόσα περισσότερα από τα παραπάνω προσφέρει η Λιλιπούπολη στους Λιλιπούα.

Και να σκεφτείτε ότι ο Χατζιδάκις είχε τότε κατηγορηθεί ότι η "Λιλιπούπολη" ήταν έργο κομμουνιστικό...

Σαβ Σεπ 30, 01:32:11 πμ  
zoferos mesaionas said...

@ aphrodite

Όχι βρε Αφροδίτη δεν εννοούσα αυτό.

Νομίζω, ότι "Το νυχτικό του πύργου" ήταν το όνομα μιας ραδιοφωνικής εκπομπής που έκανε η Μαριανίνα Κριεζή! Κι επειδή δεν είμαι σίγουρος ρωτάω μήπως και το θυμάται κανείς.
Ήταν στο δεύτερο πρόγραμμα, στα μέσα της 10ετίας του 80, μιά φορά τη βδομάδα, 12-1 μετά τα μεσάνυχτα και ήταν εκ-πλη-κτι-κή!!!

Αλλά εσύ μάλλον ήσουν μικρή τότε για να ακούς μεταμεσονύκτιες εκπομπές!
;)

1:27 πμ

Σαβ Σεπ 30, 01:32:36 πμ  
philosoph21 said...

@ aphrodite (of ...?)

Τόσες φοβερές τρίπλες που κάνεις στο τσατ, ούτε ο "Σαραβάκος" να ήσουν!!!! lol

Σαβ Σεπ 30, 01:39:47 πμ  
atlanticsurfer said...

PHILOSOPH21

το SNL ήταν σταθμός. Εξ'ισου καλό τώρα είναι το Daily show και Colbert report. Αν ερχεσαι Αμερική δες τα στο Comedy Channel.

Σαβ Σεπ 30, 01:49:49 πμ  
philosoph21 said...

This post has been removed by the author.

Σαβ Σεπ 30, 02:02:08 πμ  
atlanticsurfer said...

This post has been removed by the author.

Σαβ Σεπ 30, 02:09:43 πμ  
philosoph21 said...

@ atlanticsurfer

Πως καταφέρνουν βρε παιδί μου οι ΗΠΑ συν Βρετανία (και - με ολίγην - Γαλλία) και παράγουν το 98+% της "δια-εθνικής" ποπ κουλτούρας στον κόσμο; Ίσως επειδή στας Ευρώπας η ποπ κουλτούρα (σε TV, cinema, μουσική, κ.α.) θεωρείται "εμπορική", "λαϊκή"/"μαζική" και "προϊόν" (δηλαδή "κακές" λέξεις για τις διάφορες "Ευρω-ελίτ" της κουλτούρας). Και έτσι το 98% είναι προέλευσης 3 χωρών μάξιμουμ και αλωνίζει ανά την Ευρώπη και παγκοσμίως. Κρίμα. Άντε να παράξεις δια-εθνική pop culture στην Ευρώπη. Σαν να κτίζεις κάστρα στην άμμο.

Σαβ Σεπ 30, 02:14:50 πμ  
atlanticsurfer said...

This post has been removed by the author.

Σαβ Σεπ 30, 02:22:21 πμ  
philosoph21 said...

This post has been removed by the author.

Σαβ Σεπ 30, 02:31:21 πμ  
aphrodite said...

Εχει μεγάλο ROI, γι'αυτό... εδώ τι return on investment ακριβώς να έχει?

Καληνύχτα!

Φιλιά σε όλους!
;))))

Φώτα.... τσκ!

Σαβ Σεπ 30, 02:47:34 πμ  
mickey said...

Μια και περί ...ROI ο λόγος, ο γάτος μού έχει κάτι ...χρωστούμενα ;)

Σαβ Σεπ 30, 02:53:51 πμ  
aphrodite said...

"Οι ωραί-οι, έχουν χρέ-η, και πληρώ-νουν με φιλιάαααα...." που λέει και το άσμα.

Είσαι σίγουρος Μίκυ ότι θες τα χρωστούμενα?
;)

Σαβ Σεπ 30, 02:58:42 πμ  
aphrodite said...

Παναγία μου! Ντιν-ντονννν!

Μεσάνυχτα!

Δηλαδή, εεε... σε κάποια χώρα βρε παιδί μου, γίνομαι κολοκύθα!

Μίκυ ξεκινα για 200-άρα να πάω, έχει κάτι τζάκια για καθάρισμα η Λιλιπούπολη μη χ....!

Σαβ Σεπ 30, 03:01:26 πμ  
aphrodite said...

Ωωωωωωωεεεεεεεεεααααα!

Πήγασε, ηλίθιο ζώον! (όχι εσύ λεπίδα παιδί μου, ο ξάδελφος από δω!)

ΜΗΝ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ TIME-ZONES, ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΚΟΛΟΚΥΘΑ!

(αν και περιμένοντας τον πόντικα.. μάλλον κουνουπίδι θα γίνω...)
:)

Σαβ Σεπ 30, 03:25:44 πμ  
mickey said...

Το ...σοφό γατάκι
χορεύει με το γκνάκι
χορεύει με το γκνάκι
στο συμπόσιο των γατιών.

Κι η Άφρο η μεγάλη
σεντόνια γράφει πάλι
πάνω στο πληκτρολόγιο
με πένα και ...καρμπόν!

Μ' ένα πράσινο καινούριο παπιγιόν,
ξεκινώ για το συμπόσιο των γατιω-ω-ών.
Ήρθε η ώρα πια κι εγώ
ήρθε η ώρα πια κι εγώ
να ποστάρω με λαχτάαααρα,
με του μπλογκ όλη τη φάαααρα,
στο doncat-blogspot-com!

Heinz, Blade και Harry
σχολιάζουν με καμάρι,
σχολιάζουν με καμάρι
στο συμπόσιο των γατιών.

Κι ο Andy έχει φλιπάρει
κι ο Mickey όλο τσατάρει
και ψάχνει στην Παράσχου
να βρει πού πήγε ο Ντον!

Μ' ένα πράσινο καινούριο παπιγιόν...

Σαβ Σεπ 30, 03:26:36 πμ  
mickey said...

...ωπ, ΔΙΑΚΟΣΙΑ!!!

Η συνέχεια, αύριο...

Σαβ Σεπ 30, 03:27:04 πμ  
aphrodite said...

Α-χεμ!

Γκουχ-γκουχ!

Μιμιμιμιμιιιιι!

Ελα, ένα-δύο, έτοιμοι?

ΚΑΙ!


Κι του σατανάκι
Με του γατουτάκι
Με του γατουτάκι
Στου σπίτ’τουν μπιζιλιών!

Κιντάει η Φιλοσουώωφ
Κι ακουλουθάει η Ζουώωωφ
Τσουλάγει κι η Σήρφηρ
Απάνου στου γκαζόν!

Μι ίνα πράσινου κινούργιο παπιγιόν
Ξικινού για τουν χουρό τουν μπιζιλιών
Γι-ήρθι η ώρα πια κι ιγουώ
Γι-ήρθι η ώρα πια κι ιγουώ
ν’ανιβάσου μι λαχτάαααρα,
του έρωτά μου την φουνάραααα,
Μικάκου μ’ γιέλα δώ!

Μαρία, Ραλλού κι η άλλη,
Η Πανάσχημ’η μιγάλη,
Ιπιάσανι την βάρδεια
Τα σχουόλια μην είν' άδεια
Στις νιύχτις μπιζιλιών!

Κι η Λεχτέρς απ’του Γιουσέι,
Στη Φιλ’μίλ’ λέει "hey!"
Μα ου Μάριους ζνουμπάρει
Χωρις να ιπεί «μπαρδόν!»

(Κι μια κι βρήκαμι κουμπάρ’τουν Ντουόν,
γι-έχιες και παπιόν, ....
Μικάκου μ’, μι παντριεύ'σι?
Πουπουώωω...
Ριζίλι τουν σκυλιών!)


ΛΟΛ!

Σαβ Σεπ 30, 04:05:03 πμ  
blade runner said...

Ενα γρήγορο νυσταλέο γεια και καληνύχτα σε άπαντες...

Aphro, mickey, ...

Καληνύχτα!

Υ.Γ. Ηπια 3 whiskey εκεί που ήμουν στο Γκάζι, και μετά είχα λόξυγγα για μισή ώρα και σκεφτόμουν πως θα καταφέρω να δραπετεύσω από αυτή την καθημερινή μάστιγα που λέγεται "γραφείο και δουλειά και καριέρα"... Που τόσο μου έχει κοστίσει σε ενέργεια και δημιουργικότητα... Και τι κακό είναι αυτό... Kάθε χρόνος που περνάει από πάνω μου να μου αφαιρεί από τη μνήμη μου αντί να μου προσθέτει. Overdose πληροφοριών, άχρηστων κατά τα άλλα, και κάθε βράδυ να γυρίζω σπίτι και να αναρωτιέμαι πόσο έχω ξεμακρύνει από αυτό που νιώθω ότι είμαι, πόσο μου διαφεύγει η ζωή, αντικαθιστώντας την με κάτι που θυμίζει ζωή, αλλά δεν είναι. Ασχετες με το post σκέψεις (φαινομενικά τουλάχιστον), αλλά είναι 4 το πρωί και είμαι εδώ κουρασμένη, και σκέφτομαι πως άλλος ένας μήνας τελειώνει αύριο, και... τι;

Συγχωρήστε μου την ασχετολογία. Αύριο θα είμαι πιο συνετή, το υπόσχομαι.

Ονειρα γλυκά και καλό ξημέρωμα να'χουμε.

Σαβ Σεπ 30, 04:14:18 πμ  
blade runner said...

μπιξ-μπιξ μου είσαι εδώ;;;

Μ'έκανες και χαμογέλασα πάλι, βρε ατιμούτσικο με τις χρυσαφένιες σου πλεξούδες!

ΛΟΛ;;; Εννοείται...

Και τώρα, χικ, καληνύχτα...

Σαβ Σεπ 30, 04:16:34 πμ  
mickey said...

ΝΑΙ! ΝΑΙ! ΝΑΙ!

Μα φυσικά, Θεά μου!

(Αν και προβλέπω "σφαγή" από τις άλλες ...υποψήφιες, θα το πιώ το ποτήριο ;))

Σαβ Σεπ 30, 04:29:18 πμ  
Nikos Dimou said...

Καλημέρα!

Πολύ ταλέντο έπεσε την νύχτα!

Μickey & Aphrodite, δεν θα πω τίποτα στην Μαριανίνα, αλλά οι παρωδίες (της δικής της παρωδίας) ήταν υπέροχες.

Κι ο Χάρρυ αναζητά τους "σοβαρούς" bloggers! Tι να τους κάνουμε, όταν έχουμε τέτοια ταλέντα!

Όσο για το αν δημιουργούνται ανάγκες κλπ. του μάρκετινγκ - θα φτιάξω ένα μεθεπόμενο ποστ - κάτι ξέρω κι εγώ για το θέμα...

Σαβ Σεπ 30, 08:34:08 πμ  
Maria Velliou said...

Πράγματι κυριε Δήμου, μόλις μπήκα και τα διάβασα τα νυχτερινά τους κι έπαθα πλάκα.
Δεν είναι ταλέντο απλό, είναι αχαλίνωτο ταλέντο. κάτι θα πρέπει να τους κάνετε αυτούς τους δυο.

Blade, γιατί νιώθω όπως εσύ κι εγώ σχεδόν συνέχεια τελευταία;
Το ίδιο πράγμα ακριβώς κι είμαι απλά ικανοποιημένη όταν η μέρα είναι γεμάτη, οπότε νιώθω ότι ρούφηξα μεγάλη δόση από αυτή την απομίμηση ζωής. Τι μας συμβαίνει;
Μήπως έχει να κάνει με την ποιότητα της ζωής στις πόλεις, που έλεγε κι ο Λευτέρης τις προάλλες;
Ή μήπως απλά μεγαλώνουμε;
Ελπίζω ότι θα βρω καινούριο νόημα κι αυτή η επικοινωνία μέσ' από δω είναι ένα λιθαράκι ως προς αυτό.

Σαβ Σεπ 30, 11:26:45 πμ  
aphrodite said...

Πωπωωωωωω..

Τι καλοί που είστε μαζί μας!!!!

Της νύχτας τα καμώματα... πωπωωωω, εμ, τι τις ήθελα η ηλίθια τις ερωτήσεις, τι πίνεις εσύ και τι πίνεις εσύ, γιατί δε μας δίνεις κτλ, ε, με κέρασαν όλοι, κρασί, ουίσκυ, βότκες, σαμπάνιες, μπάφους, ήρθα κι έγινα ντίρλα η γυναίκα...

Α ρε λεπίδα, περίμενα υποστήριξη και μου ήρθες και εσύ λιάρδα, ωραία...

Πώς ξεμπλέκουμε τώρα από τον... βλάχικο γάμο?!?!?

ΛΟΛ!

Σαβ Σεπ 30, 05:13:02 μμ  
Rallousilach said...

Afrodite,

μιλάμε για αχαλίνωτη έμπνευση....

Να το κάνεις πιο συχνά!Πως λένε...έγραψες....

Λολ χ2

Σαβ Σεπ 30, 06:44:23 μμ  

Ανακοίνωση Σχολίου

<< Home